رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی
چکیده
بهمنظور بررسی اثر کاربرد نیتروژن استارتر، پوتریسین و نانوسیلیکون برعملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک نخود دیم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعهای نزدیک شهر اردبیل در سال 1400 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی نیتروژن استارتر (عدم کاربرد، کاربرد 20 و 40 کیلوگرم در هکتار از منبع ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر کاربرد نیتروژن استارتر، پوتریسین و نانوسیلیکون برعملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک نخود دیم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعهای نزدیک شهر اردبیل در سال 1400 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی نیتروژن استارتر (عدم کاربرد، کاربرد 20 و 40 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره)، محلولپاشی پوتریسین (محلولپاشی با آب، کاربرد 5/0 و 1 میلیمولار پوتریسین) و نانوسیلیکون (محلولپاشی با آب، کاربرد 25 و 50 میلیگرم درلیتر) را شامل میشدند. مقایسه میانگینها نشان داد بالاترین سطح از کاربرد نیتروژن، پوترسین و نانوسیلیکون باعث افزایش محتوای کلروفیل a، b، کلروفیل کل و پرولین بهترتیب 139، 137، 138 و 80 درصد نسبت به عدم کاربرد شد. بالاترین سطح پوترسین و نانوسیلیکون، فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز و عملکرد دانه را بهترتیب 40 و 3/16 و 6/16 درصد در مقایسه با عدم کاربرد پوترسین و نانوسیلیکون افزایش داد. حداکثر عملکرد کوانتومی فتوسیستم دو (بهترتیب 4/17، 8 و 5/15درصد) و فعالیت آنزیم پلیفنلاکسیداز (بهترتیب 17، 9 و 21 درصد) در بالاترین سطح از مصرف نیتروژن، پوترسین و نانوسیلیکون بهدست آمد. بهنظر میرسد کاربرد نیتروژن، پوتریسین و نانوسیلیکون میتواند بهدلیل بهبود صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی، عملکرد نخود دیم را افزایش دهد.
رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی؛ حامد نریمانی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر متانول و تلقیح بذر با باکتریهای محرک رشد بر مؤلفههای پرشدن دانه، محتوای کلروفیل و عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1399 اجرا شد. عوامل موردبررسی شامل آبیاری (آبیاری کامل ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر متانول و تلقیح بذر با باکتریهای محرک رشد بر مؤلفههای پرشدن دانه، محتوای کلروفیل و عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1399 اجرا شد. عوامل موردبررسی شامل آبیاری (آبیاری کامل بهعنوان شاهد، قطع آبیاری در50 درصد مراحل تکمهدهی و گلدهی)، کودهای زیستی (عدم کاربرد بهعنوان شاهد، تلقیح بذر با فلاوباکتریوم، سودوموناس، کاربرد همزمان فلاوباکتریوم و سودوموناس) و محلولپاشی متانول (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد و محلولپاشی 10 و 20 درصد حجمی متانول) بود. نتایج نشان داد که کاربرد همزمان فلاوباکتریوم، سودوموناس و محلولپاشی 20 درصد حجمی متانول تحت شرایط آبیاری کامل، محتوای کلروفیلa (57/41 درصد)، b (59/74 درصد) کلروفیل کل (33/49 درصد)، طول دوره و دوره مؤثر پرشدن دانه (بهترتیب 32/27 و 89/72 درصد)، عملکرد دانه (2/69 درصد) را نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی، متانول و آبیاری تا 50 درصد مرحله تکمهدهی افزایش داد. بهطورکلی، نتایج نشان داد که کاربرد باکتریهای محرک رشد و متانول بواسطه بهبود محتوای کلروفیل و مؤلفههای پرشدن دانه میتواند عملکرد دانه را تحت شرایط محدودیت آبی افزایش دهد.
رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی؛ حامد نریمانی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس، گرهزایی و برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی ماشک گل خوشهای تحت شرایط دیم، آزمایشی در سال 1398 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس، گرهزایی و برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی ماشک گل خوشهای تحت شرایط دیم، آزمایشی در سال 1398 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی بهعنوان شاهد، کاربرد ریزوبیوم (Rhizobium legominuzarum)، کاربرد میکوریز (Glomus mosseae)، کاربرد توأم میکوریز با ریزوبیوم، ریزوبیوم و ازتوباکتر (Azotobacter chrocoocom strain 5)، میکوریز و ازتوباکتر، ریزوبیوم با ازتوباکتر و میکوریز] و محلولپاشی پوترسین در سه سطح (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد و محلولپاشی 5/0 و 1 میلیمولار پوترسین) بودند. نتایج نشان داد کاربرد توأم ازتوباکتر با میکوریز و ریزوبیوم و محلولپاشی یک میلیمولار پوترسین وزن ریشه، سهم برگ از بیوماس کل، قندهای محلول برگ و ساقه و بیوماس کل را بهترتیب 33/133، 5/4، 94/31، 82/41 و 94/56 درصد نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلولپاشی با پوترسین افزایش داد. همچنین کاربرد توأم ازتوباکتر با میکوریز و ریزوبیوم و محلولپاشی یک میلیمولار پوترسین هدایت الکتریکی و میزان مالوندیآلدئید را بهترتیب 99 و 39/125 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلولپاشی با پوترسین کاهش داد. بهنظر میرسد کاربرد کودهای زیستی و محلولپاشی پوترسین میتواند بیوماس کل ماشک گلخوشهای تحت شرایط دیم را بهواسطه بهبود صفات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی افزایش دهد.
رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن استارتر، کاربرد متانول و کودهای زیستی بر گرهزایی، طول دوره پرشدن و عملکرد عدس Lens culinaris L. تحت شرایط دیم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعهای در اردبیل در سال زراعی 98-1397 اجرا شد. عاملهای مورد بررسی شامل نیتروژن استارتر در سه سطح (بدون ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن استارتر، کاربرد متانول و کودهای زیستی بر گرهزایی، طول دوره پرشدن و عملکرد عدس Lens culinaris L. تحت شرایط دیم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعهای در اردبیل در سال زراعی 98-1397 اجرا شد. عاملهای مورد بررسی شامل نیتروژن استارتر در سه سطح (بدون نیتروژن، کاربرد 25 و50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره)، کودهای زیستی در چهار سطح (عدم استفاده، کاربرد ریزوبیوم لگومینوزاروم، کاربرد میکوریز، کاربرد توأم ریزوبیوم لگومینوزاروم با میکوریز) و کاربرد متانول در سه سطح (محلولپاشی با آب، کاربرد متانول 15 و 30 درصد حجمی) بودند. مقایسه میانگینها نشان داد بیشترین تعداد و وزن گره در بوته (بهترتیب72/12 عدد و 59/11 میلیگرم در بوته)، سرعت پرشدن دانه (45/1 میلیگرم در روز)، طول دوره و دوره مؤثر پرشدن دانه (بهترتیب 17/35 و 91/29 روز)، تعداد نیام در بوته (43/34) و عملکرد دانه (1530 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد توأم ریزوبیوم لگومینوزاروم با میکوریز، محلولپاشی30 درصد حجمی متانول و50 کیلوگرم نیتروژن استارتر در هکتار بهدست آمد. تعداد گره، سرعت پرشدن دانه، دوره مؤثر پرشدن دانه و عملکرد دانه بهترتیب از افزایش 210، 64/25، 76/45 و 103 درصدی در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی، نیتروژن و عدم محلولپاشی با متانول برخوردار بود. براساس نتایج این بررسی کاربرد توأم کودهای زیستی (میکوریز و ریزوبیوم) و محلولپاشی30 درصد حجمی متانول با 50 کیلوگرم نیتروژن استارتر در هکتار، میتواند در بهبود عملکرد عدس تحت شرایط دیم پیشنهاد شود.
رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری، کاربرد متانول و نانواکسید آهن بر عملکرد و مولفههای پر شدن دانه آفتابگردان، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال 1396 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کاربرد متانول (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد و کاربرد 20 و30 درصد ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری، کاربرد متانول و نانواکسید آهن بر عملکرد و مولفههای پر شدن دانه آفتابگردان، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال 1396 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کاربرد متانول (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد و کاربرد 20 و30 درصد حجمی متانول)، نانواکسید آهن (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد، کاربرد 3/0، 6/0 و 9/0 گرم در لیتر نانواکسید آهن) و سطوح آبیاری (آبیاری کامل بهعنوان شاهد، قطع آبیاری در مرحله گلدهی و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه) بودند. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد دانه (2952 کیلوگرم در هکتار)، تعداد دانه پر در طبق (1121 دانه در طبق)، وزن هزار دانه (50 گرم)، سرعت، طول دوره و دوره موثر پر شدن دانه (به ترتیب 00239/0 گرم در روز و 42 و 33 روز)، شاخص کلروفیل (56) در شرایط آبیاری کامل و در سطوح بالای متانول و نانواکسید آهن بدست آمد. بیشترین محتوای پرولین و قندهای محلول (به ترتیب 1/11 میکروگرم در گرم وزن تر برگ و 72 میلیگرم در گرم وزن تر برگ) در شرایط قطع آبیاری در مرحله گلدهی و کاربرد مقادیر بالای متانول و نانواکسید آهن و کمترین آنها در شرایط آبیاری کامل و عدم کاربرد متانول و نانواکسید آهن بدست آمد.
رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر میکوریزا و محلولپاشی با نانواکسید آهن و روی بر عملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی گلرنگ رقم’پدیده‘ در شرایط محدودیت آبی، آزمایشی در سال زراعی 1394 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایة بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد میکوریزا ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر میکوریزا و محلولپاشی با نانواکسید آهن و روی بر عملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی گلرنگ رقم’پدیده‘ در شرایط محدودیت آبی، آزمایشی در سال زراعی 1394 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایة بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد میکوریزا اربوسکولار در دو سطح (مصرف و عدممصرف میکوریزا)، محلولپاشی نانواکسید در چهار سطح (عدماستفاده از نانواکسید، کاربرد نانواکسید آهن، نانواکسید روی و کاربرد توأم نانواکسید آهن و روی) و سه سطح آبیاری (آبیاری کامل بهعنوان شاهد، قطع آبیاری در 50 درصد مراحل تکمهدهی و گلدهی بهترتیب محدودیت شدید و ملایم آبی) بود. نتایج نشان داد که محدودیت آبی محتوای پرولین، فعالیت آنزیمهای کاتالاز، پراکسیداز و پلیفنول اکسیداز را افزایش داد. کاربرد میکوریزا و محلولپاشی نانواکسید آهن و روی این صفات را تحت شرایط محدودیت آبی همانند آبیاری نرمال بهبود بخشید. مقایسة میانگینها نشان داد که حداکثر عملکرد دانه (52/2278 کیلوگرم در هکتار) در ترکیب تیماری آبیاری کامل، کاربرد میکوریزا و محلولپاشی توأم نانواکسید آهن و روی و کمترین آن (25/834 کیلوگرم در هکتار) در آبیاری تا مرحلة تکمهدهی، عدمکاربرد میکوریزا و عدممحلولپاشی بهدست آمد. کاربرد میکوریزا و نانواکسید آهن و روی عملکرد دانه را 9/35 درصد در مقایسه با عدمکاربرد میکوریزا و نانواکسید آهن و روی تحت شرایط محدودیت شدید آبی افزایش داد. بهنظر میرسد کاربرد توأم میکوریزا و نانواکسید آهن و روی برای سودمندی تولید گلرنگ تحت شرایط محدودیت آبی قابلاستفاده است.