سعیده سادات کرمانی پوربقایی؛ مجید پوریوسف؛ علیرضا یوسفی؛ مسعود رفیعی
چکیده
بهمنظور ارزیابی عملکرد، اجزای عملکرد و صفات کیفی تودههای بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) با کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ آزمایشی در دو منطقه کرج و خرمآباد اجرا شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل چهار توده بالنگوی شهری ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی عملکرد، اجزای عملکرد و صفات کیفی تودههای بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) با کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ آزمایشی در دو منطقه کرج و خرمآباد اجرا شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل چهار توده بالنگوی شهری (کردستان، تکاب، نظرکهریزی و کلیبر) و فاکتور دوم شامل سه ماده ضدتعرق (کائولین باغلظت پنج درصد، کیتوزان با غلظت یک درصد و ایستا با غلظت 2 درصد) و عدم کاربرد ماده ضدتعرق (شاهد) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، اثر متقابل سهگانه توده، ماده ضدتعرق و مکان بر بیشتر صفات مورد بررسی معنیدار شد. در بین مواد ضدتعرق، کیتوزان بیشترین تأثیر را بر تودههای کشتشده داشت و بهترتیب موجب افزایش 20، 4، 11، 18 درصدی عملکرد دانه، زیستتوده، روغن و موسیلاژ نسبت به شاهد شد. همچنین تودههای نظرکهریزی، کلیبر، کردستان وتکاب کشت شده در کرج بهترتیب بیشترین مقدار را در صفات موردمطالعه تحت محلولپاشی با مواد ضدتعرق به خود اختصاص دادند. طبق بررسیهای صورتگرفته در این پژوهش انتخاب توده مناسب با منطقه و استفاده از مواد ضدتعرق موجب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد، صفات کیفی دانه بالنگوی شهری در شرایط کشت دیم شد.
فاطمه سفیدکن؛ سیدرضا طبایی عقدایی؛ میثم انصاری؛ زهرا بهراد؛ فاطمه عسگری
چکیده
مرزۀ سهندی (Satureja sahendica Bornm.)یک گونة گیاهی انحصاری ایران است که در رویشگاههای طبیعی نواحی غرب و شمال غربی ایران پراکنش دارد. بهمنظور کشت و اهلی کردن و بررسی کمیت و کیفیت مواد مؤثرۀ آن در حالت زراعی، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طی سالهای 1388-99 به اجرا در آمد. ابتدا، بذر هفت توده از این گونه از رویشگاههای ...
بیشتر
مرزۀ سهندی (Satureja sahendica Bornm.)یک گونة گیاهی انحصاری ایران است که در رویشگاههای طبیعی نواحی غرب و شمال غربی ایران پراکنش دارد. بهمنظور کشت و اهلی کردن و بررسی کمیت و کیفیت مواد مؤثرۀ آن در حالت زراعی، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طی سالهای 1388-99 به اجرا در آمد. ابتدا، بذر هفت توده از این گونه از رویشگاههای طبیعی استان آذربایجان شرقی و استان کردستان جمعآوری و در مزرعۀ تحقیقاتی مؤسسۀ جنگلها و مراتع کشور کشت شد. سپس سرشاخههای گلدار آنها، طی سه سال متوالی پس از کشت در مرحلۀ گلدهی کامل به روش تقطیر با آب اسانسگیری شدند. اسانسها با استفاده از کروماتوگرافی گازی و گاز کروماتوگراف متصل به طیفسنج جرمی (GS-MS)و محاسبۀ شاخص بازداری تجزیه و شناسایی شدند. براساس نتایج، اختلاف معناداری بین تودههای مختلف از نظر بازده اسانس وجود داشت و تودههای با منشأ کردستان از بازده اسانس بیشتری برخوردار بودند. بیشترین بازده اسانس نیز، بهجز برای یک توده با منشأ کردستان، از گیاهان یکساله بهدست آمد. ترکیبهای عمدۀ اسانس در تمامی تودههای ژنتیکی، تیمول، پاراسیمن و گاماترپینن بودند. بیشترین مقدار تیمول در سال دوم مشاهده شد و تقریباً تمام تودهها در سال دوم از کیفیت اسانس بهتری نسبت به سالهای اول و سوم برخوردار بودند. مقدار گاماترپینن در همۀ نمونههای اسانس در سال دوم نسبت به سال اول کاهش و دوباره در سال سوم افزایش یافت. مقدار پاراسیمن در سه سال مورد بررسی، روند یکسانی نشان نداد. بهطور کلی، گیاهان یکساله بازده اسانس بیشتر و گیاهان دوساله کیفیت اسانس بهتری داشتند.
عبدالستار دارابی؛ رضا صالحی
چکیده
ویژگیهای کمّی و کیفی و قابلیت انبارمانی تودة محلی بهبهان، پیاز اصلاحشدة بهبهان و رقم ‘پریماورا’، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان از سال 1388 بهمدت دو سال ارزیابی شد. آزمایش مزرعهای در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. دانهالها در اواخر آذرماه به زمین اصلی منتقل شدند. برای مقایسة قابلیت انبارمانی ...
بیشتر
ویژگیهای کمّی و کیفی و قابلیت انبارمانی تودة محلی بهبهان، پیاز اصلاحشدة بهبهان و رقم ‘پریماورا’، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان از سال 1388 بهمدت دو سال ارزیابی شد. آزمایش مزرعهای در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. دانهالها در اواخر آذرماه به زمین اصلی منتقل شدند. برای مقایسة قابلیت انبارمانی جمعیتها از آزمایش کرتهای خردشده در زمان در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. عامل اصلی جمعیت در سه سطح و عامل فرعی زمان بررسی سوخها در سیزده سطح بود. سوخها در انبار کنترلنشده نگهداری و هر پانزده روز یکبار ضایعات انباری بر اساس درصد کاهش وزن، درصد جوانهزنی، درصد پوسیدگی و آلودگی به کپک خاکستری ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که بین عملکرد کل (تر) جمعیتها اختلاف معناداری وجود ندارد، ولی عملکرد قابلفروش رقم ‘پریماورا’ و پیاز اصلاحشده نسبت به تودة محلی بهبهان برتری دارد. پیاز اصلاحشده حداکثر عملکرد مادة خشک سوخ را تولید میکند و از این نظر، اختلاف آن با تودة منشا و رقم ‘پریماورا’ بهترتیب در سطح 5 و 1 درصد معنادار بود. درصد مادة خشک سوخ و درصد خلوص رنگ پیاز اصلاحشده از تودة منشا بیشتر بود. درصد وزنی دوقلویی و قطر گردن پیاز اصلاحشده در مقایسه با تودة منشا کاهش معناداری نشان داد. قابلیت انبارمانی پیاز اصلاحشده و تودة منشا از رقم ‘پریماورا’ بیشتر بود.