شیما چایانی؛ احمد ارشادی؛ حسن ساری خانی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی (اول اسفند و اول فروردین) روغن سویا و نفتالین‌استیک‌اسید (NAA) در به تأخیر انداختن زمان شکوفایی جوانه‌ها و افزایش مقاومت به سرمای بهارۀ انگور رقم ’فخری‘، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، در یک تاکستان تجاری شهر مریانج از توابع استان همدان، در سال 1390 انجام ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی (اول اسفند و اول فروردین) روغن سویا و نفتالین‌استیک‌اسید (NAA) در به تأخیر انداختن زمان شکوفایی جوانه‌ها و افزایش مقاومت به سرمای بهارۀ انگور رقم ’فخری‘، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، در یک تاکستان تجاری شهر مریانج از توابع استان همدان، در سال 1390 انجام گرفت. غلظت دی‌اکسید کربن و اتیلن درون جوانه‌ها سه روز پس از محلول‌پاشی اندازه‌گیری شد. تیمارهای روغن سویای 10 درصد به‌تنهایی یا در ترکیب با NAA 100 میلی‌گرم بر لیتر در اسفند، سبب بیشترین تجمع گازهای تنفسی درون جوانه‌ها و 12 روز تأخیر در باز شدن آنها و بیش از 5 درجۀ سانتی‌گراد افزایش مقاومت به سرمای جوانه‌ها در مقایسه با شاهد شدند. محلول‌پاشی تیمارهای NAA دارای آثار جزئی بر تأخیر در باز شدن جوانه‌ها و افزایش مقاومت به سرمای آنها بودند و تیمارهای روغن سویای 5 درصد به‌تنهایی یا در ترکیب با NAA 200 میلی‌گرم بر لیتر حد واسط دو گروه قرار داشتند. محلول‌پاشی تیمارهای روغن سویا در اسفند، آثار بهتری در به تأخیر انداختن شکوفایی جوانه‌ها و تجمع دی‌اکسید کربن و اتیلن درون آنها نسبت به فروردین داشت؛ ازاین‌رو کاربرد روغن سویا به‌دلیل افزایش غلظت گازهای تنفسی، سبب طولانی شدن رکود درون جوانه‌ها شده و در نهایت با به تأخیر انداختن زمان باز شدن جوانه‌ها، به کاهش آثار منفی سرمای بهاره می‌انجامد.
امید علی قاسم بیگی؛ جواد عرفانی مقدم؛ اورنگ خادمی
چکیده
در این پژوهش، به‌منظور بهبود صفات کمی و کیفی انگور بیدانة ’یاقوتی‘، محلول‌پاشی اسید جیبرلیک در چهار غلظت صفر (شاهد)، 15، 25 و 40 میلی‌گرم در لیتر در سه مرحله و عملیات حلقه‌برداری همزمان با محلول‌پاشی مرحلۀ سوم در قاعدۀ شاخه‌های بارور بوته‌ها در چهار تکرار انجام گرفت. تیمار اسید جیبرلیک به‌طور معناداری موجب افزایش طول خوشه در ...
بیشتر
در این پژوهش، به‌منظور بهبود صفات کمی و کیفی انگور بیدانة ’یاقوتی‘، محلول‌پاشی اسید جیبرلیک در چهار غلظت صفر (شاهد)، 15، 25 و 40 میلی‌گرم در لیتر در سه مرحله و عملیات حلقه‌برداری همزمان با محلول‌پاشی مرحلۀ سوم در قاعدۀ شاخه‌های بارور بوته‌ها در چهار تکرار انجام گرفت. تیمار اسید جیبرلیک به‌طور معناداری موجب افزایش طول خوشه در مقایسه با شاهد شد، بهطوری که طول محور خوشه، 14 روز پس از محلول‌پاشی در نمونۀ شاهد در حدود 46/13 سانتیمتر بود، ولی در غلظت‌های 15، 25 و 40 میلی‌گرم در لیتر اسید جیبرلیک به‌ترتیب 87/17، 73/19 و 95/23 سانتیمتر بهدست آمد. محلول‌پاشی اسید جیبرلیک و حلقه‌برداری سبب افزایش وزن حبه و خوشه شد، بهطوری که حداکثر وزن حبه (42/1 گرم) و خوشه (7/483 گرم) در برهم‌کنش بین غلظت 40 میلی‌گرم اسید جیبرلیک و حلقه‌برداری بهدست آمد. همچنین عمل حلقه‌برداری در مقایسه با شاهد به‌طور معناداری به افزایش طول و عرض حبه منجر شد، اما در برخی از شاخصهای مورد بررسی معنا‌دار نبود. کاربرد اسید جیبرلیک و عملیات حلقه‌برداری سبب افزایش نسبت قند به اسید شد و تفاوت معناداری با نمونۀ شاهد داشت.
فرناز احمدی؛ عبدالرحمان محمدخانی
چکیده
تغذیۀ بهینه از جمله مهم‌ترین عوامل مؤثر بر ویژگی‌های کمی و کیفی و زمان رسیدن میوۀ انگور است. به‌منظور افزایش کمیت و کیفیت میوۀ انگور رقم ‘عسکری’ آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1390 در شهرکرد اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح کود سولفات پتاسیم (0، 300، 600 و 900 گرم به‌ازای هر درختچه) ...
بیشتر
تغذیۀ بهینه از جمله مهم‌ترین عوامل مؤثر بر ویژگی‌های کمی و کیفی و زمان رسیدن میوۀ انگور است. به‌منظور افزایش کمیت و کیفیت میوۀ انگور رقم ‘عسکری’ آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1390 در شهرکرد اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح کود سولفات پتاسیم (0، 300، 600 و 900 گرم به‌ازای هر درختچه) و چهار سطح کود اسید بوریک (0، 1000، 2000 و 3000 میلی‌گرم بر لیتر) بود. نتایج نشان داد که پتاسیم اثر معناداری بر عملکرد و اجزای آن داشت. سطوح مختلف سولفات پتاسیم و اسید بوریک موجب افزایش تعداد خوشه، وزن خوشه و طول و عرض خوشه و مواد جامد محلول شد. با افزایش پتاسیم، تعداد خوشه (به‌ترتیب 14، 18 و 25 عدد) و مواد جامد محلول (به‌ترتیب بهمقدار 54/0، 45/1 و 53/1 درصد) نسبت به شاهد افزایش یافت. تیمارهای حاوی بور، تنها با غلظت 3 در هزار موحب افزایش معنا‌دار در میزان مواد جامد محلول میوه نسبت به شاهد شد. تیمار 900 گرم به‌ازای هر درختچه سولفات پتاسیم بیشترین میزان مواد جامد محلول (8/18) را داشت، درحالی‌که همین تیمار به بیشترین کاهش اسیدیتۀ میوه در مقایسه با شاهد منجر شد. تیمار اسید بوریک 3000 میلی‌گرم بر لیتر نیز سبب کاهش pH میوه‌ها بهمقدار 3/0 واحد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تیمارهای تغذیه‌ای به‌ویژه سولفات پتاسیم رسیدن میوه را تسریع می‌کند و عملکرد و مقدار قند میوه را افزایش می‌دهد.
احمد ارشادی؛ سمیرا طاهری
چکیده
یخبندان بهاره یکی از عوامل محدود‌کننده در تولید انگور است. استفاده از برخی ترکیبات شیمیایی یکی از روش‌های کاهش خسارت سرما محسوب می‌شود. سالیسیلیک اسید در چهار غلظت صفر (شاهد)، 5/0، 1 و 2 میلی‌مولار در مرحلة تمام گل روی بوته‌های انگور ده‌سالة رقم بیدانة سفید محلول‌پاشی و صبح روز بعد، تغییرات غلظت کربوهیدرات‌های محلول، پرولین و پروتئین‌های ...
بیشتر
یخبندان بهاره یکی از عوامل محدود‌کننده در تولید انگور است. استفاده از برخی ترکیبات شیمیایی یکی از روش‌های کاهش خسارت سرما محسوب می‌شود. سالیسیلیک اسید در چهار غلظت صفر (شاهد)، 5/0، 1 و 2 میلی‌مولار در مرحلة تمام گل روی بوته‌های انگور ده‌سالة رقم بیدانة سفید محلول‌پاشی و صبح روز بعد، تغییرات غلظت کربوهیدرات‌های محلول، پرولین و پروتئین‌های محلول در بافت برگ اندازه‌گیری شد. نمونه‌هایی از برگ و ساقه به مدت سه ساعت تحت تنش سرمایی صفر، 2-، 4- و 8- درجة سانتی‌گراد و نمونه‌های خوشة گل در معرض دماهای صفر، 2- و 4- درجة سانتی‌گراد قرار داده شدند. کاربرد سالیسیلیک اسید در غلظت 5/0 میلی‌مولار سبب حداکثر تجمع کربوهیدرات‌های محلول و در غلظت‌های 5/0 و 1 میلی‌مولار باعث افزایش غلظت پرولین برگ شد. کاربرد سالیسیلیک اسید در غلظت 2 میلی‌مولار سبب کاهش پروتئین‌های محلول شد. تیمارهای سالیسیلیک اسید، سرما و برهم‌کنش آنها تأثیر معنی‌داری بر درصد نشت یونی در بافت‌های مختلف داشت. تیمار با سالیسیلیک اسید باعث کاهش مؤثر درصد نشت یونی تا محدودة 8- درجة سانتی‌گراد در نمونه‌های ساقه و 4- درجة سانتی‌گراد در برگ و خوشة گل در مقایسه با شاهد شد. به نظر می‌رسد که سالیسیلیک اسید ضمن افزایش غلظت تنظیم‌کننده‌های اسمزی مانند کربوهیدرات‌ها و پروتئین‌های محلول باعث کاهش اثرات منفی دمای پایین و خسارت به غشای سلول‌ها می‌شود.