فریبا میقانی؛ محمدرضا کرمی نژاد
چکیده
آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد‌شدة نواری با دو عامل خاک‌ورزی: شخم و بدون شخم و علف‌کش: گلیفوزیت 6 لیتر در هکتار، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 2 لیتر در هکتار، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار)، گلیفوزیت 3 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 1 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (3 + 1 لیتر در هکتار) ...
بیشتر
آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد‌شدة نواری با دو عامل خاک‌ورزی: شخم و بدون شخم و علف‌کش: گلیفوزیت 6 لیتر در هکتار، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 2 لیتر در هکتار، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار)، گلیفوزیت 3 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 1 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (3 + 1 لیتر در هکتار) و تکرار بعد از رشد پیچک و شاهد بدون کنترل با سه تکرار، در مزرعة مؤسسة تحقیقات گیاهپزشکی کشور در مشکین‌دشت کرج انجام گرفت. تراکم اندام هوایی پیچک 15، 30 و 45 روز پس از هر سم‌پاشی و وزن خشک آن 45 روز پس از آخرین سم‌پاشی، تعیین شد. بهار سال دوم، چغندرقند کشت شد و اثر علف‌کش‌ها بر عملکرد چغندرقند ارزیابی شد. بهترین تیمار برای کاهش تراکم پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار) بود. تیمار اخیر و دوز تقسیط‌شدة آن، سبب بیشترین کاهش وزن خشک پیچک نیز شدند. تفاوت معناداری بین تیمارهای شخم و عدم شخم از نظر اثر بر تراکم و وزن خشک پیچک مشاهده نشد. وزن خشک پیچک با عدم خاک‌ورزی کاهش بیشتر، و عملکرد چغندرقند با خاک‌ورزی افزایش بیشتری نشان داد. در مجموع، بهترین تیمار برای کاهش تراکم و وزن خشک پیچک، ابتدا گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار) و سپس دوز تقسیط‌شدة آن بود.
فریبا میقانی؛ آژنگ جاهدی؛ سید محمد میروکیلی؛ پرویز شیمی؛ محمد علی باغستانی
چکیده
به منظور مطالعه اثر در کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‌برگ مزارع یونجه تازه‌کاشت در همدان و یزد، پژوهشی در سال های 87-1386 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 11 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارتند از علف‌کش‌های بنتازون (بازاگران) (SL 48%) به میزان 5/2، سه و چهار لیتر در هکتار، توفوردی‌بی (بوترس) (3/42% EC) به میزان ...
بیشتر
به منظور مطالعه اثر در کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‌برگ مزارع یونجه تازه‌کاشت در همدان و یزد، پژوهشی در سال های 87-1386 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 11 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارتند از علف‌کش‌های بنتازون (بازاگران) (SL 48%) به میزان 5/2، سه و چهار لیتر در هکتار، توفوردی‌بی (بوترس) (3/42% EC) به میزان 5/2، 8/2، 1/3 و 5/3 لیتر در هکتار، ایمازتاپیر (پرسوییت) (SL 10%) به میزان 4/0، 7/0 و یک لیتر در هکتار و شاهد با علف هرز. طی سه چین، اثر علف‌کش‌ها بر وزن خشک یونجه و تراکم و وزن خشک علف‌های هرز بررسی شد. در یزد، توفوردی‌بی 5/3 لیتر در هکتار بهترین نتیجه را در کنترل علف‌های هرز داشت و باعث افزایش وزن خشک یونجه شد. همچنین غلظتهای 5/3 و 8/2 لیتر در هکتار این علف‌کش تراکم و وزن خشک پنیرک و کاهوی وحشی را تا 100 و پیچک را تا 88 درصد کاهش داد. در همدان نیز توفوردی‌بی 5/3 لیتر در هکتار بهترین تیمار در کنترل علف‌های هرز و افزایش وزن خشک یونجه بود. غلظتهای 5/3 لیتر در هکتار این علف‌کش تراکم و وزن خشک پیچک را 100 درصد کنترل کرد. در مجموع، توفوردی‌بی ضمن کنترل مطلوب اکثر علف‌های هرز پهن‌برگ، پیچک را نیز به نحو مطلوبی کنترل کرد و علف‌کش مناسبی برای مزارع یونجه بود.
فریبا میقانی؛ سید محمد میروکیلی؛ محمد علی باغستانی
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 61-73
چکیده
سال 1386 آزمایشی با هدف تعیین فنولوژی تطبیقی کاتوس (Cynanchum acutum) با پسته و کنترل تلفیقی آن در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار با علف‌کش های پاراکوات، تری‌کلوپیر، گلیفوزیت و تیمار کف‌بری اجرا شد. نتایج نشان داد که رشد کاتوس از سبز شدن (0 GDD =) آغاز و با GDD تجمعی به میزان 2848 خاتمه یافت. در بررسی فنولوژی تطبیقی کاتوس و پسته، هم زمان ...
بیشتر
سال 1386 آزمایشی با هدف تعیین فنولوژی تطبیقی کاتوس (Cynanchum acutum) با پسته و کنترل تلفیقی آن در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار با علف‌کش های پاراکوات، تری‌کلوپیر، گلیفوزیت و تیمار کف‌بری اجرا شد. نتایج نشان داد که رشد کاتوس از سبز شدن (0 GDD =) آغاز و با GDD تجمعی به میزان 2848 خاتمه یافت. در بررسی فنولوژی تطبیقی کاتوس و پسته، هم زمان با تورم جوانههای گل و گل دهی پسته، کاتوس سبز شد و ضمن رشد میوه و توسعه رویان، مبادرت به ایجاد انشعاب ثانوی کرد. این مرحله تا 1029 درجه - روز رشد ادامه داشت. تشکیل پوسته سخت پسته تقریباً هم زمان با آغاز گل دهی و گرده افشانی کاتوس و برداشت پسته هم زمان با اواسط مرحله تولید میوه کاتوس بود. مراحل فنولوژی پسته از زمان تورم جوانههای گل تا رسیدن و برداشت معادل با GDD تجمعی 2365 بود. در مجموع، بیشترین کاهش تعداد ساقه کاتوس ناشی از اعمال تیمار دو بار کفبر + یک بار تری کلوپیر دو لیتر در هکتار بود. سه بار سم پاشی با پاراکوات سه لیتر در هکتار به عنوان بهترین تیمار باعث بیشترین کاهش وزن خشک ساقه کاتوس (97 درصد) شد.
محمد علی باغستانی میبدی؛ منوچهر جم نژاد؛ مهدی مین باشی معینی؛ فریبا میقانی
دوره 12، شماره 2 ، آبان 1389، ، صفحه 11-23
چکیده
به منظور بررسی تأثیر دمای محیط و غلظت GR60 بر جوانه‌زنی بذر دو گونه گل‌جالیز و رشد آنها در حضور میزبان‌های گوجه‌فرنگی و توتون، دو آزمایش مجزا در شرایط کنترل‌شده در بخش تحقیقات علف های هرز موسسه گیاهپزشکی کشور در سال 1387 انجام شد. در آزمایش اول سه عاملی غلظت GR60 در چهار سطح صفر، یک، دو و پنج قسمت در میلیون، گونه دو گل‌جالیز Orobanche aegyptiaca ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر دمای محیط و غلظت GR60 بر جوانه‌زنی بذر دو گونه گل‌جالیز و رشد آنها در حضور میزبان‌های گوجه‌فرنگی و توتون، دو آزمایش مجزا در شرایط کنترل‌شده در بخش تحقیقات علف های هرز موسسه گیاهپزشکی کشور در سال 1387 انجام شد. در آزمایش اول سه عاملی غلظت GR60 در چهار سطح صفر، یک، دو و پنج قسمت در میلیون، گونه دو گل‌جالیز Orobanche aegyptiaca و Orobanche cernua و سه دمای مختلف محیط 10، 20 و 30 درجه سانتیگراد در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار و با ساختار فاکتوریل اجرا شد. در آزمایش دوم تأثیر سه دمای 15، 20 و 30 درجه سانتیگراد بر رشد گوجه‌فرنگی و توتون تحت آلودگی O. aegyptiaca، O. cernua و شاهد بدون گل‌جالیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که GR60 قادر به تحریک جوانه‌زنی بذور هر دو گونه گل‌جالیز بود و با افزایش دمای محیط تا 20 درجه سانتیگراد جوانه‌زنی بذر انگل روند رو به افزایشی نشان داد. گونه O. cernua در مقایسه با گونه O. aegyptiacaبرای حداکثر جوانه‌زنی بذر به غلظت کمتری از GR60 نیاز داشت. با افزایش دمای محیط، وزن خشک ساقه هر دو گونه انگل افزایش و سپس کاهش نشان داد. آلودگی بوتههای گوجه‌فرنگی و توتون به گل‌جالیز، سبب افزایش ارتفاع و کاهش وزن خشک این دو گیاه شد.
محمدرضا لبافی؛ فریبا میقانی؛ حمیده خلج؛ محمد علی باغستانی میبدی؛ ایرج اله دادی؛ علی مهرآفرین
دوره 12، شماره 1 ، اردیبهشت 1389، ، صفحه 49-57
چکیده
روش هم‌ارز کده - آگار برای بررسی برهم کنش دگرآسیبی گندم رقم نیک‌نژاد و برخی گونه‌های مشکل‌ساز علف هرز مزارع گندم مورد استفاده قرارگرفت. آزمایش سال 1384 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بخش تحقیقات علف‌های هرز مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور انجام شد. در این آزمایش، تیمارها شامل رقم نیک‌نژاد در چهار ...
بیشتر
روش هم‌ارز کده - آگار برای بررسی برهم کنش دگرآسیبی گندم رقم نیک‌نژاد و برخی گونه‌های مشکل‌ساز علف هرز مزارع گندم مورد استفاده قرارگرفت. آزمایش سال 1384 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بخش تحقیقات علف‌های هرز مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور انجام شد. در این آزمایش، تیمارها شامل رقم نیک‌نژاد در چهار تراکم صفر، هشت، 16 و 24 گیاهچه در بشر شیشه ای 800 میلی لیتری و علف‌های هرز رایج مزارع گندم (چاودار، یولاف، پیچک صحرایی و ماشک گل خوشه‌ای) بودند که از نظر رشد اولیه علف‌های هرز و گندم مورد بررسی قرار گرفتند. باتوجه به نتایج به دست آمده، طول علف‌های هرز بیش از وزن خشک آنها و ریشه‌چه بیش از ساقه‌چه تحت تأثیر تراوشات گندم قرار گرفت. درمجموع، رشد گونه‌های تک‌لپه بیشتر تحت تأثیر پتانسیل دگرآسیبی گندم، کاهش نشان داد، اما واکنش گونه‌های دولپه به صفت مورد بررسی بستگی داشت. به استثنای طول و وزن خشک ساقه‌چه، افزایش تراکم گندم با افزایش مواد آللوشیمیایی بازدارنده رشد علف‌های هرز همراه بود. گونه‌های علف هرز تنها بر طول ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه گندم اثر معنی‌داری داشتند. در این میان یولاف وحشی بیشترین بازدارندگی را نشان داد. به جز طول ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه، تراکم 16 گیاهچه گندم موجب افزایش رشد و وزن خشک گندم شد.