نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• فریبا میقانی ¹
• محمدرضا کرمی نژاد ²

¹ دانشیار بخش تحقیقات علف‌های هرز، مؤسسة تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، تهران ّّّ-ایران

² مربی بخش تحقیقات علف‌های هرز، مؤسسة تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، تهران - ایران

چکیده

آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد‌شدة نواری با دو عامل خاک‌ورزی: شخم و بدون شخم و علف‌کش: گلیفوزیت 6 لیتر در هکتار، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 2 لیتر در هکتار، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار)، گلیفوزیت 3 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 1 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (3 + 1 لیتر در هکتار) و تکرار بعد از رشد پیچک و شاهد بدون کنترل با سه تکرار، در مزرعة مؤسسة تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور در مشکین‌دشت کرج انجام گرفت. تراکم اندام هوایی پیچک 15، 30 و 45 روز پس از هر سم‌پاشی و وزن خشک آن 45 روز پس از آخرین سم‌پاشی، تعیین شد. بهار سال دوم، چغندرقند کشت شد و اثر علف‌کش‌ها بر عملکرد چغندرقند ارزیابی شد. بهترین تیمار برای کاهش تراکم پیچک، گلیفوزیت + توفوردی‌ (6 + 2 لیتر در هکتار) بود. تیمار اخیر و دوز تقسیط‌شدة آن، سبب بیشترین کاهش وزن خشک پیچک نیز شدند. تفاوت معناداری بین تیمارهای شخم و عدم شخم از نظر اثر بر تراکم و وزن خشک پیچک مشاهده نشد. وزن خشک پیچک با عدم خاک‌ورزی کاهش بیشتر، و عملکرد چغندرقند با خاک‌ورزی افزایش بیشتری نشان داد. در مجموع، بهترین تیمار برای کاهش تراکم و وزن خشک پیچک، ابتدا گلیفوزیت + توفوردی‌ (6 + 2 لیتر در هکتار) و سپس دوز تقسیط‌شدة آن بود.
 
 
 
 

کلیدواژه‌ها

• خاک‌ورزی
• دوز تقسیطی
• علف‌‌کش
• علف هرز چندساله
• مدیریت شیمیایی

20.1001.1.83372008.1394.17.3.4.0

عنوان مقاله [English]

Integrated management (chemical and mechanical) of field bindweed in rotation of fallow-sugarbeet

نویسندگان [English]

• Faribi Meighani ¹
• mohammadreza karaminejad ²

¹ Associate Professor, Department of Weed Science Research, Iranian Research Institute of Plant Protection, Tehran, Iran

² Lecturer, Department of Weed Science Research, Iranian Research Institute of Plant Protection, Tehran – Iran

چکیده [English]

This study was conducted in the research field of Iranian Research Institute of Plant Protection in Karaj as strip split plots with three replications. The first factor: tillage and no-tillage, and the second factor: herbicide: Glyphosate 6 L/ha, 2,4-D + MCPA 2L/ha, Glyphosate + 2,4-D + MCPA (6 + 2 L/ha), Glyphosate 3 L/ha, 2,4-D + MCPA 1 L/ha, Glyphosate + 2,4-D + MCPA (3 + 1 L/ha), and control without herbicide. The number of field bindweed shoot was determined 15, 30 and 45 days after spraying and field bindweed biomass was determined 45 days after spraying. In the second year, sugarbeet was planted and the effect of herbicides was determined on sugarbeet yield. The best treatment for field bindweed density decrease was Glyphosate + 2,4-D + MCPA (6 + 2 L/ha). The same treatment and its split dose as suitable treatments caused the most decrease in field bindweed biomass. There was no significant difference between till and no-till treatments in view of their effect on field bindweed density and biomass. Under effect of no-till treatment, field bindweed biomass showed more decrease and under effect of no-till treatment, sugarbeet yield showed more increase. Overall, The best treatment for field bindweed density and biomass was Glyphosate + 2,4-D + MCPA (6 + 2 L/ha) and after that its split dose.
 
 
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

• chemical management
• Cultivation
• Herbicide
• perennial weed
• split dose