فاطمه احمدی؛ علی مومن پور؛ مریم دهستانی اردکانی؛ جلال غلام نژاد
چکیده
به‌منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر برخی از ویژگیهای رشدی ژنوتیپ‌های انتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملأ تصادفی با دو عامل ژنوتیپ در 4 سطح (’وحشی بابلسر‘، ’نرک لاسجرد سمنان‘، ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سروان‘) و شوری آب آبیاری در پنج سطح (1، 3، 5، 7 و 9 دسی‌زیمنس‌برمتر)، ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر برخی از ویژگیهای رشدی ژنوتیپ‌های انتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملأ تصادفی با دو عامل ژنوتیپ در 4 سطح (’وحشی بابلسر‘، ’نرک لاسجرد سمنان‘، ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سروان‘) و شوری آب آبیاری در پنج سطح (1، 3، 5، 7 و 9 دسی‌زیمنس‌برمتر)، انجام شد. نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی موثر است. در تمامی ژنوتیپ‌های مطالعه شده با افزایش سطح شوری، شاخصهای رشد شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگ‌های سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی رطوبت نسبی، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، b و کل، کاهش و درصد برگ‌های نکروزه، درصد برگ‌های ریزش یافته، نسبت وزن تر ریشه به وزن تر اندام هوایی، درصد نشت یونی، درصد سدیم، درصد کلر، نسبت سدیم به پتاسیم برگ‌ها، افزایش یافتند ولی میزان کاهش و افزایش در صفات اندازه‌گیری شده در بین ژنوتیپ‌های مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنیداری داشتند. در این تحقیق در مجموع، ژنوتیپ‌های ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سراوان‘ به‌ترتیب به عنوان متحمل‌ترین و حساس‌ترین ژنوتیپ‌ها به شوری انتخاب شدند. ژنوتیپ چاه افضل توانست از طریق حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم، به خوبی شوری تا 7 دسی‌زیمنس‌برمتر را تحمل نماید.
محسن سیلسپور؛ احمد گلچین؛ محمود رضا روزبان
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات تنش شوری بر ویژگیهای رشدی دو رقم زیتون ‘زردʻ و ‘میشنʻ، آزمایشی طی سالهای 94-1393 با پنج سطح شوری کلرید سدیم (صفر، 4، 8، 12 و 16 دسی‌زیمنس بر متر) در محیط کشت بدون خاک در گلخانه پژوهشی مرکز تحقیقات کشاوزی و منابع طبیعی استان تهران انجام گردید. در این آزمایش، اثر شوری بر کلیه صفات رشدی در هر دو رقم مورد مقایسه، ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثرات تنش شوری بر ویژگیهای رشدی دو رقم زیتون ‘زردʻ و ‘میشنʻ، آزمایشی طی سالهای 94-1393 با پنج سطح شوری کلرید سدیم (صفر، 4، 8، 12 و 16 دسی‌زیمنس بر متر) در محیط کشت بدون خاک در گلخانه پژوهشی مرکز تحقیقات کشاوزی و منابع طبیعی استان تهران انجام گردید. در این آزمایش، اثر شوری بر کلیه صفات رشدی در هر دو رقم مورد مقایسه، معنیدار بود، به گونهای که وزن خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت وزن خشک اندام هوایی به ریشه، طول شاخساره، فاصله میان گره، سطح برگ، سبزینه برگ، تعداد برگ، محتوای نسبی آب برگ، شاخص تحمل به شوری شاخساره و ریشه، به طور معنیداری کاهش یافت. ضمن آن که کاهش صفات فوق در رقم ‘زردʻ بیشتر بود و این رقم بیشتر تحت تأثیر شوری قرار گرفت. وزن خشک ساقه، برگ و ریشه در سطح شوری 16 دسی‌زیمنس بر متر، به‌ترتیب 80، 80 و 69 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش معنیدار نشان دادند. با افزایش سطح شوری، غلظت سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم در برگ هر دو رقم افزایش و غلظت پتاسیم کاهش یافت. افزایش سدیم و کاهش پتاسیم برگ در رقم ʻزردʻ بیشتر بود. وزن خشک اندام هوایی نیز تحت تأثیر غلظت سدیم و پتاسیم برگ قرار گرفت، به گونهای که همبستگی معنیداری بین وزن خشک اندامهوایی با غلظت سدیم برگ، غلظت پتاسیم برگ و نسبت سدیم به پتاسیم برگ مشاهده گردید. با ارزیابی شاخصهای فوق نتیجه‌گیری شد که رقم ‘میشنʻ در مقایسه با رقم ‘زردʻ تحمل بیشتری نسبت به شوری دارد.
امیر هوشنگ جلالی؛ پیمان جعفری
چکیده
به منظور بررسی تأثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم هندوانه (Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum and Nakai) در شرایط شوری آب و خاک (به ترتیب 3/6 و 4/8 دسی زیمنس بر متر)، پژوهشی با استفاده از آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی شهرستان اردستان واقع در استان اصفهان طی سال های 1386 و 1387 انجام شد. سه رقم هندوانه ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم هندوانه (Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum and Nakai) در شرایط شوری آب و خاک (به ترتیب 3/6 و 4/8 دسی زیمنس بر متر)، پژوهشی با استفاده از آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی شهرستان اردستان واقع در استان اصفهان طی سال های 1386 و 1387 انجام شد. سه رقم هندوانه شامل ‘شوگر بیبی’، ‘چارلستون گری’ و ‘محبوبی’، کرت های اصلی و چهار سطح کود پتاسیم شامل صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار کرت های فرعی را تشکیل دادند. مصرف کود پتاسیم در مقادیر دو و سه برابر نسبت به شرایط معمول (بدون تنش شوری)، به ترتیب موجب 8/24 و 5/18 درصد افزایش عملکرد در دو رقم ‘چارلستون گری’ و ‘شوگر بیبی’ شد. بالاترین مقدار عملکرد 39112 کیلوگرم در هکتار با کاربرد 150 کیلوگرم پتاسیم در هکتار در رقم ‘چارلستون گری’ به دست آمد. در تمام مقادیر کاربرد پتاسیم، افزایش تعداد میوه در رقم ‘شوگر بیبی’ و وزن میوه در رقم ‘چارلستون گری’ از دلایل اصلی افزایش عملکرد در این دو رقم محسوب می‌شدند. با افزایش استفاده از کود پتاسیم، نسبت سدیم به پتاسیم در برگ‌ها از 61/0 به 33/0 و در ساقه‌ها از 81/0 به 4/0 کاهش یافت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد در شرایط تنش شوری، استفاده بیشتر از کود پتاسیم می‌تواند اثرات مضر شوری را کاهش دهد و عملکرد هندوانه را بهبود بخشد.