معصومه قهرمانی؛ علی عبادی؛ قاسم پرمون؛ سودابه جهانبخش
چکیده
به‌منظور بررسی تغییرات برخی شاخصهای مهم سلولی چند ژنوتیپ سورگوم در شرایط کم‌آبی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، در گلخانة دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش کم‌آبی در چهار سطح 85، 65، 45 و 25 درصد ظرفیت زراعی و سه ژنوتیپ سورگوم علوفه‌ای (KFS2، KFS6 و KFS17) بود. کم‌آبی موجب کاهش پتانسیل ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تغییرات برخی شاخصهای مهم سلولی چند ژنوتیپ سورگوم در شرایط کم‌آبی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، در گلخانة دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش کم‌آبی در چهار سطح 85، 65، 45 و 25 درصد ظرفیت زراعی و سه ژنوتیپ سورگوم علوفه‌ای (KFS2، KFS6 و KFS17) بود. کم‌آبی موجب کاهش پتانسیل اسمزی، پایداری غشا و محتوای آب نسبی سلول‌ها در سطح 1 درصد و همچنین کاهش عناصر پتاسیم، کلسیم و فسفر، و افزایش سدیم و در نهایت کاهش مقدار مادة خشک شد. اثر متقابل تنش در ژنوتیپ تنها بر مقدار پرولین، قندهای محلول، پایداری غشا، محتوای آب نسبی و مادة خشک معنادار بود. ژنوتیپ KFS2 بیشترین مقدار پرولین، قندهای محلول و عناصر غذایی و در نهایت بیشترین پتانسیل اسمزی، محتوای آب نسبی، پایداری غشا و مقدار مادة خشک در شدیدترین سطح تنش (25 درصد ظرفیت زراعی) را به خود اختصاص داد. در بین صفات اندازه‌گیری‌شده، پرولین و مقدار کلسیم بیشترین سهم را در پیش‌بینی پتانسیل اسمزی و پایداری غشا داشتند. این عوامل تأثیر مهمی در عملکرد مادة خشک نیز دارند. بهطور کلی، هر ژنوتیپ از سازوکار متفاوتی برای مقابله با تنش استفاده میکند، ولی ژنوتیپی که بتواند از روشهای سریعتر و کمهزینه‌تر استفاده کند، تحمل بیشتری در برابر تنش دارد و عملکرد مادة خشک بیشتری تولید میکند.
نفیسه اسدی نسب؛ پیمان حسیبی؛ حبیب اله روشنفکر؛ موسی مسکرباشی
چکیده
به منظور مطالعة برخی تغییرات فیزیولوژیک چغندرقند تحت تنش شوری، در سال زراعی 1389-1388، تعداد سه رقم مولتی ژرم چغندرقند (13030، 22393 و IC)، در گلخانة دانشکدة کشاورزی دانشگاه شهید چمران، تحت سه سطح شوری از منبع کلرید سدیم، شامل شاهد (صفر)، 100 و 200 میلی‌مولار به‌صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی مطالعه شدند. بذور در گلدان‌های پلاستیکی ...
بیشتر
به منظور مطالعة برخی تغییرات فیزیولوژیک چغندرقند تحت تنش شوری، در سال زراعی 1389-1388، تعداد سه رقم مولتی ژرم چغندرقند (13030، 22393 و IC)، در گلخانة دانشکدة کشاورزی دانشگاه شهید چمران، تحت سه سطح شوری از منبع کلرید سدیم، شامل شاهد (صفر)، 100 و 200 میلی‌مولار به‌صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی مطالعه شدند. بذور در گلدان‌های پلاستیکی کشت شدند و تیمار شوری از 30روز پس از کاشت، اجرا شد. گیاهان 60 روز پس از اجرای تیمار شوری برداشت و ارزیابی شدند. نتایج تجزیة واریانس صفات نشان داد که اعمال سطوح مختلف شوری، بر تمام صفات ارزیابی‌شده تأثیر معنی‌دار داشت. نتایج مقایسة میانگین صفات نشان داد که با افزایش شوری، وزن خشک ریشه، اندام هوایی و همچنین، سطح برگ بهطور معنی‌دار کاهش یافتند، اما شوری اثر معنی‌دار بر تعداد برگ نداشت. همچنین، با افزایش سطح شوری، کاهش در محتوای نسبی آب برگ و هدایت روزنه‌ای مشاهده شد. در صورتی که، نفوذپذیری نسبی غشا و محتوای پرولین در برگ‌های تمام ارقام افزایش نشان داد. غلظت‌های زیاد کلرید سدیم موجب کاهش پتانسیل اسمزی شد. افزایش در پرولین نتوانست نشت الکترولیت‌ها را کاهش دهد و موجب بهبود وضعیت آبی گیاه شود، لذا، در گیاه چغندرقند پرولین و نقش آنتی اکسیدانی آن نتوانست، محافظت غشاهای پلاسمایی در برابر خسارت ناشی از تنش را فراهم کند. با توجه به نتایج این آزمایش، وزن خشک ریشه در مرحلة گیاهچه‌ای، 90 روز پس از کاشت، با تحمل به شوری سه رقم مطالعه‌شده ارتباط داشته است.
مریم حقیقی؛ حسین بهبودیان
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 1-8
چکیده
به منظور بررسی روابط آبی اندام های رویشی و زایشی گیاه گوجه فرنگی تحت تیمار خشک شدن موضعی ریشه (PRD) و تعیین نحوه حرکت آب در خاک، ریشه و گیاه و نیز اندازه گیری تغییرات پتانسیل آب و اجزای آن در جهت تنظیم و کاهش میزان آبیاری تحت شرایط کم آبی، آزمایشی گلخانه ای به صورت طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار، شش تکرار و چهار واحد آزمایشی در هر تکرار در ...
بیشتر
به منظور بررسی روابط آبی اندام های رویشی و زایشی گیاه گوجه فرنگی تحت تیمار خشک شدن موضعی ریشه (PRD) و تعیین نحوه حرکت آب در خاک، ریشه و گیاه و نیز اندازه گیری تغییرات پتانسیل آب و اجزای آن در جهت تنظیم و کاهش میزان آبیاری تحت شرایط کم آبی، آزمایشی گلخانه ای به صورت طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار، شش تکرار و چهار واحد آزمایشی در هر تکرار در گلخانه های تحقیقاتی دانشگاه مسی نیوزلند پیاده شد. در این پژوهش، بوته های گوجه فرنگی رقم Petopride، تحت آبیاری به روش معمول و خشک شدن موضعی ریشه قرار گرفتند. در روش اخیر، در هر دفعه آبیاری، آب تنها در اختیار نیمی از ریشه های بوته گوجه فرنگی قرار داده می شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که کاهش 50 درصدی در میزان آب آبیاری که در تیمار خشک شدن موضعی ریشه اعمال گردید، باعث افزایش شش درصدی کارایی مصرف آب به ازای هر واحد وزن خشک محصول شد. پتانسیل آب ساقه در تیمار یاد شده کمتر از تیمار شاهد بود و احتمالاً این پدیده نشان دهنده این است که جریان آب بین دو بخش خشک و مرطوب ریشه برقرار است. عدم کاهش شدید پتانسیل آب میوه وجود خاصیت تنظیم اسمزی را در میوه های گوجه فرنگی نشان داد. تنظیم اسمزی مانع از تغییر پتانسیل آب میوه می شود. محتوای رطوبت خاک بین 29/10 و 45/25 m3m-3 در تیمار PRD و حد فاصل 69/5 و 98/22 m3m-3 در تیمار شاهد بود. نتایج به دست آمده نشان داد درصد مواد جامد محلول میوه نیز در تیمار PRD نسبت به شاهد بیشتر بود، به طوری که در تیمار PRD 44/7 و در تیمار شاهد 90/5 درصد بود.