رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی؛ حامد نریمانی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس، گرهزایی و برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی ماشک گل خوشه‌ای تحت شرایط دیم، آزمایشی در سال 1398 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس، گرهزایی و برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی ماشک گل خوشه‌ای تحت شرایط دیم، آزمایشی در سال 1398 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی بهعنوان شاهد، کاربرد ریزوبیوم (Rhizobium legominuzarum)، کاربرد میکوریز (Glomus mosseae)، کاربرد توأم میکوریز با ریزوبیوم، ریزوبیوم و ازتوباکتر (Azotobacter chrocoocom strain 5)، میکوریز و ازتوباکتر، ریزوبیوم با ازتوباکتر و میکوریز] و محلولپاشی پوترسین در سه سطح (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد و محلولپاشی 5/0 و 1 میلیمولار پوترسین) بودند. نتایج نشان داد کاربرد توأم ازتوباکتر با میکوریز و ریزوبیوم و محلولپاشی یک میلیمولار پوترسین وزن ریشه، سهم برگ از بیوماس کل، قندهای محلول برگ و ساقه و بیوماس کل را بهترتیب 33/133، 5/4، 94/31، 82/41 و 94/56 درصد نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلولپاشی با پوترسین افزایش داد. هم‌چنین کاربرد توأم ازتوباکتر با میکوریز و ریزوبیوم و محلولپاشی یک میلیمولار پوترسین هدایت الکتریکی و میزان مالوندیآلدئید را بهترتیب 99 و 39/125 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلولپاشی با پوترسین کاهش داد. بهنظر میرسد کاربرد کودهای زیستی و محلولپاشی پوترسین می‌تواند بیوماس کل ماشک گلخوشه‌ای تحت شرایط دیم را به‌واسطه بهبود صفات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی افزایش دهد.
وحیده خالق نژاد؛ فرهاد جباری
چکیده
بهمنظور ارزیابی تأثیر تلقیح بذر با باکتری‌های ریزوبیوم و ریزوباکتری‌های تحریککنندة رشد گیاه (PGPR) بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود زراعی (Cicer arietinum L.) رقم ‘آرمان’، آزمایشی بهصورت کرتهای خرد‌شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سال 1391 اجرا شد. در این آزمایش، سطوح آبیاری در دو سطح فاریاب (آبیاری ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی تأثیر تلقیح بذر با باکتری‌های ریزوبیوم و ریزوباکتری‌های تحریککنندة رشد گیاه (PGPR) بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود زراعی (Cicer arietinum L.) رقم ‘آرمان’، آزمایشی بهصورت کرتهای خرد‌شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سال 1391 اجرا شد. در این آزمایش، سطوح آبیاری در دو سطح فاریاب (آبیاری مطلوب از سبز شدن تا رسیدن محصول) و دیم (عدم آبیاری در کل دورة رشد) در کرتهای اصلی؛ و سطوح کودی در هفت سطح (شاهد، مصرف 50 کیلوگرم کود اوره در موقع کاشت، تلقیح بذر با Mesorhizobiumciceri نژاد SWRI-3، تلقیح بذر با Mesorhizobiumciceri نژاد SWRI-17، تلقیح بذر با PGPR، تلقیح مشترک با نژاد ریزوبیومی (SWRI-3+SWRI-17) و تلقیح مشترک با PGPR+SWRI-3+SWRI-17) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد که شرایط دیم، موجب کاهش ارتفاع بوته، تعداد شاخه‌های فرعی، تعداد دانه در بوته، وزن صددانه، عملکرد دانه و زیستی و شاخص برداشت شد. در این تحقیق، استفاده از کودهای زیستی در هر دو شرایط فاریاب و دیم، به‌دلیل تأثیر مثبت بر صفاتی نظیر ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صددانه، وزن غلاف در بوته و عملکرد زیستی، عملکرد دانة بیشتری را در مقایسه با تیمار شاهد کودی و مصرف کود نیتروژنة اوره تولید کرد. در ضمن، تلقیح مشترک بذر با تمام کودهای زیستی (PGPR+SWRI-3+SWRI-17) نسبت به تلقیح جداگانه موجب افزایش 18-36 درصدی عملکرد دانه در شرایط فاریاب و 34-50 درصدی در شرایط دیم شد