رحمت عباسی؛ میثم نامداری
چکیده
بهمنظور مطالعه رقابت گیاه سویا و کنجد در نسبتهای مختلف کشت مخلوط بهروش جایگزینی، آزمایشی بهصورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال زراعی 98-1397 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل نسبتهای کاشت 0:100، 25:75، 50:50، 75:25 و 100:0 (بهترتیب کنجد- سویا) بودند. نتایج نشان ...
بیشتر
بهمنظور مطالعه رقابت گیاه سویا و کنجد در نسبتهای مختلف کشت مخلوط بهروش جایگزینی، آزمایشی بهصورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال زراعی 98-1397 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل نسبتهای کاشت 0:100، 25:75، 50:50، 75:25 و 100:0 (بهترتیب کنجد- سویا) بودند. نتایج نشان داد نسبتهای مختلف کاشت اثر معنیداری بر درصد نیتروژن حاصل از تثبیت بیولوژیکی و کارایی مصرف نور دارد. در بین نسبتهای مختلف کاشت بیشترین مقدار تثبیت بیولوژیکی نیتروژن مربوط به مرحله 90 روز پس از کاشت بود و نسبت کاشت 75:25 و 25:75 بهترتیب با میانگین 59/75 و 67/42 درصد دارای بیشترین و کمترین میزان فعالیت بودند. علاوه بر مطالب مذکور بیشترین برآیند کارایی مصرف نور در کشت مخلوط مربوط به مرحله 120 روز پس از کاشت بود. در این مرحله برآیند کارایی مصرف نور در نسبتهای کشت 75:25 و 50:50 بهترتیب 03/2 و 92/1 گرم بر مگاژول در روز بود. بیشترین نسبت برابری زمین نیز متعلق به نسبت کاشت 50:50 (کنجد- سویا) با میانگین 12/1 بود. در نهایت افزایش کارایی مصرف نور در نسبت کاشت 75:25 و 50:50 نقش مهمی در افزایش قابلیت تثبیت بیولوژیکی گیاه سویا و بهبود کارایی کشت مخلوط داشت.
ندا پاک گوهر؛ احمد قنبری
چکیده
این آزمایش مزرعهای، در بهار سال زراعی 1391ـ1390 در مزرعة تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی کرمان، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار و 6 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت خالص ارزن، کشت خالص خلر، 75 درصد ارزن+25درصد خلر، 50 درصد ارزن+50 درصد خلر، 25 درصد ارزن+75 درصد خلر بهصورت ردیفی و کشت مخلوط بذر 2 گونه بر روی ردیف به نسبت 50 درصد ...
بیشتر
این آزمایش مزرعهای، در بهار سال زراعی 1391ـ1390 در مزرعة تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی کرمان، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار و 6 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت خالص ارزن، کشت خالص خلر، 75 درصد ارزن+25درصد خلر، 50 درصد ارزن+50 درصد خلر، 25 درصد ارزن+75 درصد خلر بهصورت ردیفی و کشت مخلوط بذر 2 گونه بر روی ردیف به نسبت 50 درصد بودند. نتایج حاصل از تجزیة واریانس دادهها نشان داد که نسبتهای 75 درصد ارزن+25 درصد خلر و 50 درصد ارزن+50 درصد خلر تفاوت معنیداری با کشت خالص ارزن نداشتند که بیشترین علوفة خشک را تولید کرد. بیشترین میزان جذب فسفر و پتاس و عناصر کممصرف (آهن، منگنز، روی و مس) مربوط به تیمار 75 درصد ارزن+25 درصد خلر بود، اما اختلاف بین تیمارهای کاشت مخلوط برای مصرف نیتروژن معنیدار نبود. میانگین مجموع عملکرد نسبی (68/1) نشاندهندة مکملی 2 گیاه در استفاده از عناصر غذایی و کارایی بیشتر کشت مخلوط بود. نسبت رقابت ارزن نوتریفید به خلر برای نیتروژن، فسفر، پتاس، آهن، منگنز، مس و روی بیشتر از 1 که نشان داد ارزن نسبت به خلر برای جذب عناصر قدرت رقابت بالاتری داشت. همچنین، درجة تهاجمی ارزن برای تمامی صفات مثبت و حاکی از غالبیت آن بود. در نهایت، باتوجه به نتایج حاصل از این آزمایش نسبت کاشت 75 درصد ارزن+25 درصد خلر بهدلیل بهبود کارایی مصرف و جذب عناصر غذایی و تولید علوفة خشک توصیه میشود.