نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• ندا پاک گوهر ¹
• احمد قنبری ²

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس دانشگاه زابل، زابل ـ ایران

² استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکدة کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل ـ ایران

چکیده

این آزمایش مزرعه‌ای، در بهار سال زراعی 1391ـ1390 در مزرعة تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی کرمان، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار و 6 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت خالص ارزن، کشت خالص خلر، 75 درصد ارزن+25درصد خلر، 50 درصد ارزن+50 درصد خلر، 25 درصد ارزن+75 درصد خلر به‌صورت ردیفی و کشت مخلوط بذر 2 گونه بر روی ردیف به نسبت 50 درصد بودند. نتایج حاصل از تجزیة واریانس داده‌ها نشان داد که نسبت‌های 75 درصد ارزن+25 درصد خلر و 50 درصد ارزن+50 درصد خلر تفاوت معنی‌داری با کشت خالص ارزن نداشتند که بیشترین علوفة خشک را تولید کرد. بیشترین میزان جذب فسفر و پتاس و عناصر کم‌مصرف (آهن، منگنز، روی و مس) مربوط به تیمار 75 درصد ارزن+25 درصد خلر بود، اما اختلاف بین تیمارهای کاشت مخلوط برای مصرف نیتروژن معنی‌دار نبود. میانگین مجموع عملکرد نسبی (68/1) نشان‌دهندة مکملی 2 گیاه در استفاده از عناصر غذایی و کارایی بیشتر کشت مخلوط بود. نسبت رقابت ارزن نوتریفید به خلر برای نیتروژن، فسفر، پتاس، آهن، منگنز، مس و روی بیشتر از 1 که نشان داد ارزن نسبت به خلر برای جذب عناصر قدرت رقابت بالاتری داشت. همچنین، درجة تهاجمی ارزن برای تمامی صفات مثبت و حاکی از غالبیت آن بود. در نهایت، باتوجه به نتایج حاصل از این آزمایش نسبت کاشت 75 درصد ارزن+25 درصد خلر به‌دلیل بهبود کارایی مصرف و جذب عناصر غذایی و تولید علوفة خشک توصیه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• درجه تهاجمی
• مجموع عملکرد نسبی
• مکملی
• نسبت رقابت
• نسبت کاشت

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Competition and Nutrient Consumption of Nutrifid Millet and Green Pea in Intercropping

نویسندگان [English]

• Neda Pakgohar ¹
• Ahmad Ghanbari ²

¹ MSc. Student, Department of Agronomy and Crop Breeding, Pardis 2, Zabol University, Zabol, Iran

² Professor, Department of Agronomy and Crop Breeding, Faculty of Agriculture, Zabol University, Zabol, Iran

چکیده [English]

This experiment was conductee as a RCBD at a research farm at Kerman in Spring 2012 using millet and green pea as intercrop. The treatments were cultivation of sole nutrifid millet and green pea, 75% millet+25% green pea and vice versa, 50% millet+50% green pea, cultivation of mix seeds of two crops on the same row. The highest and lowest dry forage yield was obtained from sole millet and green pea. The ratio of 75% and 50% of millet was not significantly different with sole millet. Mineral nutrition uptake of intercrop was higher than sole ones. The intercrop treatments were not significantly different for N uptake, except for mixed cropping, while the highest uptake of P and K were recorded for 75% millet + 25% green pea. Mean RYT of 1.68 obtained from intercrop indicates the complementarity of two crops. Competition ratio of millet to green pea for N, P, K, Fe, Mn, Cu and Zn was more than 1 showing the higher competition ratio of millet compared to green pea. Aggressivity of millet was positive implying the dominancy of millet. Dry forage production near to sole millet, mean RYT of about 2 for mineral uptake, competition ratio of more than 1 and a positive aggressivity value indicates that 75% millet+25% green pea is the best planting ratio.

کلیدواژه‌ها [English]

• aggressivity
• Competition
• compplementarity
• planting ratio
• total relative yield