عارفه مزروعی؛ کرامت الله سعیدی؛ زهرا ایزدی؛ عبدالرحمان محمدخانی
چکیده
ازآنجایی‌که محصولات باغبانی برداشت‌شده قابلیت فسادپذیری بالایی دارند، به‌کارگیری فنون مناسب جهت افزایش ماندگاری به‌منظور استفاده در تمام فصول سال و هم‌چنین صادرات ضروری است. پژوهش حاضر در سال 1400-1399 با هدف بررسی اثرات درونپاشی اسانس مرزه بختیاری با کیتوزان بر خصوصیات حسی و کیفی دانه انار در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت ...
بیشتر
ازآنجایی‌که محصولات باغبانی برداشت‌شده قابلیت فسادپذیری بالایی دارند، به‌کارگیری فنون مناسب جهت افزایش ماندگاری به‌منظور استفاده در تمام فصول سال و هم‌چنین صادرات ضروری است. پژوهش حاضر در سال 1400-1399 با هدف بررسی اثرات درونپاشی اسانس مرزه بختیاری با کیتوزان بر خصوصیات حسی و کیفی دانه انار در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار شامل نسبت‌های وزنی- وزنی اسانس به کیتوزان (1:1، 1:2 و 1:3) در دو سطح پاشش اسانس مرزه بختیاری (3/0 و 6/0) به‌همراه دو شاهد قبل و بعد از اعمال تیمارها با سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد انجام شد. نتایج نشان داد که بهترین وضعیت ظاهری دانههای انار در نسبت 6/0-1 کیتوزان به اسانس و بهترین مزه دانههای انار در تیمارهای 3/0-2 و 3/0-3 مشاهده شد. در تیمار اسانس قطر هاله ضد میکروبی مربوط به قارچ 2 میلیمتر و در نسبت 1:2 اسانس به کیتوزان 5/5 میلیمتر نشان داده شد. بیش‌ترین بازده درونپوشانی و کوچکترین اندازه ذره مربوط به نسبت 1:2 بود. میزان بازده در نسبت‌های 1:3 (1/55 درصد) و نسبت 1:1 (2/51 درصد) نشان داده شد. کم‌ترین پتانسیل زتا در نسبت 1:3 و بیش‌ترین میزان در نسبت 1:1 حاصل شد. پوششدهی دانههای انار و انتخاب غلظت مناسب اسانس مرزه بختیاری همراه با پوشش کیتوزان (3/0-1 و 3/0-2)، میتوان زمان ماندگاری، بازارپسندی و کیفیت تغذیهای دانه انار را به میزان مناسب و قابل توجهی حفظ کرد.
الهام مصطفائی؛ مصطفی عرب؛ نعمت اله اعتمادی؛ محمودرضا روزبان
چکیده
امروزه، احداث و نگهداری از چمن‌ها به‌دلیل نیاز آبی زیاد آنها، با تردیدهای جدی مواجه شده است. بنابراین، شناسایی گونه‌های بومی و مرتعی مقاوم به خشکی و معرفی آنها به‌عنوان چمن، نه‌تنها در کاهش مصرف آب مؤثر است، بلکه سبب حفظ منابع ژنتیکی کشور نیز می‌شود. در این تحقیق، دو گونۀ ‘علف گندمی’ و ‘بروموس’ به‌عنوان گونه‌های بومی، ...
بیشتر
امروزه، احداث و نگهداری از چمن‌ها به‌دلیل نیاز آبی زیاد آنها، با تردیدهای جدی مواجه شده است. بنابراین، شناسایی گونه‌های بومی و مرتعی مقاوم به خشکی و معرفی آنها به‌عنوان چمن، نه‌تنها در کاهش مصرف آب مؤثر است، بلکه سبب حفظ منابع ژنتیکی کشور نیز می‌شود. در این تحقیق، دو گونۀ ‘علف گندمی’ و ‘بروموس’ به‌عنوان گونه‌های بومی، با چمن ‘ریگراس’به‌عنوان شاهد مقایسه شدند. پس از استقرار و پوشش کامل سطح گلدانها در فضای باز، سطوح چمنزنی 2، 4 و 6 سانتیمتر بهصورت هفتگی بر روی گونهها اعمال شد. میزان رشد شاخساره، پنجهزنی، رنگ و عرض برگ، وزن تر و وزن خشک بهصورت هفتگی در طول آزمایش اندازهگیری شدند. نتایج بهدستآمده نشان داد که گونۀ ‘بروموس’ به‌دلیل داشتن بافت نامناسب (عرض برگ بیشتر از 3 میلیمتر) و تراکم کم، برای استفاده در فضای سبز مناسب نیست. در مقابل، گونۀ ‘علف گندمی’ با وجود بافت خشنتر و رنگ کمتر نسبت به ‘ریگراس’، از پنجهزنی بیشتر، رنگ قابل قبول (59/7) و بافت مطلوب (عرض برگ حدود 2 میلیمتر) برخوردار بود. هم‌چنین سطح 2 سانتیمتری، بهترین ارتفاع چمنزنی برای گونه‌های تحت مطالعه معرفی شد.