حسینعلی علیخانی؛ سمیه امامی؛ فاطمه علیخانی
چکیده
در این پژوهش پتانسیل جدایههای فراریشهای و درونرست جداشده از ریشه گیاه گندم به‌منظور بررسی خصوصیات محرک رشد و اثر آن‌ها بر عملکرد گندم و کاهش مصرف کودهای شیمیایی فسفر مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا باکتریها از نظر تولید هورمون ایندول استیک اسید در محیط کشت حاوی ال-تریپتوفان غربالگری شدند و سپس توانایی آن‌ها در انحلال ...
بیشتر
در این پژوهش پتانسیل جدایههای فراریشهای و درونرست جداشده از ریشه گیاه گندم به‌منظور بررسی خصوصیات محرک رشد و اثر آن‌ها بر عملکرد گندم و کاهش مصرف کودهای شیمیایی فسفر مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا باکتریها از نظر تولید هورمون ایندول استیک اسید در محیط کشت حاوی ال-تریپتوفان غربالگری شدند و سپس توانایی آن‌ها در انحلال فسفات‌های نامحلول معدنی و آلی ارزیابی شد. در ادامه مطالعات آزمایشگاهی، آزمایش مزرعه‌ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار در طی دو سال زراعی 1396-1395 و 1397-1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمار کود زیستی وشیمیایی فسفر بود که تیمار کود زیستی در دو سطح (زادمایه باکتری به‌همراه شاهد) و کود شیمیایی به‌عنوان فاکتور دوم از منبع سوپر فسفات تریپل در پنج سطح (1- عدم مصرف کود شیمیایی فسفر، 2- 25 درصد توصیه کودی فسفر، 3- 50 درصد توصیه کودی فسفر، 4- 75 درصد توصیه کودی فسفر، و 5- 100 درصد توصیه کودی فسفر) در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که افزایش شاخصهای رشد و عملکرد گیاه گندم در نتیجه مایه‌کوبی بذور گندم با سویههای محرک رشد گیاه به‌علاوه 75 درصد از کود فسفر از نظر آماری برابر با تیمار 100 درصد کود فسفر و بدون زادمایه باکتری بود. کاربرد زادمایه باکتریهای محرک رشد (تلفیقی از جدایه فراریشهای و درونرست) با 75 درصد کود شیمیایی توانست به میزان 4/747 گرم بر مترمربع تولید را داشته باشد. براساس این نتایج، پیشنهاد میشود که زادمایه میتواند به‌عنوان مکمل با کودهای شیمیایی به‌منظور کاهش سطح مصرف کودهای شیمیایی استفاده شود اما نمیتواند جایگزینی برای کود فسفر باشد.