لیلا محمدی؛ سعید ریزی؛ رحیم برزگر
چکیده
به منظور بررسی تأثیر قارچ میکوریزا (Glomus mosseae) تحت تنش شوری بر ویژگیهای فیزیولوژیکی و میزان جذب برخی عناصر غذایی در گل حنای گینه نو (Impatiens hawkeri)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، در محیط گلخانه در سه تکرار که هر تکرار شامل سه گلدان بود، در دانشگاه شهرکرد در سال 1393 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح قارچ میکوریزای ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر قارچ میکوریزا (Glomus mosseae) تحت تنش شوری بر ویژگیهای فیزیولوژیکی و میزان جذب برخی عناصر غذایی در گل حنای گینه نو (Impatiens hawkeri)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، در محیط گلخانه در سه تکرار که هر تکرار شامل سه گلدان بود، در دانشگاه شهرکرد در سال 1393 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح قارچ میکوریزای همزیست (صفر، 8 و 16 درصد حجمی) و کلریدسدیم با سه سطح (صفر، 15 و 30 میلیمولار) بودند. بستر کشت شامل 50 درصد پیت ماس، 40 درصد پرلیت و 10 درصد پوسته برنج (به صورت حجمی) بود. در زمان انتقال نشاها، قارچ میکوریزا با بستر ترکیب شد و پس از استقرار نشاها تیمار شوری از طریق آب آبیاری اعمال شد. صفات مورد ارزیابی شامل میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم، سدیم، پرولین، وزن تازه و خشک ریشه و درصد کلونیسازی ریشه بود. تیمار میکوریزای 16 درصد بر نیتروژن (31/2 درصد) و فسفر (339/0 درصد) و اثر متقابل آن با شوری 30 میلیمولار بر میزان پرولین (754/0 میکرومول بر گرم وزن تر) و درصد کلونیسازی ریشه (35 درصد) تأثیر معنیداری داشته است. براساس نتایج ﺗﺤﻘﯿﻖ حاضر، اﺧﺘﻼف ﺑﯿﻦ گیاهان تیمار شده با ﻣﯿﮑﻮرﯾﺰا و سایر تیمارها در بسیاری از ﺻﻔﺎت ﻧﻤﺎﯾﺎن اﺳﺖ و به نظر میرسد که کاربرد ﻗﺎرچ ﻣﯿﮑﻮرﯾﺰا در بستر کاشت میتواند سبب افزایش ﺗﺤﻤﻞ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮری از طریق تأثیر بر برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی در گل حنای گینه نو شود.