زهرا عجریب زاده؛ سلیم فرزانه؛ محمود شمیلی؛ حمید رضا بلوچی؛ عزیز کرملاچعب؛ رئوف سید شریفی
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر چهار نوع چسباننده در سطحهای مختلف: کربوکسیمتیلسلولز (40 ، 60 و 80 گرم در لیتر)، صمغ عربی (50 ، 100 و 150 گرم در لیتر)، کتیرا (30 ، 60 و 90 گرم در لیتر) و نشاسته (45، 60 و 75 گرم در لیتر) به عنوان آزمایش اول و 4 نوع مواد تغذیهای با سطحهای مختلف: هیومیکاسید (6 ، 9 و 12 گرم در لیتر)، فیلترکیک (5 ،10 و 15 گرم در کیلوگرم)، سوپرجاذب (10 ، 30 ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر چهار نوع چسباننده در سطحهای مختلف: کربوکسیمتیلسلولز (40 ، 60 و 80 گرم در لیتر)، صمغ عربی (50 ، 100 و 150 گرم در لیتر)، کتیرا (30 ، 60 و 90 گرم در لیتر) و نشاسته (45، 60 و 75 گرم در لیتر) به عنوان آزمایش اول و 4 نوع مواد تغذیهای با سطحهای مختلف: هیومیکاسید (6 ، 9 و 12 گرم در لیتر)، فیلترکیک (5 ،10 و 15 گرم در کیلوگرم)، سوپرجاذب (10 ، 30 و 45 گرم در کیلوگرم) و کود میکروکمبی (10 ، 20 و 30 گرم در کیلوگرم) به عنوان آزمایش دوم به همراه شاهد به صورت طرح کاملاً تصادفی و با 3 تکرار در سال 1398 در ایستگاه تحقیقاتی نیشکر خوزستان- ایران به اجرا در آمد. نتایج نشان داد اثر چهار نوع چسب بر شاخصهای گیاه نیشکر همچون سرعت سبز شدن، طول ساقه، وزن خشک ساقه و درصد رطوبت گیاه معنیداری بود و بیشترین اثر مثبت در چسب نشاسته (60 گرم در لیتر) مشاهده گردید. همچنین چهار مواد تغذیهای بر برخی از شاخصها همچون سرعت سبز شدن، طول ساقه، وزن خشک ساقه و درصد رطوبت گیاه اثر معنیداری داشت. بیشترین اثر مثبت برای صفات گرفته شده در هیومیکاسید (12 گرم در لیتر) مشاهده گردید. با توجه به اثر مثبت بیشتر چسب نشاسته، میتوان در بررسیهای بعدی از این چسب به عنوان چسبانندهای، همراه با سایر مواد تغذیهای و مواد پرکننده برای پلت کردن جوانههای جانبی ساقه نیشکر جهت تولید بذر مصنوعی تکجوانهی نیشکر استفاده کرد.
قباد محمدپور؛ سلیم فرزانه؛ سعید خماری؛ رئوف سید شریفی؛ بهروز اسماعیل پور
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیر کاربرد هیومیکاسید و عصاره جلبک دریایی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد کینوا تحت شرایط تنش خشکی در سال 1398-1397 در دو مکان مختلف، شهرستان قصرشیرین و دالاهو بهصورت کرتهای یکبار خردشده با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه تیمار آبیاری (آبیاری کامل، قطع آبیاری ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیر کاربرد هیومیکاسید و عصاره جلبک دریایی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد کینوا تحت شرایط تنش خشکی در سال 1398-1397 در دو مکان مختلف، شهرستان قصرشیرین و دالاهو بهصورت کرتهای یکبار خردشده با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه تیمار آبیاری (آبیاری کامل، قطع آبیاری در ابتدای گلدهی و قطع آبیاری در ابتدای شروع پرشدن دانه) و تیمارهای محلولپاشی با مقادیر مختلف هیومیکاسید (محلولپاشی به مقدار 5/1 کیلوگرم در هکتار و 2 کیلوگرم در هکتار) و عصاره جلبک دریایی (محلولپاشی به مقدار 1 کیلوگرم در هکتار و 5/1 کیلوگرم در هکتار) بههمراه یک تیمار شاهد بودند. نتایج نشان داد که در منطقه دالاهو در شرایط عدم تنش خشکی عملکرد بذر معادل 78/24 درصد بیشتر از منطقه قصرشیرین بود. عملکرد بذر در تیمارهای مختلف آبیاری، تحت تأثیر تیمارهای محلولپاشی نشان داد که در تمامی تیمارهای آبیاری، تأثیر محلولپاشی هیومیکاسید و عصاره جلبک بر عملکرد بذر نسبت به شاهد مثبت بود. در شرایط آبیاری کامل بیشترین عملکرد بذر با محلولپاشی هیومیکاسید بهدست آمد. درحالیکه در تیمارهای قطع آبیاری تأثیر عصاره جلبک دریایی روی عملکرد بذر بهتر از هیومیکاسید بود. وزن هزاردانه در کینوای تولیدشده در منطقه دالاهو بیشتر از منطقه قصرشیرین بود ولی در هر دو منطقه تنش خشکی موجب کاهش وزن هزاردانه شد. در تمامی تیمارهای آبیاری کاربرد هیومیکاسید و عصاره جلبک موجب افزایش وزن هزاردانه شد.
سودا قاسمی گرمی؛ مرتضی برمکی؛ سلیم فرزانه؛ ماندانا امیری
چکیده
پژوهش حاضر بهمنظور مطالعه پاسخهای مورفو- فیزیولوژیکی ریزغدههای سوپرالیت سیبزمینی (آگریا) به تیمارهای مختلف پوششدارکردن، بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 98-1397 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی در چهار سطح شامل پرکننده ریزغده (زئولیت و کوکوپیت)، سوپرفسفات ...
بیشتر
پژوهش حاضر بهمنظور مطالعه پاسخهای مورفو- فیزیولوژیکی ریزغدههای سوپرالیت سیبزمینی (آگریا) به تیمارهای مختلف پوششدارکردن، بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 98-1397 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی در چهار سطح شامل پرکننده ریزغده (زئولیت و کوکوپیت)، سوپرفسفات (خاکی و پوششی)، کیتوزان و سوپرجاذب بههمراه تیمار شاهد (بدون پلت) بودند. کاربرد کوکوپیت با سوپر فسفات پوششی منجر به تولید بیشترین میانگین تعداد غده (36/8 عدد در بوته)، عملکرد غده تر و خشک (23/18 و 88/3 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (69/21 تن در هکتار) شد. استفاده از کیتوزان در پلیتینگ ریزغده باعث کاهش فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز (بهترتیب 67/19 و 37/16 درصد) و افزایش فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز (80/37 درصد) شد. زئولیت باعث افزایش و کوکوپیت باعث کاهش درصد پروتئین غده در مقایسه با شاهد شد. این افزایش درصد پروتئین با افزایش عملکرد غده منجر به افزایش 23/32 درصدی عملکرد پروتئین در تیمار زئولیت در مقایسه با شاهد شد. استفاده از سوپرفسفات در پوشش ریزغده نیز باعث افزایش درصد پروتئین و از این طریق منجر به بالارفتن 30/30 درصدی عملکردی پروتئین در مقایسه با ریزغده دستنخورده شد. در تجزیه به مؤلفههای اصلی، مؤلفه اول که 35 درصد از تغییرات با آن قابل توجیه بود، شامل صفات عملکرد پروتئین، لیزین و متیونین بود و مؤلفه دوم که 25 درصد از تغییرات با آن قابل توجیه بود صفات محتوی پروتئین، متیونین، لیزین و نیتروژن کل را شامل شد. بهطورکلی، نتایج نشان داد استفاده از سوپرفسفات پوششی و زئولیت بههمراه سوپرجاذب اثرات افزایشی قابلتوجهی بر صفات عملکردی و کیفی داشت.
سلیم فرزانه؛ محمد شاملوئیان؛ رئوف سید شریفی؛ شهرام خدادادی
چکیده
این تحقیق بهمنظور بررسی تأثیر پوشش بذر با مکملهای کود آلی تپروسین، کادوستیم و زاگرت بر سبزشدن و رشد گیاهچه چغندرقند انجام گرفت. آزمایش در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی تحت شرایط گلخانهای بهصورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل شستشوی بذر (شستشو و بدون شستشو)، هیبرید (شکوفا ...
بیشتر
این تحقیق بهمنظور بررسی تأثیر پوشش بذر با مکملهای کود آلی تپروسین، کادوستیم و زاگرت بر سبزشدن و رشد گیاهچه چغندرقند انجام گرفت. آزمایش در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی تحت شرایط گلخانهای بهصورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل شستشوی بذر (شستشو و بدون شستشو)، هیبرید (شکوفا و پارس) و مقادیر مختلف فرآوردههای تپروسین، کادوستیم و زاگرت به همراه تیمار شاهد و تیمار چسب میباشند. نتایج نشان داد که تیمار شستشوی بذر موجب افزایش درصد سبزشدن، سرعت سبزشدن و درصد استقرار بوته و کاهش زمان تا 10 و 90 درصد سبزشدن گردید. تیمارهای پوششدار کردن بذر با 20 و 30 میلیلیتر زاگرت در هر کیلوگرم بذر، به ترتیب با 95 و 16/94 درصد سبزشدن نسبت به دیگر تیمارها برتری داشتند. درصد استقرار بوته در هیبرید پارس بیشتر از هیبرید شکوفا بود. در بین تیمارهای مختلف پوشش بذر، تیمار پوشش بذر با زاگرت نسبت به دیگر تیمارها از بیشترین مقدار سطح برگ و وزن خشک ریشه و برگ برخوردار بود. به طور کلی در این تحقیق پوششدار کردن بذر با تپروسین و زاگرت باعث بهبود رشد گیاهچه و افزایش درصد استقرار بوته شد.