مهدیه امیری نژاد؛ غلامعلی اکبری؛ امین باقی زاده؛ ایرج اله دادی؛ مریم شهبازی؛ معصومه نعیمی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول‌پاشی آهن و روی بر برخی صفات بیوشیمیایی گیاه دارویی زیرۀ سبز، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در گلخانۀ پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی کرمان در سال 1391 اجرا شد. در این آزمایش، عامل تنش در سه سطح 70 درصد (شاهد)، 50 درصد (ملایم) و 30 درصد (شدید) ظرفیت ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول‌پاشی آهن و روی بر برخی صفات بیوشیمیایی گیاه دارویی زیرۀ سبز، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در گلخانۀ پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی کرمان در سال 1391 اجرا شد. در این آزمایش، عامل تنش در سه سطح 70 درصد (شاهد)، 50 درصد (ملایم) و 30 درصد (شدید) ظرفیت زراعی و عامل محلول‌پاشی در چهار سطح آب (شاهد)، آهن، روی و مخلوط آهن و روی با غلظت 5 در 1000 بودند. محلول‌پاشی آهن و روی در شرایط تنش خشکی تأثیر معناداری بر برخی صفات داشت، به‌طوری که بیشترین مقدار پروتئین‌های محلول و پرولین به‌ترتیب 12/4 و 52/364 میلی‌گرم بر گرم وزن تر برگ و بیشترین مقدار قندهای محلول 62/5 میلی‌گرم بر گرم وزن خشک برگ، از کاربرد همزمان این دو عنصر تحت شرایط تنش شدید به‌دست آمد. همچنین محلول‌پاشی در شرایط تنش‌ملایم و شدید به کاهش معنادار مقدار مالون‌دی‌آلدئید به‌ترتیب 16/9 و 06/5 میکرومول بر گرم وزن تر برگ نسبت به تیمار شاهد منجر شد. تنش خشکی و محلول‌پاشی، فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان را افزایش داد، به‌طوری که بیشترین فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، گایاکول‌پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز از تیمار تنش شدید و محلول‌پاشی مخلوط عناصر آهن و روی به‌ترتیب 51/28، 75/284 و 99/50 میلی‌گرم پروتئین در دقیقه به‌دست آمد که نسبت به تیمار شاهد، افزایش چشمگیری داشت. ازاین‌رو، محلول‌پاشی عناصر کم‌مصرف آهن و روی در مناطق در معرض تنش کمآبی، تأثیر مفیدی در افزایش صفات بیوشیمیایی و مقاومت به تنش خشکی در زیرة سبز دارد.
مهدی نظریان؛ محمد جواد آروین؛ شیما حسن زاده فرد
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر تنظیم‌کنندة رشد متیل جاسمونات بر ویژگی‌های رشد، تعداد میوه و مقدار محصول در طالبی رقم ʼسمسوریʻ، آزمایشی در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در تابستان 1391 اجرا شد. طالبی رقم ʼسمسوریʻ به‌دلیل داشتن ویژگی‌های مطلوب در سطح وسیعی در ایران کشت می‌شود و به همین دلیل افزایش کمیت و کیفیت میوة آن ضروری به‌نظر ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر تنظیم‌کنندة رشد متیل جاسمونات بر ویژگی‌های رشد، تعداد میوه و مقدار محصول در طالبی رقم ʼسمسوریʻ، آزمایشی در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در تابستان 1391 اجرا شد. طالبی رقم ʼسمسوریʻ به‌دلیل داشتن ویژگی‌های مطلوب در سطح وسیعی در ایران کشت می‌شود و به همین دلیل افزایش کمیت و کیفیت میوة آن ضروری به‌نظر می‌رسد. برخی تنظیم‌کننده‌های رشد شامل متیل جاسمونات در غلظت‌های مناسب، قادرند رشد گیاه و عملکرد میوه را تحت تأثیر قرار دهند. به همین منظور، اثر غلظت‌های صفر، 5/2 و 5 میکرومولار آن به‌صورت خیساندن بذر، محلول‌پاشی در مرحلة شش تا هفتبرگی، مرحلة بعد از تشکیل میوه و ترکیب این تیمارها برای هر غلظت، بر رشدونمو و محصول میوة طالبی رقم ʼسمسوریʻ زودرس ورامین در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه باهنر کرمان در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی اجرا شد. نتایج نشان داد که برای بهبود اکثر پارامترهای رشد و عملکرد، دست‌کم دو مرحله تیمار با متیل جاسمونات ضروری است. مؤثرترین تیمار، غلظت 5 میکرومولار متیل جاسمونات در هر سه مرحله بود که در مقایسه با شاهد سبب کاهش درصد نشت یونی (42 درصد) و افزایش پارامترهای رطوبت نسبی برگ (32 درصد)، شاخص کلروفیل (45 درصد)، وزن تر بوته (38 درصد)، وزن تر ریشه (40 درصد)، ضخامت گوشت (33 درصد)، عملکرد میوه در حالت دو میوه در بوته (24 درصد) و در حالت سه میوه در بوته (19 درصد) شد؛ ولی بر سفتی پوست و سفتی گوشت تأثیری نداشت. ازاین‌رو این رقم می‌تواند حداقل سه میوه در بوته را بدون کاهش میانگین عملکرد هر میوه تولید کند.
اصغر رمضانیان؛ سید حسین میردهقان؛ نجمه روشن ضمیر
چکیده
در پژوهش حاضر، اثر کاربرد قبل از برداشت سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات بر طول عمر گل‌جایی و برخی صفات کیفی و کمّی گل بریدة رز رقم ‘سوییت واتر’ و ‘دلسویتا’بررسی شد. محلول‌پاشی برگی با سالیسیلیک اسید در سه سطح 01/0، 05/0 و 1/0 میلی‌مولار و متیل جاسمونات در دو سطح 1/0 و 2/0 میلی‌مولار قبل از برداشت انجام و از آب مقطر تیمار شاهد استفاده ...
بیشتر
در پژوهش حاضر، اثر کاربرد قبل از برداشت سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات بر طول عمر گل‌جایی و برخی صفات کیفی و کمّی گل بریدة رز رقم ‘سوییت واتر’ و ‘دلسویتا’بررسی شد. محلول‌پاشی برگی با سالیسیلیک اسید در سه سطح 01/0، 05/0 و 1/0 میلی‌مولار و متیل جاسمونات در دو سطح 1/0 و 2/0 میلی‌مولار قبل از برداشت انجام و از آب مقطر تیمار شاهد استفاده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرحی کاملاً تصادفی در چهار تکرار انجام شد. گل‌ها پس از برداشت در دمای 1±3 درجة سلسیوس و رطوبت نسبی 70-80 درصد قرار گرفتند و ویژگی‌هایی نظیر عمر گل‌جایی، وزن تازة نسبی، جذب محلول نگهدارنده، قطر گل، پایداری غشای گلبرگ و کربوهیدرات کل ساقه ارزیابی شد. نتایج نشان داد طی دورة نگهداری در رقم ‘سوییت واتر’ تیمار متیل جاسمونات 2/0 و سالیسیلیک اسید 1/0 میلی‌مولار و در رقم ‘دلسویتا’ تیمار متیل جاسمونات 1/0 میلی‌مولار از طریق تأخیر در فرایندهای مرتبط با پیری با افزایش میزان جذب محلول، افزایش وزن تازة نسبی، حفظ پایداری غشای گلبرگ‌ها و افزایش کربوهیدرات کل ساقه عمر گل‌جایی را افزایش داد. همچنین، رقم ‘سوییت واتر’ با میانگین 56/40 روز در مقایسه با رقم ‘دلسویتا’ با میانگین 74/27 روز در دمای 3 درجة سلسیوس عمر گل‌جایی بیشتری نشان داد. به‌طور کلی، محلول‌پاشی قبل از برداشت رز با متیل جاسمونات و سالیسیلیک اسید راهکاری برای افزایش کیفیت و ماندگاری پس از برداشت رزهای بریدنی توصیه می‌شود.
مختار قبادی؛ حسین صلاحی؛ محمداقبال قبادی؛ سیروس منصوری فر
چکیده
به منظور بررسی واکنش عملکرد گیاه نخود به تنش خشکی و روش‌های مصرف کود نیتروژن، آزمایشی به صورت کرتهای خردشده در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه و در دو سال زراعی 1388-89 و 1389-90 به اجرا درآمد. آبیاری تکمیلی در سه سطح (1. بدون آبیاری، 2. یک نوبت آبیاری در ابتدای گلدهی، و 3. دو نوبت آبیاری در مراحل گلدهی و غلاف بستن) به منزلة ...
بیشتر
به منظور بررسی واکنش عملکرد گیاه نخود به تنش خشکی و روش‌های مصرف کود نیتروژن، آزمایشی به صورت کرتهای خردشده در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه و در دو سال زراعی 1388-89 و 1389-90 به اجرا درآمد. آبیاری تکمیلی در سه سطح (1. بدون آبیاری، 2. یک نوبت آبیاری در ابتدای گلدهی، و 3. دو نوبت آبیاری در مراحل گلدهی و غلاف بستن) به منزلة عامل اصلی و ترکیب تیمارهای مقادیر و روش‌های مصرف کود نیتروژن در نه سطح به منزلة عامل فرعی درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که آبیاری تکمیلی منجر به افزایش معنادار تعداد دانه در بوته و وزن صددانه می‌شود و از این طریق عملکرد نهایی دانه افزایش می‌یابد. از نظر عملکرد دانه، بین تیمارهای یک نوبت و دو نوبت آبیاری تکمیلی (به ترتیب با 1646 و 1728 کیلوگرم در هکتار) اختلاف آماری معناداری مشاهده نشد. روش‌های کاربرد کود نیتروژن روی عملکرد دانه و برخی اجزای آن تأثیر معنادار داشت، اما بر وزن صددانه تأثیری نداشت. مصرف توأم خاک کاربرد و محلول‌پاشی کود نیتروژن با تأثیر مثبت بر تعداد دانه در بوته، موجب افزایش عملکرد دانه شد. درمجموع، به‌منظور حصول حداکثر عملکرد دانه در زراعت نخود، انجام یک نوبت آبیاری تکمیلی در مرحلة گلدهی، همچنین استفاده از هر دو روش کاربرد کود نیتروژن (خاک کاربرد و محلول‌پاشی) توصیه می‌شود.