دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر تیمارهای مختلف پوشش بذر بر جوانهزنی کلزا در شرایط تنش خشکی و شوری: با استفاده از راهبرد مدلسازی
577
593
FA
شیرین
تقی ذوقی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس ایوریحان، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران
shirin.taghizoghi@ut.ac.ir
الیاس
سلطانی
0000-0003-0017-6703
استادیار، گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس ایوریحان، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران
elias.soltani@ut.ac.ir
ایرج
اله دادی
0000-0002-8103-2543
استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس ایوریحان، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران
alahdadi@ut.ac.ir
رضا
صادقی
استادیار، گروه گیاهپزشکی، پردیس ایوریحان، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران
rsadeghi@ut.ac.ir
10.22059/jci.2018.238846.1807
<strong>این تحقیق بهمنظور بررسی اثر تیمارهای مختلف پوشش بذر بر جوانهزنی کلزا در شرایط تنش خشکی و شوری انجام شد. به این منظور، دو آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه صورت گرفت. در هر دو آزمایش یکی از فاکتورها شامل 10 تیمار مختلف پوشش بذر بود. فاکتور دوم در دو آزمایش متفاوت بودند. در آزمایش اول، سطوح تنش خشکی صفر، 8/0-، 1- و 2/1- مگاپاسگال و در آزمایش دوم سطوح تنش شوری صفر، هفت، 14 و 21 دسیزیمنس بر متر نمک NaCl مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که حداقل ضریب هیدروتایم (θH) درT9 (627/22 مگاپاسکال ساعت)، T3 (538/22 مگاپاسکال ساعت) و T6 (263/22 مگاپاسکال ساعت) مشاهده شد. کمترین مقدار پتانسیل پایه (Ψb (50)) مربوط به تیمارهای T4 (332/1- مگاپاسکال) و T1 (324/1- مگاپاسکال) بودند. حداکثر درصد جوانهزنی در شرایط شوری مربوط به T2 (75/86 درصد) بود. بیشترین مقدار آستانه تحمل به شوری (X0) مربوط به T3 (38/16 دسیزیمنس بر متر) بود. بیشترین سرعت جوانهزنی در تمام سطوح شوری مربوط به T3 بود. بهطورکلی، تیمارهای پوشش بذر T3، T6 و T9 درشرایط خشکی و T3 در شرایط شوری بهترین عملکرد را داشتند. همچنین، بررسی ارتباط بین پارامترهای مختلف مدل شوری و هیدروتایم نشان داد که با کاهش ضریب هیدروتایم مقدار آستانه تحمل به شوری افزایش خواهد یافت و با منفیتر شدن پتانسیل پایه حداکثر درصد جوانهزنی در شرایط شوری افزایش خواهد یافت.</strong>
آستانه تحمل به شوری,آستانه تحمل به خشکی,پتانسیل آب,قدرت بذر,هیدروتایم
https://jci.ut.ac.ir/article_68369.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68369_2059609f3f1e969b993426f4a4771808.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر اپی براسینولید بر رشد و عملکرد دانه لوبیا در شرایط آبیاری مطلوب و اعمال تنش خشکی
595
608
FA
مهسا
محمدی
دانشجوی دکتری، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
mohammadi.mahsa@znu.ac.ir
افشین
توکلی
دانشیار،گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
tavakoli@znu.ac.ir
مجید
پوریوسف
دانشیار،گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
pouryousef@znu.ac.ir
احسان
محسنی فرد
استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
mohsenifard.ehsan@znu.ac.ir
10.22059/jci.2018.249057.1913
<strong>بهمنظور بررسی امکان افزایش عملکرد دانه لوبیا با کاربرد براسینواستروئید، پژوهشی بهصورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان، در سال زراعی 1395-1394 اجرا شد. در این پژوهش، سطوح آبیاری شامل آبیاری مطلوب و اعمال تنش خشکی در کرتهای اصلی قرار گرفت و ارقام لوبیا شامل رقم کوشا و ژنوتیپ COS16 و چهار سطح براسینواستروئید شامل عدم مصرف (شاهد)، دو، چهار و شش میکرومولار بهصورت فاکتوریل در کرتهای فرعی قرار گرفتند. در مرحله گلدهی، تنش خشکی اعمال شد و همزمان با اعمال تنش خشکی، بوتههای لوبیا با براسینواستروئید (اپیبراسینولید) محلولپاشی شد. نتایج نشان داد که اعمال تنش خشکی باعث کاهش شاخص سطح برگ، اجزای عملکرد، عملکرد دانه، عملکرد زیستتوده و شاخص برداشت شد و کاربرد اپیبراسینولید باعث به حداقل رساندن اثرات منفی تنش خشکی و افزایش در صفات فوق گردید. بالاترین عملکرد دانه با کاربرد غلظت دو میکرومولار اپیبراسینولید با میانگین 2/2068 کیلوگرم بر هکتار بهدست آمد. در بین ارقام مورد مطالعه نیز، رقم کوشا در شرایط آبیاری مطلوب با میانگین 45/3025 کیلوگرم بر هکتار، عملکرد دانه بیشتری نسبت به ژنوتیپ COS16 نشان داد. بنابراین، کاربرد اپیبراسینولید را بهعنوان راهکاری جهت افزایش مقاومت به تنش خشکی و افزایش عملکرد دانه لوبیا در شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی میتوان پیشنهاد نمود.</strong>
اجزاء عملکرد,شاخص برداشت,شاخص سطح برگ,عملکرد زیست توده,وزن دانه
https://jci.ut.ac.ir/article_68373.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68373_1942c02c6a6f6c6b5c0e2737e760664b.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
بررسی برخی از شاخصهای رشد و عملکرد دانه گندم در پاسخ به کاربرد کود اوره و دود - آب
609
626
FA
بابک
غلامی
دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
babakgholami88@yahoo.com
فریده
نوروزی شهری
دانشجوی دکترای تخصصی فیزیولوژی گیاهان زراعی گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه،
fnoroozish@gmail.com
فرزاد
مندنی
0000-0002-0077-6605
استادیار اکولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
f.mondani@razi.ac.ir
سعید
جلالی هنرمند
دانشیار فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
sjhonarmand@yahoo.com
محسن
سعیدی
دانشیار فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
msaeidi667@gmail.com
10.22059/jci.2018.250390.1929
<strong>به منظور بررسی اثر کاربرد کود اوره و محلولپاشی برگی دود - آب بر برخی از شاخصهای رشد، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طی سال زراعی 1395-1394، در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح مختلف کاربرد کود اوره (90، 180، 300 و 360 کیلوگرم کود اوره در هکتار) به عنوان عامل اصلی و محلولپاشی برگی با عصاره دود - آب (در پنج سطح شامل شاهد و غلظتهای 001/0، 01/0، 1/0 و 1 درصد) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که در تمامی سطوح کود اوره، محلولپاشی با دود - آب نسبت به شاهد موجب افزایش معنیدار پارامترهای رشد اندازهگیری شده، اجزای عملکرد و در نهایت افزایش عملکرد دانه گندم گردید. بیشترین عملکرد دانه (922 گرم در مترمربع) در شرایط کاربرد 360 کیلوگرم کود اوره در هکتار و غلظت یک درصد دود-آب و کمترین مقدار آن (339 گرم در مترمربع) در شرایط کاربرد 90 کیلوگرم کود اوره در هکتار و محلولپاشی با آب مقطر بدست آمد. در سطوح کود اوره 90، 180، 300 و 360 کیلوگرم در هکتار، دود - آب در غلظت یک درصد به ترتیب موجب افزایش عملکرد دانه به میزان 22/15، 34/11، 18/7 و 67/7 درصد نسبت به تیمار شاهد شد. به نظر میرسد کاریرد دود - آب از طریق بهبود کارایی نیتروژن و جبران افت عملکرد ناشی از کاهش مصرف آن منجر به بهبود شاخصهای رشد و عملکرد دانه گندم شد.</strong>
بوتنولید,تنظیم کننده های رشد گیاهی,سرعت رشد,سطح برگ,ماده خشک
https://jci.ut.ac.ir/article_67842.html
https://jci.ut.ac.ir/article_67842_9c16af17e8e0d6fb17d85b0ad80d535b.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
ارزیابی واکنش ژنوتیپ های زمستانة کلزا به تنش خشکی آخر فصل در شرایط کاربرد سولفات آمونیوم
627
642
FA
سلمان
عظیمی سوران
دانشجوی دکتری، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
azimi.sooran@gmail.com
حسین
امیر شکاری
استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
amirshekari@shahed.ac.ir
امیرحسین
شیرانی راد
0000-0002-3833-8010
استاد موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
shirani.rad@gmail.com
جواد
مظفری
استاد، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
j.mozaffari@areeo.ac.ir
محمدحسین
فتوکیان
https://orcid.org/00
دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
fotokian@shahed.ac.ir
10.22059/jci.2018.247437.1909
<strong>به منظور بررسی اثر تنش خشکی آخر فصل بر صفات زراعی و کیفی ژنوتیپهای زمستانه کلزا در شرایط کاربرد سولفات آمونیوم، آزمایشی طی دو سال 95-1394 و 96-1395 به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج به اجرا درآمد. عامل تنش در دو سطح (آبیاری معمول و قطع آبیاری از مرحله غلاف دهی به بعد) و سولفات آمونیوم نیز در دو سطح (عدم کاربرد و کاربرد 150 کیلوگرم در هکتار در مرحله غنچه دهی کامل) به صورت فاکتوریل در کرت های اصلی و عامل ژنوتیپ های کلزا در پنج سطح، شامل چهار لاین BAL111، BAL119، BAL121، BAL128 و رقم نیما (به عنوان شاهد)، در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از میان ژنوتیپ های مورد بررسی، لاین BAL128 بیشترین عملکرد دانه (3904 کیلوگرم در هکتار) را داشته است که در مقایسه با تیمار شاهد 28 درصد افزایش دارد. بیشترین میزان روغن دانه (5/45 درصد) در سال دوم آزمایش و در شرایط آبیاری معمول حاصل شد. کاربرد سولفات آمونیوم نسبت به شرایط عدم کاربرد آن به میزان 5/2 درصد بر مقدار روغن دانه افزود. لاین BAL128 بیشترین درصد روغن دانه (2/44 درصد) را به خود اختصاص داد. در شرایط آبیاری معمولی، کاربرد سولفات آمونیوم باعث کاهش 8/22 درصدی میزان گلوکوزینولات شد، ولی همین میزان سولفات آمونیوم در شرایط قطع آبیاری باعث کاهش 2/17 درصدی میزان گلوکوزینولات شد.</strong>
اجزای عملکرد,تغذیه کلزا,تنش خشکی,کانولا,گلوکوزینولات
https://jci.ut.ac.ir/article_68371.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68371_d5ef919a85301becc5e8e73fbf748848.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر مقدار نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد دانه و کارایی نیتروژن در گیاه خار مقدس
643
654
FA
مهدی
غیاثی اسکویی
دانشآموخته دکتری، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
mehdi.ghiasyoskoee@modares.ac.ir
مجید
آقاعلیخانی
0000-0002-8981-5892
دانشیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی،دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
maghaalikhani@modares.ac.ir
فاطمه
سفیدکن
0000-0001-7170-0002
استاد، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران، ایران
sefidkon@rifr-ac.ir
علی
مختصی بیدگلی
0000-0003-0375-6199
استادیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
mokhtassi@modares.ac.ir
مهدی
عیاری نوش آبادی
0000-0001-9332-9574
استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
m.ayyari@modares.ac.ir
10.22059/jci.2018.253796.1960
<strong>به منظور بررسی اثر مقدار کود نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد دانه، کارایی نیتروژن و صفات مرتبط با آن در گیاه خار مقدس، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سالهای 1393 و 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار مقدار کود نیتروژنی صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره و پنج تراکم 5، 10، 15، 20 و 25 بوته در مترمربع بودند. اثر اصلی نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد دانه، کارایی نیتروژن، ارتفاع، شاخص سبزینگی، نسبت ریشه به ساقه و درصد نیتروژن دانه معنیدار بود. با افزایش نیتروژن مصرفی مقدار متوسط عملکرد دانه، شاخص سبزینگی، ارتفاع گیاه و درصد نیتروژن دانه تا حدی افزایش یافت، این در حالی بود که با افزایش نیتروژن، صفات کارایی زراعی، بازیافت، استفاده نیتروژن و نسبت وزن ریشه به ساقه کاهش معنیداری پیدا کردند. تراکمهای بالا موجب کاهش مقدار عملکرد دانه و شاخص سبزینگی شدند، درحالیکه از طریق افزایش نسبت وزن ریشه به ساقه و ارتفاع گیاه، کارایی نیتروژن را بهبود بخشیدند. اطلاعات جدید این مقاله درباره کارایی نیتروژن خارمقدس در مدیریت نیتروژن قابل استفاده خواهد بود.</strong>
ارتفاع بوته,بازیافت نیتروژن,کارایی زراعی,کارایی فیزیولوژیک,نسبت وزن ریشه به ساقه,نیتروژن دانه
https://jci.ut.ac.ir/article_68376.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68376_99c1a0de5a1a9d48114c31211d4c9280.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر کودهای شیمیایی و زیستی بر عملکرد دانه و ویژگیهای بیوشیمیایی سیاهدانه در شرایط قطع آبیاری
655
666
FA
رقیه
بامشاد
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
bamshad91@gmail.com
محمود
رمرودی
دانشیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
m_ramroudi@yahoo.com
محمدرضا
اصغری پور
دانشیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
m_asgharipour@yahoo.com
10.22059/jci.2018.248224.1901
<strong>ببهمنظور بررسی کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی ازتو بارور 1 و فسفات بارور 2 بر عملکرد دانه، درصد روغن و ویژگیهای بیوشیمیایی سیاهدانه در شرایط قطع آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل در سال زراعی 96-1395 انجام شد. عامل اصلی قطع آبیاری در چهار سطح شامل: آبیاری متداول، قطع آبیاری در مرحله ساقه رفتن تا شروع گلدهی، قطع آبیاری در مرحله گلدهی تا شروع پرشدن دانه و قطع آبیاری در مرحله شروع پرشدن تا انتهای پر شدن دانه و عامل فرعی انواع کود در چهار سطح شامل: شاهد (عدم مصرف کود)، ازتو بارور ۱، فسفات بارور۲ و سوپر فسفات تریپل بودند. نتایج نشان دهنده برهمکنش معنی دار قطع آبیاری و کود بر عملکرد دانه، درصد روغن، کربوهیدراتها، پرولین، پروتئین کل، جذب نیتروژن، فسفر و پتاسیم بود. بیشترین عملکرد دانه، درصد روغن، پروتئین کل، نیتروژن، پتاسیم و فسفر از تیمار آبیاری متداول توأم با کاربرد کود زیستی ازتو بارور 1 و بیشترین میزان پرولین از تیمار قطع آبیاری در مرحله شروع پرشدن تا انتهای پرشدن دانه با کاربرد کود سوپرفسفات تریپل حاصل شدند. تیمار قطع آبیاری در مرحله شروع پر شدن تا انتهای پرشدن دانه توام با کاربرد کود فسفات بارور 2 بیشترین کربوهیدرات را به خود اختصاص داد. به طور کلی، نتایج نشاندهنده تأثیر مثبت کودهای زیستی در بهبود شرایط تغذیهای گیاهان در شرایط قطع آبیاری میباشد.</strong>
پرولین,سوپر فسفات,کربوهیدرات,کود زیستی,گیاهان دارویی
https://jci.ut.ac.ir/article_68372.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68372_5a43501552065beceb3c5182d6f05808.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
مطالعه واکنشهای مورفوفیزیولوژیکی گیاه خرفه به متیلجاسمونات تحت تنش شوری
667
678
FA
داریوش
طالعی
0000-0001-8699-850X
استادیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد، تهران، ایران
d.talei1348@gmail.com
رضا
شریفی
دانشآموخته کارشناسی ارشد، فضای سبز شهرداری تهران، تهران، ایران
sharifi60r@gmail.com
سید مهدی
پیر صالحی
دانشآموخته کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
mehdi140261@yahoo.com
10.22059/jci.2018.257674.2028
<strong>بهمنظور بررسی واکنشهای مورفوفیزیولوژیکی گیاه خرفه (Portulaca oleracea L.) به متیلجاسمونات تحت تنش شوری با کلریدسدیم آزمایشی بهصورت کرتهای خردشده با دو فاکتور بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد واقع در جنوب تهران در سال 1396 انجام شد که در آن غلظتهای شوری با 4 سطح (0، 3، 6، 9 دسیزیمنس) بهعنوان فاکتور اصلی و غلظتهای متیلجاسمونات با 4 سطح (0، 25/0، 5/0 و 75/0 میلیمولار) بهعنوان فاکتور فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت شوری شاخصهای رشد از قبیل طول ریشه، وزنتر ریشه، کلروفیل b، کلروفیل کل و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز کاهش پیدا کرد، در حالیکه با افزایش غلظت شوری مقدار پرولین برگ، میزان فعالیت مالوندیآلدئید و کاتالاز افزایش یافت. با اعمال تیمار متیلجاسمونات تحت تنش شوری میزان کاهش شاخضهای رشد و رنگیزههای فتوسنتزی تعدیل پیدا کرد. بیشترین ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی، تعداد برگ، وزنتر و خشک اندام هوایی و پرولین در غلظت شش دسیزیمنس بر متر شوری و 5/0 میلیمولار متیلجاسمونات بدست آمد، همچنین با افزایش سطح متیلجاسمونات میزان پرولین و میزان فعالیت کاتالاز افزایش یافت ولی با افزایش غلظت متیلجاسمونات میزان فعالیت مالوندیآلدئید و سوپراکسیددیسموتاز در برگ کاهش یافت. بنابراین میتوان نتیجهگیری کرد که تحمل گیاه خرفه به شوری حداکثر شش دسیزیمنس بر متر شوری میباشد و مصرف مقدار پائین متیلجاسمونات (5/0 میلیمولار) منجر به افزایش حدود 7/30 درصد در عملکرد و بهبود شاخصهای فیزیولوژیک خرفه میشود.</strong>
سوپراکسید دیسموتاز,صفات فیزیولوژیکی,صفات موفولوژیکی,کاتالاز,مالون دی آلدئید
https://jci.ut.ac.ir/article_67498.html
https://jci.ut.ac.ir/article_67498_9214714c2bab64e76a515167a84866bc.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر زمان و مکان کاشت بر کیفیت برخی ارقام محلی و اصلاح شده گل شب بو مناسب برای کشت در شهرستان بردسیر کرمان
679
692
FA
نسیبه
پورقاسمیان
استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.
pourghasemian92@gmail.com
روح اله
مرادی
0000-0001-8754-8025
استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.
roholla18@gmail.com
مهدی
نقی زاده
استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.
naghizadeh@uk.ac.ir
10.22059/jci.2018.246733.1879
<strong>جهت بررسی مناسبترین تاریخ کاشت، مکان کاشت و رقم گل شببو برای عرضه در فصل بهار، آزمایشی بهصورت کرتهای دوبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال 1395 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تاریخ کاشت (15 شهریور، 15 مهر، 15 آبان، 15 آذر و 15 دی) به عنوان عامل اصلی، مکان کاشت (داخل و بیرون گلخانه) به عنوان عامل فرعی و رقم (دو رقم محلی قرمز و سفید و دو رقم اصلاح شده بنفش و صورتی) به عنوان عامل فرعی-فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر تاریخ کاشت بر صفات ارتفاع بوته، تعداد روز تا غنچهدهی و گلدهی، قطر گلچه و گلآذین، تعداد گلچه در بوته، وزن تر گلچه و گیاه و دوام گل در سطح احتمال یک درصد معنیدار بود، ولی اثر معنیداری بر ارتفاع گلآذین نداشت. تأثیر مکان کاشت بر کلیه صفات به استثنای ارتفاع بوته و گلآذین و تعداد برگ در بوته معنیدار بود. نتایج نشان داد با تاخیر در کاشت، تعداد روز تا غنچهدهی و گلدهی در همه ارقام و در هر دو مکان کاشت کاهش یافت. دوره رشد ارقام محلی بهطور معنیداری طولانیتر از ارقام اصلاح شده بود. کاشت در بیرون از گلخانه شرایط مطلوبتری نسبت به داخل گلخانه داشت. بهطورکلی، کاشت رقم محلی قرمز در 15 مهر و در شرایط بیرون گلخانه مناسبترین شرایط برای عرضه شببو در اول بهار بود.</strong>
دوام گل,مرحله رشد,گل آذین,گلچه,گلخانه
https://jci.ut.ac.ir/article_68370.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68370_977d7c494a31f3de854e4320723ccc56.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر کاربرد خارجی گلایسین بتائین بر خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد گوجه فرنگی تحت تنش خشکی
693
706
FA
مریم
تاتاری
استادیار، گروه زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیروان، شیروان، ایران
maryamtatari@yahoo.com
رضا
عباسی علی کمر
استادیار، گروه زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیروان، شیروان، ایران.
abbasi580@yahoo.com
10.22059/jci.2018.258972.2038
<strong>به منظور تعیین بهترین زمان کاربرد و مقدار محلولپاشی گلایسینبتائین در بهبود عملکرد گوجهفرنگی در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در سال 1395 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. عامل اصلی دور آبیاری در دو سطح 6 و 12روزه و عوامل فرعی شامل دو عامل زمان مصرف (در سه سطح کاشت، گلدهی و میوهدهی) و مقدار مصرف گلایسینبتائین (صفر، 3 و 6 کیلوگرم در هکتار) بود. شاخصهای محتواینسبی آب برگ، سطح برگ، شاخصکلروفیل و نشت الکترولیت نشان از کارآیی گلایسینبتائین در شرایط تنش داشت. وزن میوهها با کاربرد گلایسینبتائین در شرایط عاری از تنش کاهش یافت و مقدار کاهش وزن میوه بین تیمارهای 3 و 6 کیلوگرم در هکتار اختلاف معنیداری نداشت. در شرایط تنش، مصرف سه کیلوگرمدرهکتار گلایسینبتائین در زمانهای کاشت، گلدهی و میوهدهی، به ترتیب منجر به افزایش 33، 40 و 60 درصدی وزن میوه نسبت به میانگین تیمارهای بدون مصرف گلایسینبتائین شد. هر چند در این آزمایش اثرات مثبت مصرف سه کیلوگرم در هکتار گلایسینبتائین در زمان گلدهی بر عملکرد، در شرایط تنش مشهود بود (62% افزایش)، به نظر می رسد مصرف این اسیدآمینه در شرایط عاری از تنش بر عملکرد گوجهفرنگی اثرات سمیت داشته باشد.</strong>
اثرات سمیت,اسید آمینه,سطح برگ,شاخص کلروفیل,محتوای نسبی آب
https://jci.ut.ac.ir/article_67540.html
https://jci.ut.ac.ir/article_67540_656119072961ba07aaed12778c821dfb.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
تأثیر کم آبیاری بر رشد رویشی، عملکرد و کارایی مصرف آب پرتقال مارس ارلی در جنوب کرمان
707
718
FA
اسماعیل
مقبلی دامنه
دانشجوی دکتری تخصصی، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
e.moghbeli@areeo.ac.ir
روح الله
فتاحی
دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
fatahi2@gmail.com
بهزاد
قربانی
دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
behzad.ghorbani55@gmail.com
غلامرضا
ربیعی
استادیار، گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
rabiei.hort@gmail.com
صمد
اسفندیاری
استادیار، بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جیرفت، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، جیرفت، ایران.
samads27@gmail.com
10.22059/jci.2018.249762.1919
<strong>با توجه به اینکه کمآبیاری کنترلشده و آبیاری زیرسطحی منجر به افزایش کارایی مصرف آب و صرفهجویی در مصرف آب می-شوند، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان طی سالهای 94 تا 96 اجرا شد. در این پژوهش دو فاکتور کمآبیاری (100 درصد تبخیر و تعرق گیاه در تمامی مراحل رشد گیاه، 100-60 درصد و 80 درصد تبخیر و تعرق گیاه به جز در مراحل گلدهی و تشکیل میوه) و روش آبیاری (آبیاری زیرسطحی عمقی، قطرهای زیرسطحی و قطرهای سطحی) مورد ارزیابی قرار گرفتند. صفات رویشی، عملکرد و کارایی مصرف آب در طول دوره رشد پرتقال رقم مارسارلی بر پایه نارنج اندازهگیری شد. نتایج نشان داد کمآبیاری کنترلشده سبب 17 درصد صرفهجویی در مصرف آب و کاهش معنیدار رشد رویشی نسبت به آبیاری کامل میشود، درحالیکه هیچگونه تفاوت معنیداری در عملکرد محصول مشاهده نشد. آبیاری زیرسطحی سبب 10 درصد صرفهجویی در مصرف آب و افزایش رشد رویشی و کارایی مصرف آب نسبت به آبیاری قطرهای سطحی شد. بنابراین میتوان نتیجهگیری کرد کمآبیاری کنترلشده و آبیاری زیرسطحی در افزایش کارایی مصرف آب و صرفهجویی در مصرف آب بسیار مؤثر هستند.</strong>
آبیاری زیرسطحی عمقی,آبیاری قطرهای زیرسطحی,کمآبیاری کنترلشده,مدیریت آب,مرکبات
https://jci.ut.ac.ir/article_68374.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68374_fd3236c74a3e42a411214944e93fd822.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر سطوح سوپر جاذب آکوازورب بر رشد رویشی و زایشی نارنگی پیچ تحت شرایط تنش خشکی
719
735
FA
زینب
رفیعی راد
دانشجوی دکتری، گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
z_rafierad@znu.ac.ir
احمد
گلچین
استاد، گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
agolchin2011@yahoo.com
یحیی
تاجور
استادیار، مؤسسة تحقیقات علوم باغبانی، پژوهشکدة مرکبات و میوههای نیمهگرمسیری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رامسر، ایران
yahyataj80@gmail.com
جواد
فتاحی مقدم
دانشیار، مؤسسة تحقیقات علوم باغبانی، پژوهشکدة مرکبات و میوههای نیمهگرمسیری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رامسر، ایران.
j.fattahi@areeo.ac.ir
10.22059/jci.2018.257533.2017
<strong>با توجه به محدودیت منابع آب کشور ایران، بهکارگیری روشهای نوین حفظ و ذخیره آب، مانند استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب در خاک، یکی از راهکارهای مقابله با مشکل کمآبی میباشد. بههمین منظور، جهت بررسی تاثیر سوپرجاذب بر رشد رویشی و زایشی نارنگی پیج در شرایط تنش خشکی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در پژوهشکده مرکبات و میوههای نیمهگرمسیری رامسر در سال 1395 اجرا شد. فاکتورها شامل سه سطح تنش خشکی (100، 75 و 50 درصد ظرفیت زراعی) و پلیمر سوپرجاذب (صفر، 25/0 و 5/0 درصد وزنی) بودند. نتایج نشان داد با افزایش تنش خشکی میزان نشت یونی، پرولین، ترکیدگی میوه و اسیدیته قابل تیتراسیون (TA) افزایش یافت. همچنین در 50 درصد ظرفیت زراعی، مصرف 5/0 درصد سوپرجاذب، بهترتیب موجب افزایش معنیدار 60، 15، 23 و 5/87 درصدی محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل کل، پتانسیل آب برگ، عملکرد میوه و کاهش معنیدار 65 و 22 درصدی نشت یونی و کل مواد جامد محلول (TSS) نسبت به شرایط بدون مصرف سوپرجاذب شد. بنابراین بهنظر میرسد سوپرجاذب با نگهداری آب غیر قابل استفاده، میتواند تحملپذیری مرکبات را در مقابله با تنش رطوبتی افزایش دهد.</strong>
پتانسیل آب برگ,ظرفیت زراعی,عملکرد,کلروفیل کل,مواد جامد محلول کل (TSS)
https://jci.ut.ac.ir/article_68377.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68377_bb3351c27ad48f8df1cda8759537ede5.pdf
دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان
به زراعی کشاورزی
2008-8337
2345-6957
20
3
2018
10
23
اثر ترکیبی پتاسیم و آهن بر عملکرد، کیفیت میوه، کشمش و تحمل به سرما در انگور
737
754
FA
سید مهدی
میرباقری
دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی تولیدات گیاهی- باغبانی، گروه فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر
mirbagheris@yahoo.com
روح الله
کریمی
0000-0002-9600-1686
استادیار باغبانی، گروه مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر
rouholahkarimi@gmail.com
موسی
رسولی
استادیار باغبانی، گروه مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر
mousarasouli@gmail.com
10.22059/jci.2018.251761.1933
<strong>به منظور بررسی اثر کاربرد برگی سولفات پتاسیم (غلظتهای صفر، یک و نیم و سه درصد) و کلاتآهن (غلظتهای صفر، نیم و یک درصد) بر تشکیل میوه، عملکرد، کیفیت میوه، غلظت عناصر برگ، عملکرد کشمش و تحمل به سرمای پاییزه و زمستانه انگور بیدانه سفید آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در یک باغ تجاری در روستای بهاره ملایر طی سال های 96-1395 اجرا شد. اثر متقابل سولفات پتاسیم و کلاتآهن بر تشکیل میوه، عملکرد و شاخصهای کیفی میوه، عملکرد کشمش و تحمل سرمای تاکهای تیمار شده معنیدار شد. بیشترین درصد تشکیل میوه و عملکرد مربوط به تاکهای تیمار شده با سولفات پتاسیم یک و نیم درصد در ترکیب با کلات آهن نیم درصد بود. غلظت پتاسیم، آهن و منگنز موجود در حبهها با عملکرد میوه در تاک همبستگی مثبت و معنیداری نشان داد. بیشترین غلظت اسید آسکوربیک در تیمار سولفات پتاسیم یک و نیم درصد بود. بیشترین عملکرد کشمش تولیدی در تاکهای تیمار شده با سولفات پتاسیم یک و نیم درصد در ترکیب با کلات آهن یکدرصد حاصل شد و کمترین عملکرد کشمش مربوط به تاکهای شاهد بود. بیشترین تحملسرمای پاییزه با تیمارهای سولفات پتاسیم سه درصد در ترکیب با کلات آهن یک درصد به دست آمد. بیشترین تحمل سرما زمستانه تاکها در تیمار سولفات پتاسیم سه درصد در ترکیب با کلات آهن نیم درصد محقق شد. کمترین تحمل سرمای در بوتههای شاهد یافت شد. بین تحمل سرما و محتوای پتاسیم همبستگی مثبت و با غلظت منیزیم همبستگی منفی و معنیداری مشاهده شد. در مجموع حداکثر عملکرد میوه و کشمش و نیز کیفیت میوه با کاربرد سطح متوسط هر دو کود ولی تحمل سرمای بالاتر جوانههای تاک با ترکیب سطوح بالاتر این کودها به دست آمد.</strong>
تاک,تحمل یخزدگی,تغذیه,قند محلول,کشمش
https://jci.ut.ac.ir/article_68375.html
https://jci.ut.ac.ir/article_68375_55c1feac8218a8a7d42566e610261157.pdf