%0 Journal Article %T بررسی اثر پلیمر سوپرجاذب بر خصوصیات رویشی نخل خرما رقم ’دیری‘ تحت شرایط کم‌آبی %J به زراعی کشاورزی %I دانشگاه تهران، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان %Z 2008-8337 %A محبی, عبدالحمید %D 2016 %\ 08/22/2016 %V 18 %N 2 %P 443-452 %! بررسی اثر پلیمر سوپرجاذب بر خصوصیات رویشی نخل خرما رقم ’دیری‘ تحت شرایط کم‌آبی %K آبیاری %K پاجوش خرما %K خاک %K گیرایی %K مصرف آب %R 10.22059/jci.2016.56580 %X افزایش کارآیی مصرف آب یکی از محورهای اصلی کشاورزی پایدار در مناطق خشک و نیمه­خشک می­باشد. کاربرد برخی مواد نظیر پلیمرهای سوپرجاذب در خاک باعث افزایش ماندگاری آب در خاک و درنتیجه کاهش مصرف آب می­گردد. افزایش ماندگاری آب در خاک باعث کاهش اثرات خشکی و شوری خاک می­گردد. به منظور بررسی اثر کاربرد پلیمر سوپرجاذب بر گیرایی و خصوصیات رویشی نهال­های خرما، طرحی به صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با 3 تکرار در پژوهشکده خرما و میوه های گرمسیری در اهواز انجام گردید. تیمار رژیم آبیاری با  سه سطح (60، 80 و 100 درصد تبخیر تجمعی از تشت) به عنوان کرت اصلی و مقادیر سوپرجاذب با چهار سطح پلیمر سوپرجاذب آ200 (0، 40، 80 و 120 گرم به ازای هر اصله نهال) به عنوان کرت فرعی درنظر گرفته شد. براساس نتایج تنش آبی و سوپرجاذب تأثیر معنی­داری بر گیرایی پاجوش نداشت. بیشترین تعداد برگ مربوط به تیمار تأمین 100 درصد نیاز آبی و 40 گرم سوپرجاذب و کمترین تعداد برگ مربوط به تیمار تأمین 80 درصد نیاز آبی به همراه 120 گرم سوپرجاذب بود. بیشترین محیط طوقه در تیمار تأمین 100 درصد نیاز آبی و بدون مصرف سوپرجاذب و کمترین محیط طوقه مربوط به تیمار تأمین 100 درصد نیاز آبی و 120 گرم سوپرجاذب مشاهده شد. بیشترین ارتفاع نهال مربوط به تیمار تأمین 60 درصد نیاز آبی و 120 گرم سوپرجاذب و کمترین تعداد برگ مربوط به تیمار تأمین 60 درصد نیاز آبی بدون مصرف سوپرجاذب بود. %U https://jci.ut.ac.ir/article_56580_d1a2a787744389e0730bab80bbf2a1ac.pdf