اشکان جلیلیان؛ قربان خدابین؛ مژده سادات خیاط مقدم؛ احسان زندی اصفهان؛ فاطمه امینی؛ نیما شهبازی؛ محمد زرگران
چکیده
کاربرد مهارکننده نیتریفیکاسیون نیتراپایرین به جهت حفظ و نگهداری طولانی‌مدت کود اوره در خاک و جلوگیری از آبشویی آن حیاتی است. از این رو این مطالعه باهدف بررسی عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک ارقام گندم در شرایط کاربرد سطوح مختلف کودی و خاکورزی اجرا شد. این پژوهش به‌صورت کرت خردشده فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار ...
بیشتر
کاربرد مهارکننده نیتریفیکاسیون نیتراپایرین به جهت حفظ و نگهداری طولانی‌مدت کود اوره در خاک و جلوگیری از آبشویی آن حیاتی است. از این رو این مطالعه باهدف بررسی عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک ارقام گندم در شرایط کاربرد سطوح مختلف کودی و خاکورزی اجرا شد. این پژوهش به‌صورت کرت خردشده فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه کرج طی دو سال زراعی (از 1398 تا 1400) اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل دو سطح خاکورزی (بیخاکورزی و خاکورزی مرسوم) در کرت اصلی و سه سطح کودی (اوره، ترکیب نیتراپایرین + اوره و شاهد (کرت اصلی) و دو رقم (رخشان و پیشگام) در کرت فرعی بود. نتایج تجزیه مرکب نشان داد بالاترین عملکرد دانه گندم در رقم رخشان با 8331 کیلوگرم در هکتار و سطح کودی اوره+نیتراپایرین در بی خاکورزی به دست آمد که نسبت به کاربرد اوره 15/6 درصد برتری داشت. همچنین در هر دو سیستم خاکورزی بیشترین میزان شاخص سطح برگ و شاخص بهره‌وری نیتروژن نیز در همین تیمار به دست آمد به‌طوری‌که در مقایسه با تیمار کاربرد اوره به‌ترتیب 1/6، 7/2 درصد در بیخاکورزی و 8/0 و 3/1 درصد در خاکورزی مرسوم بیشتر بود. به‌طورکلی می‌توان گفت کاربرد نیتراپایرین باعث بهبود عملکرد گندم در هر دو سطح خاکورزی شد. کاربرد نیتراپایرین علاوه بر بهبود عملکرد گیاه می‌تواند در کاهش مخاطرات زیست‌محیطی ناشی از مصرف کودهای شیمیایی همچون اوره نیز مؤثر باشد.
حمیدرضا چقازردی؛ محمدرضا جهانسوز؛ علی احمدی؛ منوچهر گرجی
چکیده
به منظور مطالعه روشهای بیخاکورزی، خاکورزی کاهشی و خاکورزی متداول بر برخی ویژگی‌های فیزیکی خاک، عملکرد و برخی صفات گندم و نخود، آزمایشاتی در طول دو سال در منطقه سرپل‌ذهاب استان کرمانشاه اجرا گردید. نتایج تجزیه مرکب داده‌ها نشان داد که روشهای مختلف خاکورزی تأثیر معنی‌داری (01/0≥P) بر عملکرد دانه، رطوبت حجمی خاک، ...
بیشتر
به منظور مطالعه روشهای بیخاکورزی، خاکورزی کاهشی و خاکورزی متداول بر برخی ویژگی‌های فیزیکی خاک، عملکرد و برخی صفات گندم و نخود، آزمایشاتی در طول دو سال در منطقه سرپل‌ذهاب استان کرمانشاه اجرا گردید. نتایج تجزیه مرکب داده‌ها نشان داد که روشهای مختلف خاکورزی تأثیر معنی‌داری (01/0≥P) بر عملکرد دانه، رطوبت حجمی خاک، وزن مخصوص ظاهری خاک، ماده آلی خاک، ارزش اقتصادی و صفات موفولوژیکی گندم و نخود داشتند. در سال اول، عملکرد دانه گندم در خاکورزی کاهشی حدود 8 درصد نسبت به روش بیخاکورزی و 10 درصد نسبت به روش خاکورزی متداول بیشتر بود، درحالی‌که در سال دوم ، عملکرد دانه گندم در خاکورزی کاهشی حدود 2 درصد نسبت به روش بیخاکورزی و 14 درصد نسبت به روش خاکورزی متداول بیشتر بود. همچنین، عملکرد دانه نخود در خاکورزی کاهشی به ترتیب حدود 56 و 8 درصد نسبت به روشهای بیخاکورزی و خاکورزی متداول در سال اول بهتر بوده و در سال دوم، این روش خاکورزی به ترتیب حدود 51 و 20 درصد نسبت به روشهای بیخاکورزی و خاکورزی متداول بهتر بود. به‌طورکلی، نتایج نشان داد روش خاکورزی کاهشی مطلوب بوده و استفاده از آن به جای روش خاکورزی متداول به کشاورزان دیم‌زارهای سرپل ذهاب استان کرمانشاه پیشنهاد می‌گردد.
فریبا میقانی؛ محمدرضا کرمی نژاد
چکیده
آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد‌شدة نواری با دو عامل خاکورزی: شخم و بدون شخم و علف‌کش: گلیفوزیت 6 لیتر در هکتار، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 2 لیتر در هکتار، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار)، گلیفوزیت 3 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 1 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (3 + 1 لیتر در هکتار) ...
بیشتر
آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد‌شدة نواری با دو عامل خاکورزی: شخم و بدون شخم و علف‌کش: گلیفوزیت 6 لیتر در هکتار، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 2 لیتر در هکتار، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار)، گلیفوزیت 3 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ 1 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (3 + 1 لیتر در هکتار) و تکرار بعد از رشد پیچک و شاهد بدون کنترل با سه تکرار، در مزرعة مؤسسة تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور در مشکین‌دشت کرج انجام گرفت. تراکم اندام هوایی پیچک 15، 30 و 45 روز پس از هر سم‌پاشی و وزن خشک آن 45 روز پس از آخرین سم‌پاشی، تعیین شد. بهار سال دوم، چغندرقند کشت شد و اثر علف‌کش‌ها بر عملکرد چغندرقند ارزیابی شد. بهترین تیمار برای کاهش تراکم پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار) بود. تیمار اخیر و دوز تقسیط‌شدة آن، سبب بیشترین کاهش وزن خشک پیچک نیز شدند. تفاوت معناداری بین تیمارهای شخم و عدم شخم از نظر اثر بر تراکم و وزن خشک پیچک مشاهده نشد. وزن خشک پیچک با عدم خاکورزی کاهش بیشتر، و عملکرد چغندرقند با خاکورزی افزایش بیشتری نشان داد. در مجموع، بهترین تیمار برای کاهش تراکم و وزن خشک پیچک، ابتدا گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار) و سپس دوز تقسیط‌شدة آن بود.