پروانه حاتمی نیا؛ نصرت اله عباسی؛ محمد جواد زارع
چکیده
هدف: با توجه به چالشهای کمبود آب و نیاز به شیوههای کشاورزی پایدار، این مطالعه بهمنظور بررسی اثر باکتریهای محرک رشد بر صفات فیزیولوژیکی گندم دوروم در سال زراعی 95-1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ایلام اجرا گردید. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد.روش پژوهش: فاکتورهای آزمایش شامل باکتریهای ...
بیشتر
هدف: با توجه به چالشهای کمبود آب و نیاز به شیوههای کشاورزی پایدار، این مطالعه بهمنظور بررسی اثر باکتریهای محرک رشد بر صفات فیزیولوژیکی گندم دوروم در سال زراعی 95-1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ایلام اجرا گردید. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد.روش پژوهش: فاکتورهای آزمایش شامل باکتریهای محرک رشد در سه سطح (آزوسپیریلوم برازیلیس Azospirillum brasilense، ازتوباکتر کروکوکوم Azotobacter chroococcum و عدم تلقیح)، آبیاری در دو سطح (آبیاری تکمیلی و دیم) و دو رقم گندم دوروم (ساجی و دهدشت) بود. یافتهها: آبیاری تکمیلی غلظت کلروفیل b و کل را بهترتیب بهمیزان 47/13 و 45/15 درصد نسبت به شرایط دیم افزایش داد. آزوسپیریلوم و ازتوباکتر غلظت کاروتنوییدها بهترتیب 27 و 66/18 درصد نسبت به شاهد افزایش دادند. همچنین غلظت کاروتنویید در رقم ساجی 42/21 درصد بیشتر از رقم دهدشت بود. کمترین غلظت آنتوسیانین از دو رقم ساجی و دهدشت در شرایط آبیاری (0055/0 و 0042/0 میلیمولار بر گرم وزن تر) و بدون تلقیح باکتری حاصل گردید. رقم دهدشت بیشترین شاخص سطح برگ (6)، در مقایسه با رقم ساجی دارا بود. کاهش 60/16 درصدی محتوای نسبی آب برگ در مرحله زایشی گیاه تحت شرایط دیم مشاهده گردید. در بین دو رقم کشتشده، رقم دهدشت دارای محتوای نسبی آب برگ (03/55 درصد) بیشتری بود. بیشترین مقدار نشت یونی در شرایط دیم (99/85 درصد) حاصل شد. باکتری آزوسپیریلوم و ازتوباکتر باعث کاهش نشت یونی بهترتیب 47/19 و 80/17 درصد نسبت شاهد شدند. فعالیت آنزیم کاتالاز تحت شرایط دیم افزایش یافت. فعالیت آنزیم کاتالاز در رقم دهدشت 15 درصد بیشتر از رقم ساجی بود. باکتریهای محرک رشد سبب افزایش شاخص سطح برگ، کلروفیل کل، a، b و فعالیت آنزیم کاتالاز گردید. تلقیح بذرها با باکتری آزوسپیریلوم باعث افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز گردید و در بین دو رقم مایهزنیشده رقم دهدشت (60/27 میکرو مول بر گرم وزن تر برگ) از فعالیت آنزیمی بیشتری برخوردار بود. بیشترین عملکرد دانه (2923 کیلوگرم در هکتار) ارقام گندم دوروم در شرایط آبیاری تکمیلی و تلقیح با باکتریهای محرک رشد حاصل گردید.نتیجهگیری: نتایج بهدستآمده نشاندهنده تأثیر مثبت باکتریهای محرک رشد در شرایط آبیاری تکمیلی بر ارقام رایج منطقه ایلام میباشد.
سید پویا حسینی؛ سودابه گلستانی کرمانی؛ کوروش قادری؛ نسرین سیاری
چکیده
با توجه به کمبود منابع آبی و اثرات منفی آن بر عملکرد محصولات کشاورزی و لزوم تأمین امنیت غذایی، ارائه راهکارهای مؤثر جهت بهبود مدیریت و بهرهوری مصرف آب در این بخش ضروری است. بدین منظور در بهار 1398 آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه باهنر کرمان انجام شد. فاکتورهای پژوهش شامل سه سطح ...
بیشتر
با توجه به کمبود منابع آبی و اثرات منفی آن بر عملکرد محصولات کشاورزی و لزوم تأمین امنیت غذایی، ارائه راهکارهای مؤثر جهت بهبود مدیریت و بهرهوری مصرف آب در این بخش ضروری است. بدین منظور در بهار 1398 آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه باهنر کرمان انجام شد. فاکتورهای پژوهش شامل سه سطح آبیاری FC100، FC75 و FC50 (100 و 75 و 50 درصد ظرفیت زراعی) بهعنوان فاکتور اول و دو سطح سوپرجاذب شامل S0 و S5 (صفر و 5 گرم در هر کیلوگرم خاک) بهعنوان فاکتور دوم بود که با پنج تکرار انجام شد. بیشترین مقدار عملکرد (23/40 تن در هکتار) و بهرهوری مصرف آب (36/10کیلوگرم بر مترمکعب) در تیمار FC100S5 مشاهده شد که نسبت به مقادیر ثبتشده در شرایط رطوبتی مشابه و بدون کاربرد سوپرجاذب بهترتیب 71/5 و 6/47 درصد افزایش داشت. بیشترین مقدار کلروفیل کل (12/25 میلیگرم بر میلیلیتر) در تیمار FC100S5 مشاهده شد که نسبت به مقدار شاهد 44/19 درصد افزایش داشت. بیشترین مقدار ویتامین ث (10/29 میلیگرم در صد گرم نمونه) نیز در تیمار FC50S0 مشاهده شد که نسبت به حداقل مقدار ثبتشده 72/18 درصد افزایش داشت. در مجموع بررسی نتایج بهدستآمده نشان داد که بهرهوری مصرف آب گوجهفرنگی گیلاسی با وجود کاهش 25 درصدی رطوبت ظرفیت زراعی در تیمارFC75S5، اختلاف معنیداری با تیمار FC100S0 نداشت. براساس نتایج این پژوهش، تابع درجه دوم بهعنوان تابع بهینه برآورد صفات مذکور در شرایط کاربرد و عدم کاربرد سوپرجاذب قابل توصیه میباشد.
علی تدین؛ هاجر نادعلی
چکیده
به منظور بررسی اثرات رژیمهای مختلف آبیاری بر صفات فیزیولوژیکی اکوتیپهای مختلف توتروباه، آزمایشی مزرعهای بهصورت پلاتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابعطبیعی چهارمحال و بختیاری، در سال 1389، اجرا شد. در این طرح عامل اصلی شامل رژیم آبیاری در 4 سطح (٢0،٤0،٦0 و80 درصد تخلیۀ رطوبتی ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات رژیمهای مختلف آبیاری بر صفات فیزیولوژیکی اکوتیپهای مختلف توتروباه، آزمایشی مزرعهای بهصورت پلاتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابعطبیعی چهارمحال و بختیاری، در سال 1389، اجرا شد. در این طرح عامل اصلی شامل رژیم آبیاری در 4 سطح (٢0،٤0،٦0 و80 درصد تخلیۀ رطوبتی خاک) و اکوتیپ توتروباه (شامل اکوتیپهای تهران، سمیرم و فریدونشهر) بهعنوان عامل فرعی طی 3 مرحله (٨٢، ١١٢ و ١٤٢ روز پس از کاشت) ارزیابی شدند. تنش رطوبتی بر وزن مادة خشک اندام هوایی، میزان نسبی آب برگ، درصد پروتئین، میزان کلروفیل کل و کلروفیل a و b معنیدار بود، اما نوع اکوتیپ فقط در صفات وزن مادة خشک هوایی گیاه در تمامی مراحل برداشت و محتوای نسبی آب برگ در مراحل دوم و سوم روز پس از کاشت معنیدار شد. بالاترین میزان در تمامی صفات اندازهگیریشده در تنش رطوبتی ٢٠ درصد تخلیۀ رطوبتی خاک مشاهده شد. بیشترین میزان مادة خشک در اکوتیپ تهران در تیمار آبیاری ٢٠ و ٤٠ درصد تخلیۀ رطوبتی خاک در هر 3 مرحله ٨٢، ١١٢ و ١٤٢ روز پس از کاشت حاصل شد. حداکثر میزان آب نسبی برگ و درصد پروتئین در تنش ٤٠ درصد تخلیۀ رطوبت خاک مشاهده شد.
سعیده ملکی فراهانی؛ داریوش مظاهری؛ محمدرضا چائی چی
چکیده
به منظور بررسی اثر نظامهای کمآبیاری و کودی بر برخی خصوصیات شیمیایی گیاه و خاک در کشت جو، آزمایشی بهصورت طرح کرتهای خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار، طی سالهای زراعی 87ـ1385، انجام شد. کرتهای اصلی شامل سه سطح آبیاری 1. بدون تنش (آبیاری نرمال گیاه تا پایان رسیدگی فیزیولوژیک)، 2. قطع آبیاری از آغاز گلدهی تا شروع ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر نظامهای کمآبیاری و کودی بر برخی خصوصیات شیمیایی گیاه و خاک در کشت جو، آزمایشی بهصورت طرح کرتهای خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار، طی سالهای زراعی 87ـ1385، انجام شد. کرتهای اصلی شامل سه سطح آبیاری 1. بدون تنش (آبیاری نرمال گیاه تا پایان رسیدگی فیزیولوژیک)، 2. قطع آبیاری از آغاز گلدهی تا شروع پرشدن دانه و 3. قطع آبیاری از آغاز گلدهی تا پایان رسیدگی فیزیولوژیک و کرتهای فرعی شامل شش سطح کودی: بدون کود، استفاده از کود بارور 2 و نیتروکسین، استفاده از کود ورمی کمپوست، 50 درصد کود شیمیایی+50 درصد کود ورمی کمپوست،50 درصد کود شیمیایی+کود بارور 2 و نیتروکسین و استفادة کامل از کود شیمیایی بود. نتایج نشان داد که مصرف تلفیقی کود شیمیایی و ارگانیک (زیستی و ورمی کمپوست) مقدار فسفر خاک را بیشتر از سایر کودها افزایش داد. همچنین، کاربرد تلفیقی کودها، غلظت نیتروژن گیاه را نسبت به سایر تیمارهای کودی افزایش داد. تیمارهای حاوی ورمی کمپوست در تمام سطوح تنش، دارای کربن آلی، نیتروژن و فسفر خاک بیشتری نسبت به سایر تیمارها بودند. همانطور که این تیمار در شرایط تنش خشکی باعث افزایش غلظت نیتروژن در گیاه شد، کودهای زیستی در شرایط آبیاری نرمال مقدار فسفر خاک و گیاه را نسبت به سایر کودها افزایش دادند.