اسماعیل قلی نژاد؛ بختیار لله گانی؛ شهریار کاظمی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر اسپرمین، اسپرمیدین و پوترسین بر فعالیت آنتی اکسیدانی، روغن، پروتئین و برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی کاملینا تحت شرایط تنش شوری، آزمایش گلدانی (هوای آزاد) در دانشگاه پیام نور در اسفندماه سال 1400 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار اجرا گردید. تیمار شوری در سه سطح (صفر، 15، 30 دسی زیمنس ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر اسپرمین، اسپرمیدین و پوترسین بر فعالیت آنتی اکسیدانی، روغن، پروتئین و برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی کاملینا تحت شرایط تنش شوری، آزمایش گلدانی (هوای آزاد) در دانشگاه پیام نور در اسفندماه سال 1400 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار اجرا گردید. تیمار شوری در سه سطح (صفر، 15، 30 دسی زیمنس بر متر) و تیمار محلول‌پاشی در 4 سطح 1- اسپرمین (2 میلی‌مولار)، 2-اسپرمیدین (2 میلی‌مولار)، 3- پوترسین (2 میلی‌مولار) و شاهد (محلول‌پاشی آب خالص) بود. نتایج نشان داد با افزایش تنش شوری درصد و وزن خشک روغن، وزن خشک پروتئین، وزن خشک دانه، شاخص کلروفیل، درصد مواد آلی و معدنی شاخساره کاهش ولی درصد پروتئین، درصد خاکستر شاخساره، قندهای محلول، فعالیت آنتی اکسیدانی و درصد نشت یونی افزایش معنیداری یافت. تنش شوری 30 و 15 دسی‌زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد به‌ترتیب شاخص کلروفیل (32 و 15 درصد) و درصد مواد معدنی شاخساره (19 و 3 درصد)، درصد روغن (17 و 9 درصد)، وزن خشک روغن (62 و 21 درصد) و وزن خشک دانه (52 و 10 درصد) را کاهش ولی درصد پروتئین (9 و 3 درصد)، درصد خاکستر شاخساره (33 و 30 درصد)، قندهای محلول (32 و 20 درصد) و فعالیت آنتی اکسیدانی (21 و 13 درصد) را افزایش داد. همچنین محلول‌پاشی با پلی‌آمین‌ها سبب افزایش صفات مذکور شد ولی درصد نشت یونی را کاهش داد. بنابراین جهت تعدیل اثرات تنش شوری و افزایش وزن خشک دانه و روغن کاملینا، محلول‌پاشی با پلی‌آمین‌ها پیشنهاد می‌شود.
مهتاب نوری؛ فرنگیس قنواتی؛ غلامرضا بخشی خانیکی؛ حمید سبحانیان؛ حمید رضا فنایی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر دور آبیاری، 15 ژنوتیپ منتخب بامیه از بانک ژن ملی ایران در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در مزرعه پژوهشی و آزمایشی مؤسسه تحقیقات اصلاح نهال و بذر در کرج کشت و ارزیابی شدند. پس از اینکه گیاهان وارد مرحله سه برگی شدند، آبیاری به صورت 5 و 10 روز یکبار انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر دور آبیاری، 15 ژنوتیپ منتخب بامیه از بانک ژن ملی ایران در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در مزرعه پژوهشی و آزمایشی مؤسسه تحقیقات اصلاح نهال و بذر در کرج کشت و ارزیابی شدند. پس از اینکه گیاهان وارد مرحله سه برگی شدند، آبیاری به صورت 5 و 10 روز یکبار انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر تنش خشکی بر روی همه صفات اندازه گیری شده شامل: ارتفاع بوته، تعداد میوه، طول میوه، تعداد دانه، وزن دانه رسیده، وزن میوه رسیده، وزن هزاردانه، عملکرد میوه، عملکرد بیولوژیکی، محتوای قند و پروتئین غلاف بامیه به لحاظ آماری معنیدار بود. در شرایط تنش خشکی میانگین تمام صفات مورد ارزیابی (به جز قندهای محلول) کاهش یافته بود. بیشترین عملکرد میوه (06/12 تن در هکتار) متعلق به ژنوتیپ ده بود که نسبت به شرایط عدم تنش این ژنوتیپ 5/37 درصد کاهش داشت. ژنوتیپ‌های یک و دوازده کمترین تغییر در محتوای پروتئین، ژنوتیپ‌های چهار و شش کمترین تغییر در محتوای قند و ژنوتیپ‌های نه و یازده کمترین تغییر در عملکرد بیولوژیکی را داشتند. براساس نتایج به دست آمده از این آزمایش بهترین ژنوتیپ از لحاظ عملکرد میوه ژنوتیپ ده و از لحاظ عملکرد بیولوژیکی ژنوتیپ‌های نه و یازده بودند که جهت استفاده در مناطق دارای کمبود آب قابل توصیه می باشند.
حامد نریمانی؛ رئوف سید شریفی؛ فاطمه اقایی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی و مصرف خاکی روی بر وزن دانه و برخی صفات بیوشیمیایی گندم (Triticum aestivum L.) در شرایط شوری خاک، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 98-1397 اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل سطوح شوری خاک (سطح شاهد و اعمال شوریهای 30، 60 و ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی و مصرف خاکی روی بر وزن دانه و برخی صفات بیوشیمیایی گندم (Triticum aestivum L.) در شرایط شوری خاک، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 98-1397 اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل سطوح شوری خاک (سطح شاهد و اعمال شوریهای 30، 60 و 90 میلی‌مولار در خاک) و چهار روش کاربرد روی (شاهد یا عدم کاربرد روی، مصرف خاکی سولفات‌روی، محلول‌پاشی نانواکسیدروی و مصرف خاکی و محلول‌پاشی روی) بود. نتایج نشان داد که کاربرد هم‌زمان مصرف خاکی سولفات‌روی و محلول‌پاشی نانواکسیدروی در شوری 90 میلی‌مولار خاک، بهطور معنیداری فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، پراکسیداز، محتوای آنتوسیانین، پرولین و قندهای محلول را به‌ترتیب 24/20، 68/17، 16/13، 88/32 و 08/14 درصد نسبت به عدم کاربرد روی در شرایط شوری 90 میلی‌مولار خاک افزایش داد. همچنین، کاربرد هم‌زمان مصرف خاکی سولفات‌روی و محلول‌پاشی نانواکسیدروی در شرایط عدم اعمال شوری، محتوای پراکسید هیدروژن و مالون‌دی‌آلدهید در مقایسه با عدم کاربرد روی در بالاترین سطح از شوری خاک کاهش داد. کاربرد هم‌زمان مصرف خاکی سولفات‌روی و محلول‌پاشی نانواکسیدروی تحت شرایط عدم اعمال شوری دارای بیشترین وزن دانه (016/1 گرم در بوته) نسبت به کاربرد این ترکیب تیماری در سایر سطوح شوری بود. بهنظر میرسد که کاربرد هم‌زمان مصرف خاکی سولفات‌روی و محلول‌پاشی نانواکسیدروی می‌تواند وزن دانهی گندم در شرایط شوری را، بهدلیل بهبود صفات بیوشیمیایی افزایش دهد.
سیداحمد کلانتراحمدی؛ جهانفر دانشیان
چکیده
این آزمایش بهصورت کرتهای یکبار خردشده در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار به‌مدت دو سال زراعی (1392-94) در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی صفی‌آباد دزفول اجرا شد. در کرتهای اصلی سه تاریخ کاشت 15 آبان‌ماه، 5 آذرماه و 25 آذرماه و در کرتهای فرعی اسید آسکوربیک با غلظت 100، 200 و 300 میلی‌گرم در لیتر، سالیسیلیک ...
بیشتر
این آزمایش بهصورت کرتهای یکبار خردشده در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار به‌مدت دو سال زراعی (1392-94) در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی صفی‌آباد دزفول اجرا شد. در کرتهای اصلی سه تاریخ کاشت 15 آبان‌ماه، 5 آذرماه و 25 آذرماه و در کرتهای فرعی اسید آسکوربیک با غلظت 100، 200 و 300 میلی‌گرم در لیتر، سالیسیلیک اسید با غلظت 100، 200 و 300 میکرومولار، متانول با غلظت 10، 20 و 30 درصد حجمی و شاهد بهصورت محلول‌پاشی با آب مقطر مقایسه شد. اثر تاریخ کاشت و محلول‌پاشی و همچنین اثر متقابل آن‌ها بر میزان پرولین، قندهای محلول، تعداد خورجین در بوته و عملکرد دانه در سطح 1% معنیدار بود. مقایسه میانگینهای اثر متقابل تاریخ کاشت ومحلول‌پاشی نشان داد که بیشترین تعداد خورجین در بوته (96/68) در تاریخ کاشت اول و محلول‌پاشی اسید آسکوربیک (300 میلی‌گرم در لیتر) تشکیل شد. از نظر عملکرد دانه بین تاریخ کاشتهای مختلف تفاوت معنیداری وجود داشت و عملکرد دانه در تاریخ کاشتهای دوم و سوم در مقایسه با تاریخ کاشت اول به‌ترتیب به میزان 14 و 30 درصد کاهش یافت. هرچند محلول‌پاشی با تیمارهای آزمایشی در تمامی تاریخ کاشتها موجب افزایش معنیدار عملکرد دانه شد، اما کاربرد اسید آسکوربیک با غلظت 300 میلی‌گرم در لیتر در تاریخ کاشتهای اول و سوم و اسید سالیسیلیک با غلظت 200 میکرومول و متانول (10 درصد) در تاریخ کاشت دوم قابل توصیه است.
عظیمه باقری؛ عطااله سیادت؛ احمد کوچک زاده؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ مسعود رفیعی
چکیده
به منظور بررسی پاسخهای فیزیولوژیک ارقام نخود به آبیاری تکمیلی و سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی 1394-1393 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان خرم آباد به اجرا درآمد. زمان آبیاری تکمیلی در سه سطح (بدون آبیاری تکمیلی، 50 درصد گلدهی و 50 ...
بیشتر
به منظور بررسی پاسخهای فیزیولوژیک ارقام نخود به آبیاری تکمیلی و سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی 1394-1393 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان خرم آباد به اجرا درآمد. زمان آبیاری تکمیلی در سه سطح (بدون آبیاری تکمیلی، 50 درصد گلدهی و 50 درصد پرشدن دانه) به عنوان عامل اصلی و ارقام (آرمان، آزاد و گریت) و پلیمر سوپر جاذب (صفر، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) به صورت فاکتوریل در درون کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد انجام آبیاری تکمیلی و استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب موجب کاهش قندهای محلول و درصد پروتئین دانه شده و در مقابل قندهای نامحلول، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل در گیاه نخود افزایش پیدا کرد. در بین مراحل آبیاری تکمیلی آبیاری در مرحله گلدهی موجب افزایش 74 درصدی عملکرد دانه نسبت به کشت دیم شد. بالاترین عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت از رقم گریت همراه با آبیاری تکمیلی در مرحله گلدهی و کاربرد 200 کیلوگرم در هکتار پلیمر سوپر جاذب به ترتیب با میانگینهای 2179 کیلوگرم در هکتار، 4012 کیلوگرم در هکتار و 3/54 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که در تمام سطوح آبیاری تکمیلی استفاده از پلیمر سوپر جاذب موجب بهبود شرایط رشد گیاه و در نتیجه افزایش معنیدار عملکرد دانه می‌شود و با افزایش مصرف پلیمر سوپر جاذب در تیمارهای آبیاری تکمیلی این افزایش بیشتر نیز می‌شود.
مهری مشایخی؛ فریبرز حبیبی؛ محمد اسماعیل امیری
چکیده
سازوکار تحمل تنش خشکی پایة GF677، هیبرید هلو و بادام (Prunus persica × Prunus amygdalus) در شرایط درونشیشهای بررسی شد. گیاهچه‌های پایة GF677 به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین (BA) و 1/0 میلی‌گرم در لیتر نفتالین استیک اسید (NAA) در چهار سطح خشکی صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 گرم بر لیتر پلی‌اتیلن گلیکول 6000 (به ترتیب، ...
بیشتر
سازوکار تحمل تنش خشکی پایة GF677، هیبرید هلو و بادام (Prunus persica × Prunus amygdalus) در شرایط درونشیشهای بررسی شد. گیاهچه‌های پایة GF677 به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین (BA) و 1/0 میلی‌گرم در لیتر نفتالین استیک اسید (NAA) در چهار سطح خشکی صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 گرم بر لیتر پلی‌اتیلن گلیکول 6000 (به ترتیب، معادل پتانسیل اسمزی صفر، 2/0-، 4/0- و 6/0- مگاپاسکال) واکشت شد. بعد از گذشت شش هفته نتایج نشان داد تنش خشکی القاشده اثر معناداری بر پارامترهای اندازهگیری شده داشت. با افزایش سطوح خشکی در محیط کشت، فعالیت آنزیم‌های آنتیاکسیدانت (کاتالاز و پراکسیداز)، مقدار پروتئین کل و مقدار پرولین به طور معناداری افزایش یافت، در حالی که قندهای محلول افزایش غیرمعناداری در سطوح مختلف خشکی داشتند. از نتایج حاصل میتوان چنین استنباط کرد که مهمترین سازوکار تحمل به تنش خشکی پایة GF677 در شرایط درونشیشهای، بهکارگیری سیستم دفاع آنتیاکسیدانتی، افزایش سنتز پروتئین (افزایش بیان ژنها) و تجمع پرولین است. تنظیم اسمزی با قندهای محلول اهمیت کمتری دارد.
فریبرز حبیبی؛ محمد اسماعیل امیری
چکیده
فعالیت آنزیمی و واکنش‌های بیوشیمیایی دو پایة مرکبات [نارنج (Citrus aurantium L.) و پونسیروس (Poncirus trifoliata Raf.)] به تنش شوریدرون‌شیشه‌ای بررسی شد. ریزنمونه‌های هر دو پایه به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 9/8 میکرومولار بنزیل‌آدنین (BA) و 5/0 میکرومولار نفتالین‌استیک اسید (NAA) با غلظت‌های صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی‌مولار کلرید سدیم در 6 ...
بیشتر
فعالیت آنزیمی و واکنش‌های بیوشیمیایی دو پایة مرکبات [نارنج (Citrus aurantium L.) و پونسیروس (Poncirus trifoliata Raf.)] به تنش شوریدرون‌شیشه‌ای بررسی شد. ریزنمونه‌های هر دو پایه به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 9/8 میکرومولار بنزیل‌آدنین (BA) و 5/0 میکرومولار نفتالین‌استیک اسید (NAA) با غلظت‌های صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی‌مولار کلرید سدیم در 6 تکرار منتقل شدند. بعد از گذشت 6 هفته، نتایج نشان داد، پایة سطوح شوری و اثر متقابل آن‌ها، بر تمام پارامترهای اندازه‌گیری‌شده اثر معنیداری داشت. فعالیت آنزیم‌های آنتیاکسیدان از قبیل: کاتالاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، میزان پرولین، قندهای محلول و میزان مالون دیآلدئید (MDA) با افزایش سطح شوری در هر دو پایه افزایش یافت که میزان افزایش بهجز آنزیم پراکسیداز و MDA در پایة نارنج بیشتر از پایة پونسیروس بود. پروتئین کل با افزایش سطح شوری در هر دو پایه کاهش یافت. پایة نارنج پروتئین کل بیشتری نسبت پایة پونسیروس داشت. طبق نتایج بهدستآمده، پایة نارنج در شرایط درون شیشهای، مقاومتر از پایة پونسیروس به تنش شوری بود و تحمل بیشتری در سطوح بالای شوری داشت.
مجید اسماعیلی زاده؛ محمدرضا پوررجبی نژاد؛ حمید رضا کریمی؛ علی اکبر محمدی
چکیده
به منظور بررسی اثر بنزیل‌آدنین و حذف آبیاری در زمستان بر پارامترهای رشدی و ترکیب شیمیایی درخت و ویژگی‌های کمّی خشک‌میوة پستة رقم کله‌قوچی پژوهشی، در سال‌های 1389 تا 1391، انجام شد. در این پژوهش اثر 2 سطح رژیم آبیاری شامل آبیاری و بدون آبیاری در زمستان در ترکیب با 3 سطح بنزیل‌آدنین (0، 20 و 40 میلی‌گرم در لیتر) با استفاده از طرح بلوکهای ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر بنزیل‌آدنین و حذف آبیاری در زمستان بر پارامترهای رشدی و ترکیب شیمیایی درخت و ویژگی‌های کمّی خشک‌میوة پستة رقم کله‌قوچی پژوهشی، در سال‌های 1389 تا 1391، انجام شد. در این پژوهش اثر 2 سطح رژیم آبیاری شامل آبیاری و بدون آبیاری در زمستان در ترکیب با 3 سطح بنزیل‌آدنین (0، 20 و 40 میلی‌گرم در لیتر) با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار بررسی شد. داده‌های آماری حاصل از هر 2 آزمایش بهصورت تجزیة مرکب تجزیه و تحلیل شدند. تیمار آبیاری مطابق تقویم آبیاری معمول بود و در تیمار بدون آبیاری که از دی ماه تا فروردین ماه ادامه داشت، هیچ‌گونه آبیاری انجام نشد. اعمال تیمارهای بنزیل‌آدنین در زمان تورم جوانه‌های گل انجام شد. نتایج نشان داد که غلظت 40 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین در مقایسه با دیگر تیمارها بیشترین اثر را بر ویژگی‌های رویشی درختان پسته داشت. همچنین، سطوح تیمار بنزیل‌آدنین در مقایسه با شاهد افزایش معنیداری در پارامترهای اکوفیزیولوژیکی، محتوای ترکیبات بیوشیمیایی برگ‌ها و عناصر غذایی برگ داشت و موجب کاهش درصد زود‌خندانی میوه و درصد ریزش جوانه‌های گل شد؛ ولی حذف آبیاری در فصل زمستان اثر معنیداری بر پارامترهای اندازه‌گیری‌شده نداشت. بنابراین، با توجه به نتایج این پژوهش به نظر میرسد حذف آبیاری زمستان اثری بر رشد و نمو درخت پسته نداشته باشد، اما کاربرد بنزیل‌آدنین اواخر فصل زمستان اثرهای مثبتی داشت.