علی رضا عیوضی؛ رسول تاج الدین کوکیایی
دوره 12، شماره 2 ، آبان 1389، ، صفحه 51-62
چکیده
کشت دیرهنگام و کمبود نزولات آسمانی از مشکلات زراعت گندم در استان آذربایجان غربی به شمار میرود. بدین منظور آزمایشی جهت ارزیابی اثرات پیش تیمار بذر تحت شرایط آزمایشگاهی، گلخانه ای و مزرعه ای طی سال های 6-1385 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل که در آن ارقام زرین، شهریار، سرداری و آذر به عنوان فاکتور اول و پیش تیمارهای بذور شامل آب مقطر، پلی ...
بیشتر
کشت دیرهنگام و کمبود نزولات آسمانی از مشکلات زراعت گندم در استان آذربایجان غربی به شمار میرود. بدین منظور آزمایشی جهت ارزیابی اثرات پیش تیمار بذر تحت شرایط آزمایشگاهی، گلخانه ای و مزرعه ای طی سال های 6-1385 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل که در آن ارقام زرین، شهریار، سرداری و آذر به عنوان فاکتور اول و پیش تیمارهای بذور شامل آب مقطر، پلی اتیلن گلیکول 10 درصد، کلرید پتاسیم 5/2 درصد، اوره 10 درصد، ریزمغذی چهار درصد، سایکوسل و اکسین به غلظت های 1000 و 20 قسمت در میلیون و عدم پیش تیمار به عنوان فاکتور دوم تیمارهای آزمایشی را تشکیل دادند. بیشترین مقدار آب جذب شده مربوط به رقم شهریار با پیش تیمار آب مقطر بود. پیش تیمار تنظیم کننده های رشد اکسین و سایکوسل افزایش وزن بذر بیشتری داشتند. تجزیه واریانس صفات نشان داد که طول ساقچه و ریشچه و وزن خشک آنها، محتوی کلروفیل، میزان نیتروژن، عملکرد دانه و اجزای آن، ماده خشک کل و ارتفاع بوته اختلاف آماری معنی داری حداقل در سطح احتمال پنج درصد داشتند. کلیه پیش تیمارها در چهار رقم نسبت به شاهد از میزان جذب نیتروژن، عملکرد دانه و اجزای عملکرد بیشتری برخوردار بودند. پیش تیمار سایکوسل از بالاترین طول و وزن خشک ریشچه و ساقچه، عملکرد دانه و کمترین ارتفاع بوته برخوردار بود. در مقابل، پیش تیمار اوره برای صفات مرتبط با جوانه زنی تأثیر منفی داشت.
کورش وحدتی؛ حسن بهرامی سرمندی؛ سیامک کلانتری
دوره 12، شماره 2 ، آبان 1389، ، صفحه 73-82
چکیده
رویان های خوب نمو یافته یک لاین رویان زای حاصل از لپه های نابالغ گردو که بر روی محیط کشت بلوغ (دارای 3/0 درصد ژلرایت و دو میلی گرم بر لیتر آبسزیک اسید) رشد کرده بودند، انتخاب شدند. رویان های بدنی در معرض پیش تیمارهای سرما (به مدت یک ماه در تاریکی در دمای ?C4-3)، روشهای مختلف خشک کردن و ترکیبی از این دو تیمار قرار گرفتند. این آزمایش براساس طرح ...
بیشتر
رویان های خوب نمو یافته یک لاین رویان زای حاصل از لپه های نابالغ گردو که بر روی محیط کشت بلوغ (دارای 3/0 درصد ژلرایت و دو میلی گرم بر لیتر آبسزیک اسید) رشد کرده بودند، انتخاب شدند. رویان های بدنی در معرض پیش تیمارهای سرما (به مدت یک ماه در تاریکی در دمای ?C4-3)، روشهای مختلف خشک کردن و ترکیبی از این دو تیمار قرار گرفتند. این آزمایش براساس طرح کاملاً تصادفی و در آزمایشگاه کشت بافت گروه باغبانی پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران در سال 1386 انجام گرفت. بعد از گذشت سه هفته، رویان های بدنی جوانه زده از پیش تیمار سرما توأم با خشک کردن انتخاب و برای رشد و نمو بیشتر، به شش محیط کشت DKW دارای مقادیر مختلف سوکروز، زغال فعال و غلظت های مختلف عناصر ماکرو انتقال داده شدند. میزان رشد گیاهک ها بعد از چهار هفته ارزیابی شد. فقط 26 درصد رویان های بدنی نمو یافته فاقد پیش تیمار دارای ریشه و ساقه بودند، ولی 54 درصد رویان هایی که پیش تیمار سرما دریافت کرده بودند، به گیاهک تبدیل شدند. در تیمار خشک کردن به صورت سریع، آهسته و کامل به ترتیب 27، 37 و 57 درصد رویان های بدنی جوانه زده دارای ریشه و هم ساقه بودند. تیمار نگهداری در سرما در ترکیب با خشک کردن کامل سبب بالا بردن درصد جوانه زنی رویان های بدنی تا 73 درصد شد. افزودن زغال فعال و غلظت سوکروز همچنین کاهش غلظت عناصر پرمصرف و کم مصرف اثر معنی داری روی رشد طولی ساقه نداشتند، ولی اثر چشم گیری روی رشد ریشه داشتند. بالاترین طول ریشه در محیط کشت پایه ½ DKW با 5/0 درصد سوکروز و یک درصد زغال فعال مشاهده شد.