راحله عرب؛ علیرضا یدوی؛ حمیدرضا بلوچی؛ حمید اله دادی
چکیده
هدف: آزمایش به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلولپاشی عناصر آهن و روی بر خصوصیات زراعی آفتابگردان انجام شدروش پژوهش: آزمایش به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس در سال 94-1393 اجرا شد. آبیاری در سه سطح (آبیاری پس از 60، 120 و180 میلیمتر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) به عنوان ...
بیشتر
هدف: آزمایش به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلولپاشی عناصر آهن و روی بر خصوصیات زراعی آفتابگردان انجام شدروش پژوهش: آزمایش به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس در سال 94-1393 اجرا شد. آبیاری در سه سطح (آبیاری پس از 60، 120 و180 میلیمتر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) به عنوان کرت اصلی و محلولپاشی در چهار سطح (محلولپاشی با آب (شاهد)، سولفات آهن، سولفات روی و سولفات آهن + سولفات روی) به عنوان کرتهای فرعی بهکار برده شدند.یافتهها: نتایج نشان داد که تأخیر در آبیاری از 60 به 180 میلیمتر تبخیر باعث کاهش تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و زیستی به ترتیب به میزان 8/24، 5/37 و 30 درصد شد. در بین تیمارهای محلولپاشی، محلولپاشی با سولفات آهن + سولفات روی، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و عملکرد دانه را به ترتیب 1/24، 6/16 و 3/14 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. تأخیر در آبیاری، کارایی مصرف آب را تا 9/50 درصد افزایش داد. برهمکنش رژیم آبیاری و محلولپاشی تاثیر معنیداری بر غلظت آهن برگ و دانه و غلظت روی برگ داشت به طوریکه با تأخیر در آبیاری، جذب عناصر غذایی کاهش یافت ولی محلولپاشی در شرایط تنش خشکی باعث افزایش جذب آهن و روی در آفتابگردان شد.نتیجهگیری:با توجه به این نتایج می توان اظهار داشت که از طریق محلولپاشی آهن و روی می توان از افت شدید عملکرد آفتابگردان در شرایط تنش خشکی جلوگیری نمود.
سید مجتبی موسوی؛ احسان بیژن زاده؛ زهرا زینتی؛ وحید براتی
چکیده
بهمنظور بررسی اثر قطع آبیاری آخر فصل بر صفات بیوشیمیایی و عملکرد ارقام گلرنگ آزمایشی بهصورت کرت خردشده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز در سال زراعی 97-1396 بهاجرا درآمد. عامل اصلی شامل رژیم آبیاری در سه سطح آبیاری مطلوب و قطع آبیاری از اواسط ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر قطع آبیاری آخر فصل بر صفات بیوشیمیایی و عملکرد ارقام گلرنگ آزمایشی بهصورت کرت خردشده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز در سال زراعی 97-1396 بهاجرا درآمد. عامل اصلی شامل رژیم آبیاری در سه سطح آبیاری مطلوب و قطع آبیاری از اواسط مرحله گلدهی و اوایل پرشدن دانه و عامل فرعی شامل ارقام گلرنگ به نامهای پدیده، گلدشت، فرامان و محلی اصفهان بود. قطع آبیاری از گلدهی سبب کاهش 37/30 درصدی کلروفیل a و 8/25 درصدی کلروفیل b و افزایش 38/15 درصدی کارتنوئید، 38/23 درصدی فعالیت آنزیم کاتالاز و 94/34 درصدی فعالیت آنزیم پراکسیداز شد که در رقم گلدشت بیشتر از سایر ارقام بود. در شرایط قطع آبیاری از گلدهی و پرشدن دانه بیشترین عملکرد دانه بهترتیب به میزان 132 و 5/150 گرم در مترمربع در رقم گلدشت بهدست آمد. بهطورکلی، قطع آبیاری از مرحله گلدهی و پرشدن دانه بهترتیب 3/32 و 93/19 درصد عملکرد دانه را کاهش داد. در شرایط قطع آبیاری عملکرد دانه با محتوای کلروفیل a (**77/0=r)، کلروفیل b (**86/0=r)، کارتنوئید (**74/0=r)، کاتالاز (**71/0=r) و پراکسیداز (**72/0= r)، و شاخص برداشت (**83/0= r)، همبستگی مثبت و معنیداری داشت. در مجموع رقم گلدشت گلرنگ توانست با افزایش رنگیزههای فتوسنتزی و فعالیت آنزیمی در شرایط کمبود آب در آخر فصل رشد عملکرد دانه بیشتری را نسبت به سایر ارقام بهدست آورد.
سونا مظفری؛ سارا خراسانی نژاد؛ حسین گرگینی شبانکاره
چکیده
بهمنظور بررسی اثر رژیمهای آبیاری و کاربرد اسیدهیومیک بر برخی ویژگیهای بیوشیمیایی گیاه دارویی خرفه (Portulaca oleracea L.) آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده تولیدگیاهی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 94 بهاجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح رژیمهای آبیاری (شامل ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر رژیمهای آبیاری و کاربرد اسیدهیومیک بر برخی ویژگیهای بیوشیمیایی گیاه دارویی خرفه (Portulaca oleracea L.) آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده تولیدگیاهی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 94 بهاجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح رژیمهای آبیاری (شامل 100، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی) و چهار سطح محلولدهی اسیدهیومیک (شامل 600، 400، 200 و صفر میلیگرم در لیتر) بودند. صفات مورد ارزیابی عبارت از پرولین، محتوای نسبی آب برگ، فنل، فلاونوئید، آنتیاکسیدان، قندهای محلول و کارتنوئید بودند. نتایج نشان داد افزایش میزان آبیاری سبب افزایش معنیدار فنل، فلاونوئید، آنتیاکسیدان، پرولین و قندهای محلول گردید. اثر تنش خشکی در بیشترین سطح، منجر به افزایش 09/1 درصدی پرولین و بهترتیب کاهش 183/0 و 53/6 درصدی کارتنوئید و محتواینسبی آب برگ نسبتبه شاهد گردید. اسید هیومیک نیز بر تمامی صفات مورد بررسی بهجز کارتنوئید اثر معنیدار داشت و این اثر در 400 میلیگرم در لیتر بهحداکثر خود رسید. اثر متقابل رژیم آبیاری و کاربرد اسیدهیومیک بهجز فنل برای سایر صفات موردبررسی معنیدار بود. محلولپاشی 400 میلیگرم در لیتر اسیدهیومیک بهترتیب در شرایط رژیم آبیاری 25 و 50 درصد ظرفیت زراعی موجب افزایش 34/12 درصدی آنتیاکسیدان و 9/36 درصدی قندهای محلول گردید. بهطورکلی نتایج این آزمایش، کاربرد 400 میلیگرم در لیتر اسیدهیومیک را در شرایط رژیم آبیاری با 25 درصد ظرفیت زراعی بهعنوان بهترین تیمار از لحاظ صرفهاقتصادی معرفی میکند، زیرا با مصرف کمتر آب و اسیدهیومیک، میتوان به همان میزان عملکرد متابولیتهای ثانویه که سطوح بالاتر کاربرد این تیمارها دارند، دست یافت.