شکیبا شاهمرادی
چکیده
منابع ژنتیکی بومی چاودار در ایران دارای سازگاری و تنوع بالایی میباشد که تأمین علوفه موردنیاز در اقلیمهای مختلف و متنوع کشورمان را مقدور میسازد. در این پژوهش تعداد نُه اکوتیپ چاودار، بههمراه ارقام تجاری چاودار، جو و تریتیکاله در سه سال زراعی 94-93، 96-95 و 97-96 در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر در کرج ارزیابی ...
بیشتر
منابع ژنتیکی بومی چاودار در ایران دارای سازگاری و تنوع بالایی میباشد که تأمین علوفه موردنیاز در اقلیمهای مختلف و متنوع کشورمان را مقدور میسازد. در این پژوهش تعداد نُه اکوتیپ چاودار، بههمراه ارقام تجاری چاودار، جو و تریتیکاله در سه سال زراعی 94-93، 96-95 و 97-96 در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر در کرج ارزیابی شدند. پژوهش شامل سه آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار بود. بررسی صفات فنولوژیکی، مرفولوژیکی و زراعی اکوتیپها در سالهای مختلف نشان داد اثر متقابل سال و اکوتیپ بر همه صفات بهجز صفت روز تا گلدهی معنیدار بود. براساس عملکرد علوفه خشک اکوتیپ شماره 119 چاودار دارای بالاترین میانگین بود و رقم تریتیکاله پایینترین میانگین را بهخود اختصاص داد (بهترتیب 68/5 و14/4 تن در هکتار). همبستگی صفات عملکرد علوفه، عملکرد دانه و وزن هزاردانه با سطح برگ پرچم معنیدار شد. براساس مقایسه درصد دیواره سلولی بدون همیسلولز در علوفه، اکوتیپ شماره 119 و رقم جو والفجر بهطور معنیداری پایینتر از سایر نمونهها بودند (بهترتیب 60 و 56 درصد). براساس میانگین فیبر موجود در علوفه نیز اکوتیپ شماره 119 پایینترین میانگین را بهخود اختصاص داد (33 درصد). لذا بهنظر میرسد اکوتیپ شماره 119 علاوه بر پتانسیل بالای تولید علوفه، دارای کیفیت علوفه مطلوبی نیز میباشد.