فائزه حیدری؛ جلال جلیلیان؛ اسماعیل قلی نژاد
چکیده
هدف: با توجه به اهمیت مدیریت تغذیه در شرایط شور و لزوم بررسی جنبههای تغذیهای گیاه زراعی جدید کینوا، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش شوری و نانوکودهای مختلف بر ویژگیهای مورفولوژیک و ویژگیهای کمی و کیفی علوفه کینوا انجام گرفت.
روش پژوهش: این پژوهش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در سال زراعی ...
بیشتر
هدف: با توجه به اهمیت مدیریت تغذیه در شرایط شور و لزوم بررسی جنبههای تغذیهای گیاه زراعی جدید کینوا، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش شوری و نانوکودهای مختلف بر ویژگیهای مورفولوژیک و ویژگیهای کمی و کیفی علوفه کینوا انجام گرفت.
روش پژوهش: این پژوهش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه بهصورت گلدانی اجرا شد. فاکتور اول تنش شوری با آب دریاچه ارومیه در سه سطح (صفر، 16 و 32 دسیزیمنس بر متر) و فاکتور دوم نانوکود در پنج سطح (پتاسیم، روی، کلسیم، سیلیسیم و عدم برگپاشی) بود.
یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین مقدار ارتفاع بوته، وزن خشک برگ و گل آذین بهترتیب از تیمار بدون تنش شوری و شوری 32 دسیزیمنس بر متر حاصل شد. تنش شوری 32 و 16 دسیزیمنس بر متر در مقایسه با شاهد به ترتیب پروتئین خام (5 و 3 درصد)، درصد کربوهیدرات قابل حل در آب (15 و 14 درصد)، درصد الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (23 و 7 درصد)، درصد فیبر خام (10 و 5 درصد) و درصد فیبر نامحلول در شوینده خنثی (20 و 5 درصد) را افزایش داد، درحالیکه بهترتیب موجب کاهش خاکستر کل (27 و 17 درصد) و ماده خشک قابل هضم (22 و 8 درصد) شد. محلول پاشی با نانوکودها در مقایسه با شاهد (عدم محلولپاشی) ویژگی های مورفولوژیک موردمطالعه را افزایش داد. همچنین ویژگی های کیفی مطلوب علوفه مانند پروتئین خام، خاکستر کل، ماده خشک قابل هضم و درصدکربوهیدرات قابل حل در آب علوفه کینوا را بهبود بخشید و ویژگیهای کیفی نامطلوب مانند درصد فیبر نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی و درصد فیبر خام را کاهش داد.
نتیجه گیری: بنابراین برای بهبود رشدونمو و افزایش کیفیت علوفه کینوا و تعدیل اثرات تنش شوری، محلولپاشی با نانوکودهای مختلف بهویژه نانوکود کلسیم توصیه میگردد.
خیرمحمد محمدی؛ علی عبادی؛ محمد علی عسکری سرچشمه؛ محمدرضا فتاحی مقدم؛ حسین حکم آبادی
چکیده
گیاهان هنگام مواجه شدن با انواع تنشهای محیطی از سیستم آنتیاکسیدانی جهت مقابله با عوارض ناشی از تنش استفاده میکنند. در این تحقیق بهمنظور بررسی اثر تنش شوری ناشی از افزایش کلرید سدیم بر سیستم آنتیاکسیدانی و برخی خصوصیات فیزیولوژیک دانهالهای پسته (بادامیریز زرند، قزوینی، سرخس، آتلانتیکا، UCB1 و دورگهای cv. BadamiRiz-e--Zarand × ...
بیشتر
گیاهان هنگام مواجه شدن با انواع تنشهای محیطی از سیستم آنتیاکسیدانی جهت مقابله با عوارض ناشی از تنش استفاده میکنند. در این تحقیق بهمنظور بررسی اثر تنش شوری ناشی از افزایش کلرید سدیم بر سیستم آنتیاکسیدانی و برخی خصوصیات فیزیولوژیک دانهالهای پسته (بادامیریز زرند، قزوینی، سرخس، آتلانتیکا، UCB1 و دورگهای cv. BadamiRiz-e--Zarand × P. Integerrima ، Pistacia. vera، cv. Sharakhs× P. Integerrima P. vera P. atlantica Desf× P. Integerrima,) آزمایشی گلخانهای بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در بستر کوکوپیت و پرلایت انجامشد. عوامل آزمایش شامل تنش شوری (صفر، 75، 150 و 225 میلیمولار) و پایه بودند. اعمال تنش در سال دوم به مدت نه هفته انجام گردید. در پایان آزمایش برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانهالها اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری، سطح برگ و کلروفیل کل در گیاهان مورد مطالعه کاهش یافتند. پایه آتلانتیکا بیشترین و پایه بادامیریز زرند کمترین کاهش را در این خصوص نشان دادند. همچنین با افزایش سطح شوری، میزان پرولین برگ، فنول کل و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان افزایش یافتند. بیشترین افزایش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان در دورگ بادامیریز زرند× اینتگریما، پایههای بادامیریز زرند و قزوینی مشاهده شد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر میرسد دورگ بادامیریز زرند× اینتگریما، پایههای بادامیریز زرند و قزوینی توانایی بیشتری در حفظ پروتئینهای برگ داشته و تحمل بالاتری نسبت به تنش شوری دارند.
محسن سیلسپور؛ احمد گلچین؛ محمود رضا روزبان
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات شوری بر رشد و غلظت عناصر غذایی پرمصرف در دو رقم زیتون، آزمایشی گلخانهای با پنج سطح شوری در بستر کشت بدون خاک انجام شد. در این آزمایش، نهالهای یکساله ارقام زیتون زرد و میشن، به مدت 5 ماه تحت 5 سطح شوری صفر، 4، 8، 12 و 16دسیزیمنس بر متر ناشی از کلرور سدیم قرار گرفتند. تیمار شوری 16 دسیزیمنس بر متر، وزن خشک ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثرات شوری بر رشد و غلظت عناصر غذایی پرمصرف در دو رقم زیتون، آزمایشی گلخانهای با پنج سطح شوری در بستر کشت بدون خاک انجام شد. در این آزمایش، نهالهای یکساله ارقام زیتون زرد و میشن، به مدت 5 ماه تحت 5 سطح شوری صفر، 4، 8، 12 و 16دسیزیمنس بر متر ناشی از کلرور سدیم قرار گرفتند. تیمار شوری 16 دسیزیمنس بر متر، وزن خشک کل ارقام میشن و زرد را به ترتیب 63 و 85 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. کاهش 25 درصدی عملکرد نسبی وزن خشک کل در رقم میشن و زرد به ترتیب در شوریهای 7 و 6/3 دسیزیمنس بر متر اتفاق افتاد. شوری باعث کاهش معنیداری در غلظت عناصر پر مصرف و افزایش معنیدار غلظت سدیم و کلر در ریشه و برگ هر دو رقم شد. شوری 16 دسیزیمنس بر متر، غلظت سدیم در برگ و ریشه را به ترتیب 1660و 679 درصد، و غلظت کلر در برگ و ریشه را به ترتیب 1069 و 506 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در کلیه سطوح شوری، غلظت سدیم و کلر در برگهای رقم زرد به طور معنیداری بیشتر از رقم میشن بود. این نتایج نشان میدهد که رقم میشن به واسطه استفاده از سازوکار تدافعی ایجاد محدودیت در جذب و انتقال سدیم به بخشهای هوایی و نیز حفظ سطح مناسبی از پتاسیم در برگ، از تحمل به شوری بالاتری در مقایسه با رقم زرد برخوردار است و میتوان از آن به عنوان یک رقم متحمل یاد کرد.