شیما چایانی؛ احمد ارشادی؛ حسن ساری خانی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی (اول اسفند و اول فروردین) روغن سویا و نفتالین‌استیک‌اسید (NAA) در به تأخیر انداختن زمان شکوفایی جوانه‌ها و افزایش مقاومت به سرمای بهارۀ انگور رقم ’فخری‘، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، در یک تاکستان تجاری شهر مریانج از توابع استان همدان، در سال 1390 انجام ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی (اول اسفند و اول فروردین) روغن سویا و نفتالین‌استیک‌اسید (NAA) در به تأخیر انداختن زمان شکوفایی جوانه‌ها و افزایش مقاومت به سرمای بهارۀ انگور رقم ’فخری‘، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، در یک تاکستان تجاری شهر مریانج از توابع استان همدان، در سال 1390 انجام گرفت. غلظت دی‌اکسید کربن و اتیلن درون جوانه‌ها سه روز پس از محلول‌پاشی اندازه‌گیری شد. تیمارهای روغن سویای 10 درصد به‌تنهایی یا در ترکیب با NAA 100 میلی‌گرم بر لیتر در اسفند، سبب بیشترین تجمع گازهای تنفسی درون جوانه‌ها و 12 روز تأخیر در باز شدن آنها و بیش از 5 درجۀ سانتی‌گراد افزایش مقاومت به سرمای جوانه‌ها در مقایسه با شاهد شدند. محلول‌پاشی تیمارهای NAA دارای آثار جزئی بر تأخیر در باز شدن جوانه‌ها و افزایش مقاومت به سرمای آنها بودند و تیمارهای روغن سویای 5 درصد به‌تنهایی یا در ترکیب با NAA 200 میلی‌گرم بر لیتر حد واسط دو گروه قرار داشتند. محلول‌پاشی تیمارهای روغن سویا در اسفند، آثار بهتری در به تأخیر انداختن شکوفایی جوانه‌ها و تجمع دی‌اکسید کربن و اتیلن درون آنها نسبت به فروردین داشت؛ ازاین‌رو کاربرد روغن سویا به‌دلیل افزایش غلظت گازهای تنفسی، سبب طولانی شدن رکود درون جوانه‌ها شده و در نهایت با به تأخیر انداختن زمان باز شدن جوانه‌ها، به کاهش آثار منفی سرمای بهاره می‌انجامد.