اسماعیل قلی نژاد؛ بختیار لله گانی؛ شهریار کاظمی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر اسپرمین، اسپرمیدین و پوترسین بر فعالیت آنتی اکسیدانی، روغن، پروتئین و برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی کاملینا تحت شرایط تنش شوری، آزمایش گلدانی (هوای آزاد) در دانشگاه پیام نور در اسفندماه سال 1400 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار اجرا گردید. تیمار شوری در سه سطح (صفر، 15، 30 دسی زیمنس ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر اسپرمین، اسپرمیدین و پوترسین بر فعالیت آنتی اکسیدانی، روغن، پروتئین و برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی کاملینا تحت شرایط تنش شوری، آزمایش گلدانی (هوای آزاد) در دانشگاه پیام نور در اسفندماه سال 1400 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار اجرا گردید. تیمار شوری در سه سطح (صفر، 15، 30 دسی زیمنس بر متر) و تیمار محلولپاشی در 4 سطح 1- اسپرمین (2 میلیمولار)، 2-اسپرمیدین (2 میلیمولار)، 3- پوترسین (2 میلیمولار) و شاهد (محلولپاشی آب خالص) بود. نتایج نشان داد با افزایش تنش شوری درصد و وزن خشک روغن، وزن خشک پروتئین، وزن خشک دانه، شاخص کلروفیل، درصد مواد آلی و معدنی شاخساره کاهش ولی درصد پروتئین، درصد خاکستر شاخساره، قندهای محلول، فعالیت آنتی اکسیدانی و درصد نشت یونی افزایش معنیداری یافت. تنش شوری 30 و 15 دسی‌زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد بهترتیب شاخص کلروفیل (32 و 15 درصد) و درصد مواد معدنی شاخساره (19 و 3 درصد)، درصد روغن (17 و 9 درصد)، وزن خشک روغن (62 و 21 درصد) و وزن خشک دانه (52 و 10 درصد) را کاهش ولی درصد پروتئین (9 و 3 درصد)، درصد خاکستر شاخساره (33 و 30 درصد)، قندهای محلول (32 و 20 درصد) و فعالیت آنتی اکسیدانی (21 و 13 درصد) را افزایش داد. همچنین محلولپاشی با پلیآمینها سبب افزایش صفات مذکور شد ولی درصد نشت یونی را کاهش داد. بنابراین جهت تعدیل اثرات تنش شوری و افزایش وزن خشک دانه و روغن کاملینا، محلولپاشی با پلیآمینها پیشنهاد میشود.
رئوف سید شریفی؛ رضا سید شریفی
چکیده
بهمنظور بررسی اثر کاربرد نیتروژن استارتر، پوتریسین و نانوسیلیکون برعملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک نخود دیم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعهای نزدیک شهر اردبیل در سال 1400 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی نیتروژن استارتر (عدم کاربرد، کاربرد 20 و 40 کیلوگرم در هکتار از منبع ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر کاربرد نیتروژن استارتر، پوتریسین و نانوسیلیکون برعملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک نخود دیم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعهای نزدیک شهر اردبیل در سال 1400 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی نیتروژن استارتر (عدم کاربرد، کاربرد 20 و 40 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره)، محلولپاشی پوتریسین (محلولپاشی با آب، کاربرد 5/0 و 1 میلیمولار پوتریسین) و نانوسیلیکون (محلولپاشی با آب، کاربرد 25 و 50 میلیگرم درلیتر) را شامل میشدند. مقایسه میانگینها نشان داد بالاترین سطح از کاربرد نیتروژن، پوترسین و نانوسیلیکون باعث افزایش محتوای کلروفیل a، b، کلروفیل کل و پرولین بهترتیب 139، 137، 138 و 80 درصد نسبت به عدم کاربرد شد. بالاترین سطح پوترسین و نانوسیلیکون، فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز و عملکرد دانه را بهترتیب 40 و 3/16 و 6/16 درصد در مقایسه با عدم کاربرد پوترسین و نانوسیلیکون افزایش داد. حداکثر عملکرد کوانتومی فتوسیستم دو (بهترتیب 4/17، 8 و 5/15درصد) و فعالیت آنزیم پلیفنل‌اکسیداز (بهترتیب 17، 9 و 21 درصد) در بالاترین سطح از مصرف نیتروژن، پوترسین و نانوسیلیکون به‌دست آمد. به‌نظر میرسد کاربرد نیتروژن، پوتریسین و نانوسیلیکون می‌تواند بهدلیل بهبود صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی، عملکرد نخود دیم را افزایش دهد.
سمیه احسان فر؛ علی سروش زاده؛ سید علی محمد مدرس ثانوی؛ مجید قربانی جاوید
چکیده
جهت بررسی اثر دو پلی‌آمین اسپرمیدین و پوترسین بر صفات رویشی و کیفی زعفران (Crocus sativus L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 18 تیمار و 3 تکرار در سال زراعی 95-1394 در مزرعه آموزشی دانشگاه تربیت مدرس اجرا شد. تیمارها شامل سه اندازۀ کوچک (5-3 گرم)، متوسط (7-5 گرم) و بزرگ (10-7 گرم) بنه و غلظت‌های مختلف پلی‌آمین (غلظت ...
بیشتر
جهت بررسی اثر دو پلی‌آمین اسپرمیدین و پوترسین بر صفات رویشی و کیفی زعفران (Crocus sativus L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 18 تیمار و 3 تکرار در سال زراعی 95-1394 در مزرعه آموزشی دانشگاه تربیت مدرس اجرا شد. تیمارها شامل سه اندازۀ کوچک (5-3 گرم)، متوسط (7-5 گرم) و بزرگ (10-7 گرم) بنه و غلظت‌های مختلف پلی‌آمین (غلظت صفر در آب‌مقطر، غلظت 5/0 و 1 میلیمولار اسپرمیدین و پوترسین) به همراه شاهد بودند. بیشترین درصد سبزشدن (56/95 درصد) از تیمار پوترسین 5/0 میلیمولار و بیشترین تعداد جوانۀ جانبی (میانگین 33/8 عدد) از اسپرمیدین 1 میلیمولار به‌دست آمد. کاربرد پلی‌آمین، از طول، وزن تر و وزن خشک برگ کاست. بیشترین میزان کلروفیل و عملکرد بنۀ دختری، بهترتیب از غلظت 1 و 5/0 میلیمولار پوترسین حاصل شد. هر دو پلی‌آمین سبب کاهش محتوای تام فنلی و افزایش محتوای تام فلاونوئیدی در بنههای در حال رکود شدند، ولی اثر معنیداری بر محتوای نشاسته و کربوهیدرات محلول آنها نداشتند. تیمار پلی‌آمین اثر معنیداری بر وزن خشک کلاله و پیکروکروسین نداشت، ولی بر میزان کروسین افزود و در بنههای کوچک، سبب افزایش تعداد گل شد. پوترسین، بیشترین اثر را در افزایش وزن تر کلاله و کروسین داشت. با توجه به نتایج، جهت بهبود صفات رویشی و کیفی زعفران، استفاده از بنههای بزرگ و تیمار آنها با پوترسین، بهترین نتیجه را خواهد داد.
فرشته کامیاب
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر پلیآمینها برحفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل شاخه بریده میخک رقم ʼرد کورسا ʻدر آزمایشگاه باغبانی دانشگاه آزاد رفسنجان انجام گرفت. بدین‌منظور، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به منظور مقایسه فاکتورهای اسپرمیدین در سطوح 5/0، 1 و 2 میلیمولار، پوترسین در سطوح 1، 2 و 3 میلیمولار و اسپرمین در سطوح ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر پلیآمینها برحفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل شاخه بریده میخک رقم ʼرد کورسا ʻدر آزمایشگاه باغبانی دانشگاه آزاد رفسنجان انجام گرفت. بدین‌منظور، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به منظور مقایسه فاکتورهای اسپرمیدین در سطوح 5/0، 1 و 2 میلیمولار، پوترسین در سطوح 1، 2 و 3 میلیمولار و اسپرمین در سطوح 1، 2 و 3 میلیمولار با شاهد به صورت محلولپاشی بر روی شاخه‌های گل بریده در 10 تیمار و سه تکرار انجام پذیرفت. عمر گلجایی و پارامترهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی مختلف اندازهگیری شدند. کلیه تیمارهای پلی‌آمین در مقایسه با شاهد به‌طور معنیداری ماندگاری گلها را افزایش و از طرف دیگر، میزان اتیلن تولید شده را کاهش دادند. تیمار اسپرمیدین 2 میلیمولار باعث بالاترین عمر گلجایی و کمترین تولید اتیلن شد، به‌طوری‌که پس از 10 روز نگهداری، گلها در این تیمار دارای کیفیت خوبی بودند. کلیه تیمارها باعث افزایش معنیداری در قطر گلها و میزان جذب محلول شدند و تیمار اسپرمیدین 2 میلیمولار مؤثرترین تیمار بود. اسپرمیدین 1 و 2 میلیمولار تنها تیمارهایی بودند که درصد ماده خشک در گلها را به‌طور معنیدار حفظ کردند. بیشترین میزان صفات فیزیولوژیکی نظیر مواد جامد محلول، پروتئین و کلروفیل در اثر کاربرد اسپرمیدین 2 میلیمولار مشاهده شد. بنابراین، باتوجه به نتایج این آزمایش تیمار اسپرمیدین 2 میلیمولار بهترین تیمار به منظور افزایش عمر گلجایی گل بریده میخک ʼرد کورساʻ پیشنهاد میشود.
سیده سمانه حسینی؛ نوراله احمدی؛ عباس یداللهی
چکیده
این پژوهش بهمنظور تعیین بهترین مرحلۀ نمو گل جهت جمع‌آوری دانۀ گرده و محیط جوانه‌زنی دانۀ گرده و همچنین ارزیابی اثر دمای نگهداری و غلظت‌های مختلف پوترسین بر زندهمانی دانۀ گرده و جوانه‌زنی دو ژنوتیپ گل محمدی (‘آذران’و ‘کاشان’) انجام گرفت. این آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایة طرح کاملاً تصادفی با شانزده تیمار و چهار ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور تعیین بهترین مرحلۀ نمو گل جهت جمع‌آوری دانۀ گرده و محیط جوانه‌زنی دانۀ گرده و همچنین ارزیابی اثر دمای نگهداری و غلظت‌های مختلف پوترسین بر زندهمانی دانۀ گرده و جوانه‌زنی دو ژنوتیپ گل محمدی (‘آذران’و ‘کاشان’) انجام گرفت. این آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایة طرح کاملاً تصادفی با شانزده تیمار و چهار تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل چهار سطح دمای نگهداری دانۀ گرده (25، 4، 20- و 80- درجۀ سانتی‌گراد) و چهار سطح پوترسین (غلظت‌های صفر (شاهد)، 25/0، 5/0 و 5/2 میلیمولار) بود. براساس نتایج، بهترین مرحلۀ نمو گل برای جمع‌آوری دانۀ گرده، مرحلۀ غنچة نیمه‌باز، و محیط جوانه‌زنی مناسب نیز حاوی ppm 300 نیترات کلسیم، ppm 200 سولفات منیزیم، ppm 100 نیترات پتاسیم، ppm 100 اسید بوریک، 15 درصد ساکارز و 2/1 درصد آگار بود. در ژنوتیپ ‘آذران’ بیشترین و کمترین درصد جوانه‌زنی بهترتیب در محیط حاوی 25/0 و 5/2 میلیمولار پوترسین به‌دست آمد. همچنین بررسی روند جوانه‌زنی دانۀ گردة ژنوتیپ ‘کاشان’ در بازه‌های زمانی مختلف نشان داد که با گذشت زمان، درصد جوانه‌زنی دانۀ گرده کاهش می‌یابد که این روند کاهش درصد جوانه‌زنی تحت تأثیر غلظت کم پوترسین و با نگهداری در دمای 80- درجۀ سانتی‌گراد کندتر شد. نتایج این تحقیق نشان داد که نگهداری دانۀ گرده در دمای کم (80- درجۀ سانتی‌گراد) و کشت آن در محیط حاوی کمترین مقدار پوترسین (25/0 میلیمولار) سبب دستیابی به بیشترین درصد جوانه‌زنی دانۀ گرده میشود