به زراعی کشاورزی - فهرست مقالات

ارزیابی صفات بیوشیمیایی و عملکرد توده‌های ﺑﺎﻟﻨﮕﻮی ﺷﻬﺮی با کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم

سعیده سادات کرمانی پوربقایی؛ مجید پوریوسف؛ علیرضا یوسفی؛ مسعود رفیعی

دوره 25، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 177-195

https://doi.org/10.22059/jci.2022.337815.2666

چکیده

به‌منظور ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی تودههای بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ آزمایشی در دو منطقه کرج و خرمآباد اجرا شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل چهار توده بالنگوی شهری (کردستان، تکاب، ... بیشتر به‌منظور ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی تودههای بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ آزمایشی در دو منطقه کرج و خرمآباد اجرا شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل چهار توده بالنگوی شهری (کردستان، تکاب، نظرکهریزی و کلیبر) و فاکتور دوم شامل سهماده ضدتعرق (کائولین با غلظت پنجدرصد، کیتوزان با غلظت یکدرصد و ایستا با غلظت 2 درصد) و عدم کاربرد ماده ضدتعرق (شاهد) موردبررسی ‫قرار گرفت. نتایج نشان داد کاربرد مواد ضدتعرق موجب افزایش میزان فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز شد. ماده ضدتعرق ایستا نسبت به کائولین و کیتوزان بر فعالیت آنزیمها تأثیر بیش‌تری داشت. به‌طورطوری‌که بیش‌ترین میزان پراکسیداز و کاتالاز به‌ترتیب (39/0 و 51/0 واحد/ میلیگرم در پروتئین) از توده کردستان تحت تیمار ایستا و کشت در کرج به‌دست آمد. هم‌چنین بیش‌ترین عملکرد دانه و عملکرد زیست‌توده از تیمار با کیتوزان حاصل شد، که نسبت به شاهد به‌ترتیب (20- 4 درصد) افزایش داشت. براساس نتایج، استفاده از مواد ضدتعرق در شرایط کشت دیم کرج موجب بهبود صفات عملکرد و بیوشیمیایی موردبررسی نسبت به شاهد شد.

بررسی تأثیر تنش شوری بر صفات فیزیولوژیکی و عملکرد دانه ارقام کینوا

مجتبی کبودخانی؛ هادی سالک معراجی؛ کیوان آقائی؛ افشین توکلی

دوره 25، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 221-233

https://doi.org/10.22059/jci.2022.338905.2679

چکیده

کینوا یکی از گیاهان متحمل به شوری است و در آینده می‏تواند در تأمین غذای انسان نقش مهمی داشته باشد. بهمنظور بررسی تأثیر تنش شوری بر صفات فیزیولوژیکی و عملکرد ارقام کینوا، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1399 در شرایط گلخانه اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه رقم کینوا (Q26، Titicaca ... بیشتر کینوا یکی از گیاهان متحمل به شوری است و در آینده می‏تواند در تأمین غذای انسان نقش مهمی داشته باشد. بهمنظور بررسی تأثیر تنش شوری بر صفات فیزیولوژیکی و عملکرد ارقام کینوا، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1399 در شرایط گلخانه اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه رقم کینوا (Q26، Titicaca و Giza1) و سه سطح شوری (صفر، 15، 30 دسیزیمنس بر متر) بود. در شرایط تنش شوری صفاتی مانند رنگیزههای فتوسنتزی، محتوای نسبی آب برگ و عملکرد دانه کاهش یافت که میزان کاهش کلروفیل a و b در شرایط شاهد نسبت به سطح شوری 30 دسیزیمنس بر متر بهترتیب 46 و 77 درصد کاهش یافت و کاهش عملکرد 6/35 درصد اما کاهش محتوای نسبی آب 6/12 درصد بود. نشت یونی، پرولین، مالون‌دیآلدهید، فعالیت آنزیمهای کاتالاز و گایاکول پراکسیداز در شرایط تنش افزایش یافت. رقم Q26 بالاترین محتوای کاروتنویید، کلروفیل a، محتوای نسبی آب برگ، پروتئینهای محلول، پرولین و فعالیت آنزیم کاتالاز را نسبت به ارقام دیگر داشت. رقم Titicaca مقدار مالون‌دیآلدهید و نشت یونی پایینتری نسبت به ارقام Q26 و Giza1 داشت که بیانگر کم‌ترین خسارت وارده به غشاهای سلولی است. رقم Giza1 نیز کلروفیل b و کارتنویید بالاتری نسبت به دو رقم دیگر داشت. ارقام از لحاظ عملکرد پاسخ یکسانی به شرایط نشان دادند، اما براساس صفات فیزیولوژیک احتمالاً رقم Q26 و Giza1 بهترتیب، مقاومترین و حساسترین ارقام به تنش شوری باشند.

تأثیر هیومیک‌اسید و تنش شوری بر برخی شاخص های جوانه زنی و مرفوفیزیولوژیکی گل‌راعی ایرانی در شرایط کشت بافت

مهرداد رسولی؛ علیرضا نوروزی شرف

دوره 24، شماره 4 ، دی 1401، ، صفحه 1293-1310

https://doi.org/10.22059/jci.2022.328340.2593

چکیده

کاربرد ترکیبهایی که بتواند تحمل گیاهان را به تنشهای محیطی از جمله شوری افزایش دهد دارای اهمیت است. برای ارزیابی تعدیل تنش شوری با استفاده از هیومیک‌اسید آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار روی گیاه دارویی گل‌راعی بومی ایران توده همدان (Hypericum perforatum L.) در آزمایشگاه کشت بافت دانشکده کشاورزی دانشگاه ... بیشتر کاربرد ترکیبهایی که بتواند تحمل گیاهان را به تنشهای محیطی از جمله شوری افزایش دهد دارای اهمیت است. برای ارزیابی تعدیل تنش شوری با استفاده از هیومیک‌اسید آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار روی گیاه دارویی گل‌راعی بومی ایران توده همدان (Hypericum perforatum L.) در آزمایشگاه کشت بافت دانشکده کشاورزی دانشگاه سیدجمال الدین اسدآبادی در سال 1398 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح شوری (صفر، 50 و 100 میلی‌مول بر لیتر) نمک کلریدسدیمکلریدسدیم و چهار سطح هیومیک‌اسید (صفر، 25، 50، 100 میلیگرم بر لیتر) بود. بیش‌ترین درصد (65/98 درصد) و سرعت جوانهزنی (94/38) و طول ریشه (21/34 میلی‌متر) در تیمار 50 میلیمول بر لیتر هیومیک‌اسید و بدون شوری به‌دست آمد. بیش‌ترین ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و کلروفیل کل مربوط به شرایط بدون تنش و هیومیک‌اسید با غلظت 100 میلیمول بر لیتر بود. بیش‌ترین مقدار فنل در تیمار شوری 50 میلیمولار و هیومیک‌اسید با غلظت 50 میلیگرم بر لیتر بود. بیش‌ترین میزان آنتی‌اکسیدان (77/99 میلی‌گرم بر گرم) و فلاونوئید کل (39/2 میلی‌گرم بر گرم) و کم‌ترین میزان پراکسیدهیدروژن (12/9 میکروگرم بر گرم) در تیمار شوری 100 میلیمولار و هیومیک‌اسید با غلظت 50 میلیگرم بر لیتر بهدست آمد. نتایج پژوهش نشان داد اثر تعدیل‌کننده بهویژه کاربرد سطوح 50 میلی‌گرم بر لیتر هیومیک‌اسید میتواند بر فرایندهای فیزیولوژیک و صفات رویشی گیاه گل‌راعی تحت تنش شوری اثرگذار باشد.

تأثیر کاربرد گونه های قارچ مایکوریزا بر رشد و ویژگی‌ های فیزیولوژیک ارقام نخود (.Cicer arietinum L) تحت تنش خشکی

مریم فلاحت کار گنجی؛ وریا ویسانی؛ مرجان دیانت

دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 173-188

https://doi.org/10.22059/jci.2021.327793.2588

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر گونههای قارچ مختلف مایکوریزا و سطوح تنش خشکی بر ویژگی‌های فیزیولوژیک ارقام نخود آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کردستان در سال 1399 انجام گرفت. فاکتورها شامل آبیاری در سه سطح (شاهد، تنش متوسط و تنش شدید)، کاربرد قارچ مایکوریزا در چهار سطح (Funneliformis ... بیشتر به‌منظور بررسی تأثیر گونههای قارچ مختلف مایکوریزا و سطوح تنش خشکی بر ویژگی‌های فیزیولوژیک ارقام نخود آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کردستان در سال 1399 انجام گرفت. فاکتورها شامل آبیاری در سه سطح (شاهد، تنش متوسط و تنش شدید)، کاربرد قارچ مایکوریزا در چهار سطح (Funneliformis mosseae، Simiglomus hoi، Rhizophagus irregularis و عدم تلقیح (شاهد)) و رقم نخود در دو سطح (ILC-482 و پیروز) بود. نتایج نشان داد که سطح تنش تأثیر معنیداری بر صفات مورد ارزیابی داشتند، به‌طوری‌که با کاهش میزان آب قابل دسترس گیاه وزن خشک و محتوای کلروفیل کاهش یافت. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در شرایط تنش شدید در مقایسه با تنش متوسط و عدم تنش خشکی به‌ترتیب تا 37 و 9/71 درصد در رقم پیروز و تا 4/69 و 6/82 درصد در رقم ILC-482 افزایش پیدا کرد. در رقم ILC-482 بیش‌ترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز در شرایط تنش شدید مشاهده شد که تقریباً نسبت به تیمار عدم تنش دو برابر افزایش یافت. فعالیت آنزیم پراکسیداز تحت تأثیر کاربرد قارچ مایکوریزا قرار گرفت، به‌طوری‌که گیاهان تلقیح‌شده با گونه G. mosseae بیش‌ترین و عدم تلقیح با مایکوریزا کم‌ترین میزان فعالیت پراکسیداز را دارا بودند. در تنش شدید کم‌ترین میزان مالوندیآلدهید با کاربرد گونه G. mosseae حاصل شد. تلقیح نخود با قارچ مایکوریزا میتواند به‌عنوان راه‌کاری در جهت بهبود رشد در شرایط عدم تنش و افزایش مقاومت در شرایط تنش خشکی مدنظر قرار گیرد.

اثر قارچ پریفورموسپوراایندیکا و محلول‌پاشی اسیدسالیسیلیک بر خصوصیات مورفولوژیکی و آنزیم‎های آنتی‎اکسیدانت آویشن‎باغی تحت تنش‎ قطع ‏آبیاری

سمیه میرزایی؛ سید عطالله سیادت؛ بابک پاکدامن سردرود؛ محمد رضا مرادی تلاوت

دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 853-839

https://doi.org/10.22059/jci.2021.309204.2443

چکیده

به‌منظور بررسی اثر قارچ پریفورموسپورا ‎ایندیکا (Piriformospora indica) و سطوح مختلف سالیسیلیک‌اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی و فعالیت آنزیم‏های آنتی‌اکسیدانت در آویشن باغی (.Thymus vulgaris L) تحت تیمار قطع آبیاری، آزمایشی به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‎های کامل تصادفی و با چهار تکرار در مزرعه‌ای واقع در دهلران در سال زراعی 95-1394 ... بیشتر

اثر اسید هیومیک بر شاخص‌های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکرد گوجه‌فرنگی تحت شرایط کم آبیاری

شیلان اصلانی؛ طاهر برزگر؛ جعفر نیکبخت

دوره 21، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 221-232

https://doi.org/10.22059/jci.2019.272278.2137

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر تنش کمآبی و سطوح مختلف اسید هیومیک بر شاخصهای فیزیولوژیکی و عملکرد گوجه‌فرنگی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه پژوهشی دانشگاه زنجان در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (60، 80 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و محلولپاشی اسید هیومیک در ... بیشتر به‌منظور بررسی تأثیر تنش کمآبی و سطوح مختلف اسید هیومیک بر شاخصهای فیزیولوژیکی و عملکرد گوجه‌فرنگی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه پژوهشی دانشگاه زنجان در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (60، 80 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و محلولپاشی اسید هیومیک در چهار سطح (صفر، 100، 200 و 300 میلیگرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که تنش کمآبیاری بهطور معنیداری هدایت روزنهای، شاخص پایداری غشا، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل و عملکرد بوته را کاهش داد و باعث افزایش مقدار پرولین و فعالیت آنزیم پراکسیداز شد. کاربرد اسید هیومیک فعالیت آنزیم پراکسیداز، محتوای نسبی آب برگ، مقدار پرولین، کلروفیل و شاخص پایداری غشا را تحت آبیاری نرمال و کمآبیاری افزایش داد و باعث کاهش هدایت روزنهای گردید. بیشترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز (207/1 واحد بر گرم وزن برگ تازه در دقیقه) و پرولین (5/11 میلیگرم در گرم بافت تازه) با کاربرد 200 میلیگرم در لیتر اسید هیومیک در تیمار کمآبیاری با 60 درصد نیاز آبی حاصل شد. بیشترین میزان محتوای نسبی آب برگ (6/78 درصد) و شاخص پایداری غشا (01/70 درصد) به‌ترتیب با کاربرد 300 و 200 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک در شرایط آبیاری 100 درصد نیاز آبی گیاه حاصل شد. حداکثر عملکرد بوته تحت آبیاری 100 درصد با کاربرد 200 میلیگرم در لیتر اسید هیومیک بهدست آمد. با توجه به نتایج، کاربرد 200 میلیگرم در لیتر اسید هیومیک جهت بهبود شاخصهای فیزیولوژیکی و عملکرد میوه گوجهفرنگی پیشنهاد میشود.

بررسی اثر منابع مختلف کودی بر عملکرد علوفه، اسمولیت‌ها، رنگیزه‌های فتوسنتزی و برخی آنزیم‌های آنتی اکسیدانی یونجه در شرایط کم‌آبیاری

کامبیز خوارزمی؛ رضا امیرنیا؛ جلال جلیلیان؛ مهدی تاجبخش شیشوان

دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 801-815

https://doi.org/10.22059/jci.2018.261205.2059

چکیده

با توجه به نیاز بالای یونجه به آب، تحقیق در مورد نقش انواع کودهای آلی-زیستی و شیمیایی در تعدیل اثر تنش کم آبیاری حائز اهمیت می‌باشد، لذا این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوی در دو سال زراعی (1394 و 1395) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری }آبیاری در حد ... بیشتر با توجه به نیاز بالای یونجه به آب، تحقیق در مورد نقش انواع کودهای آلی-زیستی و شیمیایی در تعدیل اثر تنش کم آبیاری حائز اهمیت می‌باشد، لذا این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوی در دو سال زراعی (1394 و 1395) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری }آبیاری در حد ظرفیت زراعی (شاهد)، آبیاری در 80 درصد ظرفیت زراعی، آبیاری در60 درصد ظرفیت زراعی{ و منابع مختلف کودی در شش سطح }میکوریزا، نیتروکسین، ورمی‌کمپوست، کود مرغی، کود شیمیایی NPK (توصیه شده بر اساس آزمون خاک) و تیمار بدون مصرف کود (شاهد)} بود. نتایج تجزیه مرکب داده‌ها نشان داد که تیمار آبیاری اثر معنی‌دار بر عملکرد علوفه، کلروفیلa ، b و کلروفیل کل، پرولین، کارتنوئیدها، کربوهیدرات‌های محلول و فعالیت آنزیم پراکسیداز داشت. هم‌چنین نتایج نشان داد که کاربرد کود زیستی میکوریزا در شرایط آبیاری کامل عملکردی معادل کاربرد کود شیمیایی داشت ولی در هر دو شرایط کم آبیاری به طور میانگین منجر به افزایش 18/10 درصدی عملکرد علوفه در مقایسه با تیمار کاربرد کود شیمایی گردید. سایر تیمارهای کودی از نظر تأثیر بر عملکرد علوفه، روند متفاوتی در سطوح مختلف آبیاری نشان دادند بطوری‌که در شرایط آبیاری در 60 درصد ظرفیت زراعی تیمارهای کودی ورمی‌کمپوست، مرغی، شیمیایی و شاهد در یک گروه آماری قرار گرفتند. لذا با توجه به مضرات استفاده از کودهای شیمایی می‌توان کود زیستی میکوریزا را که دارای سودمندی اکولوژیکی و زیست محیطی می‌باشد در زراعت یونجه بکار برد.

اثر اسیدسالیسیلیک بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی کدوی طبی تحت تنش خشکی

حسین ربی انگورانی؛ جابر پناهنده ینگجه؛ صاحبعلی بلند نظر؛ جلال صبا؛ فریبرز زارع نهندی

دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 853-865

https://doi.org/10.22059/jci.2017.60462

چکیده

یکی از مهمترین پیامدهای تنش خشکی تنش اکسیداتیو است. اسیدسالیسیلیک ترکیبی فنلی است که به‌عنوان تنظیم‌کنندة رشد در القاء مقاومت به خشکی عمل می‌کند. در این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر اسیدسالیسیلیک بر برخی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و برخی صفات بیوشیمیایی گیاه کدوی طبی تحت‌تنش، آزمایشی در سال 1393 در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه زنجان اجرا ... بیشتر یکی از مهمترین پیامدهای تنش خشکی تنش اکسیداتیو است. اسیدسالیسیلیک ترکیبی فنلی است که به‌عنوان تنظیم‌کنندة رشد در القاء مقاومت به خشکی عمل می‌کند. در این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر اسیدسالیسیلیک بر برخی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و برخی صفات بیوشیمیایی گیاه کدوی طبی تحت‌تنش، آزمایشی در سال 1393 در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه زنجان اجرا شد.آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار شامل تنش خشکی در چهار سطح شاهد (آبیاری کامل)100 درصد، تنش ملایم85 درصد، تنش متوسط70 درصد وتنش شدید 55 درصد ظرفیت مزرعه و اسیدسالیسیلیک به‌صورت محلول‌پاشی برگی در چهارسطح صفر= محلول‌پاشی با آب مقطر، 5/0، 1و 5/1 میلی‌گرم در لیتر بود. صفات مورد ارزیابی شامل آنزیم‌های پراکسیداز و کاتالاز محتوی پرولین ومالون‌دی‌آلدئید (شاخص پراکسیداسیون غشایی)، بتاسیتوسترول و عملکرد روغن بودند. نتایج نشان داد که افزایش سطوح تنش خشکی عملکرد روغن را کاهش داد اما در مقابل موجب افزایش بتاسیتوسترول و پراکسیداسیون غشایی و نشت یونی و افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان نظیر کاتالاز و پراکسیداز شد.از طرف دیگر اسید‌سالیسیلیک در سطوح 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر از طریق افزایش بیشتر فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیداز و تجمع پرولین، تنش‌اکسیداتیو و پراکسیداسیون غشایی و نشت‌یونی را کاهش داد ولی موجب افزایش متوازن عملکرد روغن و بتاسیتوسترول در شرایط تنش ملایم و متوسط شد. این نتایج بیانگر افزایش مقاومت گیاه به خشکی در نتیجۀ کاربرد اسیدسالیسیلیک است.

تأثیر تیمار آب گرم و بسته‌بندی نانو بر خواص کیفی میوه شلیل رقم سانگلو در طول انبارداری

فاطمه حسین پور؛ ولی ربیعی؛ محمداسماعیل امیری؛ علی سلیمانی

دوره 18، شماره 4 ، اسفند 1395، ، صفحه 1001-1015

https://doi.org/10.22059/jci.2017.56634

چکیده

باتوجه به عمر ماندگاری کوتاه میوه شلیل و اهمیت فیزیولوژی پسازبرداشت آن، پژوهشی به منظور مطالعه اثر کاربرد بستهبندی نانو به همراه تیمار آب گرم بر حفظ خواص کیفی و افزایش عمر انبارمانی میوه شلیل رقم سانگلو، در سال 1393 اجرا گردید. این آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار صورت گرفت و خواص کیفی ... بیشتر باتوجه به عمر ماندگاری کوتاه میوه شلیل و اهمیت فیزیولوژی پسازبرداشت آن، پژوهشی به منظور مطالعه اثر کاربرد بستهبندی نانو به همراه تیمار آب گرم بر حفظ خواص کیفی و افزایش عمر انبارمانی میوه شلیل رقم سانگلو، در سال 1393 اجرا گردید. این آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار صورت گرفت و خواص کیفی میوه هر 10 روز یکبار طی 40 روز نگهداری در دمای 1-0 درجه سانتی‌گراد با رطوبت نسبی 95-90 درصد اندازهگیری شد. نتایج نشان داد بستهبندی نانو سبب حفظ ویتامین ث، میزان اسید آلی و میزان کل مواد جامد محلول گردید و از طرف دیگر، بستهبندی نانو در مقایسه با بستهبندی معمولی بر کاهش وزن، کیفیت رنگ و میزان افزایش قهوهای شدن اثر معنیداری نداشته است. میزان pH در طی 30 روز انبارمانی روند کاهشی داشت، سپس تا 40 روز این روند افزایشی بود. میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز با گذشت زمان روند افزایشی داشت، اما این روند در بستهبندی نانو نسبت به تیمار شاهد کمتر بود. میزان شاخص طعم و کاروتنوئید با گذشت زمان روند افزایشی داشت، ولی این روند در کاروتنوئید طی 40 روز انبارمانی کاهش معنیداری پیدا کرد. کاهش سفتی بافت میوه با گذشت زمان طی 30 روز نگهداری در تیمارهای با بسته‌بندی نانو کمتر بود. نتایج نشان داد که ظروف بستهبندی نانو میتواند بهعنوان روشی مناسب برای افزایش عمر انبارمانی و حفظ کیفیت میوه شلیل رقم سانگلو مورد استفاده قرار گیرد.

ارزیابی فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان در واکنش به تلقیح میکوریزایی در گندم تحت تنش شوری

امید یونسی؛ علی مرادی

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 21-30

https://doi.org/10.22059/jci.2016.56545

چکیده

تحقیق حاضر با هدف ارزیابی نقش قارچ میکوریزایی بر فعالیت آنتیاکسیدانی گندم تحت تنش شوری، در گلخانه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، در سال 1390 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت از سه سطح تنش شوری شامل شاهد (بدون تنش)، 60 و 120 میلیمولار نمک کلرید ... بیشتر تحقیق حاضر با هدف ارزیابی نقش قارچ میکوریزایی بر فعالیت آنتیاکسیدانی گندم تحت تنش شوری، در گلخانه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، در سال 1390 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت از سه سطح تنش شوری شامل شاهد (بدون تنش)، 60 و 120 میلیمولار نمک کلرید سدیم و دو سطح تلقیح میکوریزایی (تلقیح و عدم تلقیح قارچ میکوریزاییGlomusmosseae) بود. صفات مورد ارزیابی شامل طول ریشه و اندام هوایی، وزن خشک ریشه و اندام هوایی، درصد کلونیزاسیون ریشه و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان سوپراکسیددیسمیوتاز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز بود. نتایج حاصل نشاندهنده اثرات بازدارنده تنش شوری بر رشد گیاه گندم بود، به نحوی که با افزایش شدت تنش شوری طول و وزن خشک اندام هوایی و ریشه به میزان قابل ملاحظهای کاهش یافت. بهکارگیری تیمار میکوریزایی موجب بهبود رشد اندام هوایی و ریشه بوتههای گندم در شرایط تنش گردید. همچنین، تنش شوری موجب کاهش درصد کلونیزاسیون ریشه و افزایش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان مورد ارزیابی گردید. اعمال تیمار میکوریزایی نقش مؤثری در ارتقاء رشد و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان گندم به ویژه در شرایط تنش شوری داشت. هرچند اثر متقابل شوری و میکوریزا برای آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسیددیسمیوتاز در ریشه و برای آنزیم گایاکول پراکسیداز در اندام هوایی و ریشه معنیدار نبود.

واکنش فیزیولوژی، رشد و عملکرد کلزا به مصرف بور تحت تنش گرمایی ناشی از کشت‌های دیرهنگام

محمدرضا مرادی تلاوت؛ زهره کاظمی؛ سید عطاء الله سیادت

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 55-67

https://doi.org/10.22059/jci.2016.56572

چکیده

با هدف مطالعه واکنش فیزیولوژی و عملکرد کلزا (Brassica napus L.) به مصرف بور و گرمای ناشی از کشت‌های دیرهنگام، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار، در مزرعه دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، در سال زراعی 93-1392 اجرا گردید. تاریخ‌های کاشت (27 آبان، 12 آذر، 26 آذر و 9 دی) در کرت‌های اصلی و سطوح مصرف ... بیشتر با هدف مطالعه واکنش فیزیولوژی و عملکرد کلزا (Brassica napus L.) به مصرف بور و گرمای ناشی از کشت‌های دیرهنگام، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار، در مزرعه دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، در سال زراعی 93-1392 اجرا گردید. تاریخ‌های کاشت (27 آبان، 12 آذر، 26 آذر و 9 دی) در کرت‌های اصلی و سطوح مصرف بور (شاهد، 10 کیلوگرم بور در هکتار به صورت خاک‌کاربرد و محلول‌پاشی در مرحله هشت‌برگی و غنچه‌دهی) در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. تاریخ کاشت تأثیری معنی‌دار بر محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشای سلول، فعالیت آنزیم پراکسیداز، شاخص سطح برگ، دمای سایه‌انداز، عملکرد دانه و ماده خشک کلزا داشت. مصرف بور اثر معنی‌داری بر شاخص سطح برگ، فعالیت آنزیم پراکسیداز و عملکرد داشت. کشت دیرهنگام سبب افزایش دما در مرحله گل‌دهی و کاهش معنی‌دار عملکرد دانه و ماده خشک گردید. با تأخیر در کاشت از 27 آبان تا 9 دی، عملکرد دانه به میزان 5/60 درصد کاهش یافت. مصرف خاکی بور، عملکرد دانه را به میزان 23 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. تنش گرما اثر کاهنده بر محتوی نسبی آب برگ، پایداری غشا و شاخص سطح برگ داشت. مصرف عنصر بور سبب افزایش معنی‌دار فعالیت آنزیم پراکسیداز و شاخص سطح برگ گردید. به‌طورکلی، بیشترین عملکرد دانه (7/4579 کیلوگرم در هکتار) از تاریخ کاشت 27 آبان ماه و مصرف خاک کاربرد 10 کیلوگرم بور در هکتارو کمترین عملکرد دانه (768 کیلوگرم در هکتار) از تاریخ کاشت نهم دی و بدون مصرف بور به‌دست آمد.

اثر 1- متیلسیکلوپروپان و اتیلن بر صفات فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گله ای شاخه بریدنی میخک ‘گرند اسلم’

اعظم رنجبر؛ نوراله احمدی

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 79-89

https://doi.org/10.22059/jci.2016.56549

چکیده

به منظور بررسی اثر تیمار 1- ‌متیل‌سیکلوپروپان و اتیلن بر حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل‌های میخک رقم ‘گرنداسلم’ آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی پس از برداشت دانشگاه تربیت مدرس در سال 93-1392 انجام شد. ابتدا گل‌های شاخه‌بریدنی با چهار سطح صفر، 5/0، 1 و 5/1 میکرولیتر بر لیتر 1- متیل‌سیکلوپروپان ... بیشتر به منظور بررسی اثر تیمار 1- ‌متیل‌سیکلوپروپان و اتیلن بر حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل‌های میخک رقم ‘گرنداسلم’ آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی پس از برداشت دانشگاه تربیت مدرس در سال 93-1392 انجام شد. ابتدا گل‌های شاخه‌بریدنی با چهار سطح صفر، 5/0، 1 و 5/1 میکرولیتر بر لیتر 1- متیل‌سیکلوپروپان به مدت 24 ساعت تیمار شدند و سپس به مدت 16 ساعت در معرض غلظت یک میکرولیتر بر لیتر اتیلن قرار گرفتند.تیمار 1-‌ متیل‌سیکلوپروپان اثر معنی‌داری بر عمر گلجایی، ویژگیهای بیوشیمیایی و میزان فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت داشت. بیشترین عمر گلجایی و مقدار کلروفیل برگ و آنتوسیانین‌های گلبرگ مربوط به تیمار یک میکرولیتر بر لیتر 1- متیل‌سیکلوپروپان بود، هرچند که با تیمار 5/1 میکرولیتر بر لیتر 1- متیل‌سیکلوپروپان تفاوت معنی‌داری نداشت. بیشترین فعالیت آنزیم پراکسیداز تحت تیمار 1- ‌متیل‌سیکلوپروپان با غلظت یک میکرولیتر بر لیتر مشاهده شد، درحالی‌که بیشترین و کمترین فعالیت آنزیم کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز به‌ترتیب در تیمار 5/1 میکرولیتر بر لیتر و تیمار شاهد مشاهده شد. به‌طورکلی، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که 1- متیل‌سیکلوپروپان به عنوان یک بازدارنده عمل اتیلن سبب افزایش عمر گلجایی و فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی در گل شاخه‌بریدنی میخک رقم ‘گرند اسلم’ گردید.

بررسی فعالیت برخی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و تجمع یون‌های فلزی در کلزای تلقیح‌شده با باکتری P. fluorescens FY32 تحت تنش شوری

مرتضی بازیار؛ علی بنده حق؛ داود فرج زاده

دوره 16، شماره 4 ، بهمن 1393، ، صفحه 897-910

https://doi.org/10.22059/jci.2015.53584

چکیده

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر تلقیح بذر کلزا با باکتری P. fluorescens FY32بر فعالیت برخی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و تجمع یونهای فلزی در شرایط تنش شوری در پاییز سال 1391 در گلخانۀ تحقیقاتی گروه به‌نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه تبریز انجام گرفت. آزمایش به‌صورت کرت‌های دوبار خردشده با سه فاکتور (تنش شوری، تلقیح با باکتری ... بیشتر این پژوهش به‌منظور بررسی اثر تلقیح بذر کلزا با باکتری P. fluorescens FY32بر فعالیت برخی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و تجمع یونهای فلزی در شرایط تنش شوری در پاییز سال 1391 در گلخانۀ تحقیقاتی گروه به‌نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه تبریز انجام گرفت. آزمایش به‌صورت کرت‌های دوبار خردشده با سه فاکتور (تنش شوری، تلقیح با باکتری و رقم) در قالب طرح پایة کاملاً تصادفی در سه تکرار در سیستم کشت هیدروپونیک انجام گرفت. سطوح تنش شوری شامل 150 و 300 میلی‌مولار نمک کلرید سدیم همراه با سطح بدون شوری به‌عنوان شاهد بود. دو رقم مورد بررسی کلزا، ‘ساریگول’ و ‘هایولا 308’ بودند. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان (کاتالاز، پراکسیداز و پلیفنولاکسیداز) در گیاهچههای تلقیح‌شده با باکتری کاهش معناداری نسبت به گیاهچههای تلقیح‌نشده در سطوح مختلف تنش شوری داشت. تجمع یونهای سدیم و کلراید با افزایش شوری در گیاهان بیشتر شد، ولی یون پتاسیم کاهش معنادار داشت. تجمع یون سدیم و کلراید در گیاهچههای تلقیح‌شده با باکتری تحت تنش شوری کاهش و مقدار پتاسیم افزایش داشت. رقم ‘هایولا 308’ تحت تنش شوری کمترین کاهش در مقدار تولید مادۀ خشک را داشت و مقاومتر از ‘ساریگول’بود. این رقم مقاوم در حالت تلقیح با باکتری و در سطوح مختلف شوری دارای کمترین فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدان و تجمع یونهای سدیم و کلراید و بیشترین غلظت یون پتاسیم بود.

تأثیر کاربرد خارجی پرولین و گلایسین‌بتائین بر تغییرات بیوشیمیایی در انگور در وضعیت تنش خشکی

مهدی محمد زمانی؛ ولی ربیعی؛ محمد علی نجاتیان؛ مهدی طاهری

دوره 16، شماره 2 ، شهریور 1393، ، صفحه 247-258

https://doi.org/10.22059/jci.2014.53041

چکیده

پرولین و گلایسین‌بتائین از رایج‌ترین مواد آلی سازگارند که با تنظیم اسمزی و محافظت از غشا‌ها، پروتئین‌ها و آنزیم‌ها از تأثیرات مخرب تنش‌های اسمزی در گیاهان جلوگیری می‌کنند. براساس گزارش‌ها، با کاربرد خارجی این ترکیبات در گیاهان، تحمل آنها به خشکی را می‌توان افزایش داد. بدینمنظور، این تحقیق به‌صورت فاکتوریل بر پایۀ طرح بلوک‌های ... بیشتر پرولین و گلایسین‌بتائین از رایج‌ترین مواد آلی سازگارند که با تنظیم اسمزی و محافظت از غشا‌ها، پروتئین‌ها و آنزیم‌ها از تأثیرات مخرب تنش‌های اسمزی در گیاهان جلوگیری می‌کنند. براساس گزارش‌ها، با کاربرد خارجی این ترکیبات در گیاهان، تحمل آنها به خشکی را می‌توان افزایش داد. بدینمنظور، این تحقیق به‌صورت فاکتوریل بر پایۀ طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار بر روی چهار رقم انگور ʼخوشناوʻ، ʼپیکانیʻ، ʼپرلتʻ وʼفلیم سیدلسʻ اجرا شد. تاک‌های تحت تنش خشکی با 70 درصد از آب مورد نیاز انگور آبیاری شدند. پرولین (10 میلی‌مولار) و گلایسین‌‌بتائین (15 میلی‌مولار) در چهار مرحله (پیش از گلدهی، گلدهی، غوره شدن و رنگ گرفتن خوشه‌های انگور) روی تاک‌ها محلول‌پاشی شد. نتایج نشان داد که مقدار پرولین و گلایسین‌بتائین درونی گیاه و فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و آسکوربات‌پراکسیداز در هر دو تیمار پرولین و گلایسین‌بتائین به‌طور معنا‌داری بیشتر از شاهد بود. بیشترین و کمترین مقدار پرولین به‌ترتیب در ارقام ʼفلیم سیدلسʻ و ʼپیکانیʻ ارزیابی شد، اما دیگر صفات اندازه‌گیری‌شده اختلاف معنا‌داری در بین ارقام نشان ندادند. با توجه به نقش این آنزیم‌ها در از بین بردن گونه‌های فعال اکسیژن و همچنین نقش پرولین و گلایسین‌بتائین در فعال کردن آنتی‌اکسیدان‌ها، با کاربرد این دو اسمولیت می‌توان تحمل انگور را در مقابل تنش خشکی افزایش داد.

دوره 26 (1403)

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

دوره 11 (1388)

کلیدواژه‌ها = پراکسیداز

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده