مهدی مهر اندیش؛ محمد گلوی؛ محمود رمرودی؛ محمد آرمین
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر نظام‌های مختلف تغذیه (شیمیایی، آلی، شیمیایی+ آلی و شاهد) بر ویژگی‌های کمی و کیفی چغندرقند در شیوه‌های مختلف کشت (کشت مستقیم، کشت نشایی و گلدانی)، آزمایشی به‌صورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال، 1397-1395 در مزرعه‌ای در کیلومتر 75 شمال‌غرب شهرستان سبزوار انجام شد. نتایج آزمایش ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر نظام‌های مختلف تغذیه (شیمیایی، آلی، شیمیایی+ آلی و شاهد) بر ویژگی‌های کمی و کیفی چغندرقند در شیوه‌های مختلف کشت (کشت مستقیم، کشت نشایی و گلدانی)، آزمایشی به‌صورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال، 1397-1395 در مزرعه‌ای در کیلومتر 75 شمال‌غرب شهرستان سبزوار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که در سال اول بالاترین عملکرد ریشه از تیمار تلفیقی کود شیمیایی و آلی و در شیوه کاشت گلدانی (84/84 تن در هکتار) و در سال دوم نیز از تیمار کود تلفیقی، ولی در شیوه کشت نشایی (96/82 تن در هکتار) به‌دست آمد. بالاترین درصد قند ناخالص در هر دو سال در تیمار شاهد و در شیوه کاشت مستقیم به‌دست آمد. بیش‌ترین عملکرد قند خالص هم در سال اول (29/13 تن در هکتار) و هم در سال دوم (54/14 تن در هکتار) را کشت نشایی تولید کرد. کشت‌های نشایی و گلدانی، ناخالصیهای ریشه بیش‌تری در مقایسه با کشت مستقیم داشتند. در بین روشهای تغذیهای، بالاترین ناخالصیهای ریشه در مصرف تلفیقی کود به‌دست آمد. کشت مستقیم و عدم مصرف کود نیز بالاترین شاخص قلیائیت را تولید کرد. در مجموع، نتایج نشان داد با وجود افزایش ناخالصیهای ریشه در کشت نشایی یا گلدانی و مصرف تلفیقی کود، این تیمارها بالاترین عملکرد قند را تولید کردند. بر این اساس کشت نشایی و کوددهی تلفیقی را می‌توان جهت تولید بالاترین عملکرد ریشه و قند توصیه کرد.