صدیقه بهرامی؛ علی سلیمانی؛ فریبرز حبیبی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی برگی با اسید هیومیک بر ترکیب معدنی برگ، عملکرد و کیفیت میوۀ سیب رقم ’گرانیاسمیت‘(Malus domestica L. cv. Granny Smith)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در شهرستان خرمدره در استان زنجان انجام گرفت. محلول‌پاشی اسید هیومیک در چهار سطح صفر، 5، 10 و 15 میلی‌گرم در لیتر روی درختان هشت‌سالۀ سیب ’گرانیاسمیت‘ ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی برگی با اسید هیومیک بر ترکیب معدنی برگ، عملکرد و کیفیت میوۀ سیب رقم ’گرانیاسمیت‘(Malus domestica L. cv. Granny Smith)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در شهرستان خرمدره در استان زنجان انجام گرفت. محلول‌پاشی اسید هیومیک در چهار سطح صفر، 5، 10 و 15 میلی‌گرم در لیتر روی درختان هشت‌سالۀ سیب ’گرانیاسمیت‘ پیوندشده بر روی پایۀ MM106 انجام گرفت. محلول‌پاشی دو، چهار و هشت هفته پس از مرحلۀ تمام گل اجرا شد. نتایج آزمایش نشان داد که تیمار اسید هیومیک به‌طور معناداری عملکرد، مواد جامد محلول، اسیدیته، غلظت پتاسیم برگ و میزان کلروفیل کل را افزایش داد. غلظت‌های 10 و 15 میلی‌گرم در لیتر بیشترین اثر را بر عملکرد داشتند. تیمار اسید هیومیک موجب کاهش رشد رویشی شاخههای سال جاری شد. اختلاف معناداری بین سفتی بافت، طول و قطر میوههای تیمارشده و شاهد وجود نداشت. صفاتی نظیر قند کل، سطح برگ، غلظت نیتروژن و فسفر برگ تحت تأثیر تیمار اسید هیومیک قرار نگرفتند. براساس نتایج تحقیق حاضر، غلظت‌های 10 و 15 میلی‌گرم در لیتر اسید هیومیک اثر مهمی بر افزایش عملکرد و زودرسی سیب ’گرانیاسمیت‘ داشت.
زبیده البرز؛ فریبرز حبیبی؛ سید نجم الدین مرتضوی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی قبل و پس از برداشت پلی‌آمین‌ها بر افزایش عمر گلجایی آلسترومریا رقم ‘سوکاری’ (Alstroemeriaaurantica cv.Sukari)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو نوع پلی‌آمین (پوتریسین و اسپرمین) در چهار سطح (صفر، 5، 10 و 20 میلی‌گرم در لیتر) انجام گرفت. تیمار 20 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین و اسپرمین عمر گلجایی ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی قبل و پس از برداشت پلی‌آمین‌ها بر افزایش عمر گلجایی آلسترومریا رقم ‘سوکاری’ (Alstroemeriaaurantica cv.Sukari)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو نوع پلی‌آمین (پوتریسین و اسپرمین) در چهار سطح (صفر، 5، 10 و 20 میلی‌گرم در لیتر) انجام گرفت. تیمار 20 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین و اسپرمین عمر گلجایی را به‌ترتیب 19 و 22 روز، و تیمار 10 میلی‌گرم به‌ترتیب 14 و 18 روز افزایش دادند. تیمار پوتریسین و اسپرمین در هر سه مرحلۀ نمونه‌برداری اثر معناداری بر شاخص کلروفیل برگ داشت. در مرحلۀ اول، نمونه‌برداری غلظت 20 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین و غلظت 10 و 20 میلی‌گرم در لیتر اسپرمین اثر معناداری بر وزن تر و خشک داشت. غلظت‌های 10 و 20 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین و اسپرمین به‌طور معناداری فعالیت آنزیم کاتالاز را در مراحل اول و دوم نمونه‌برداری افزایش داد و اثر اسپرمین بیشتر از پوتریسین بود. تیمار 20 میلی‌گرم در لیتر اسپرمین به افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز منجر شد و فعالیت آن را تا مرحلۀ سوم نمونه‌برداری افزایش داد. پوتریسین و اسپرمین به‌طور معناداری سبب کاهش فعالیت آنزیم کلروفیلاز برگ و پکنیناز و فنل‌اکسیداز گل آلسترومریا شد و بهترین تیمار، 20 گرم در لیتر اسپرمین بود. تیمارهای 10 و 20 میلی‌گرم در لیتر پوتریسین و اسپرمین اثر معناداری بر افزایش مقاومت غشایی گلبرگ در مراحل اول و دوم نمونه‌برداری داشت. براساس نتایج تحقیق حاضر، اسپرمین 20 میلی‌گرم در لیتر و پوتریسین 10 میلی‌گرم در لیتر بیشترین تأثیر را در افزایش عمر گلجایی و کاهش پیری گل‌های آلسترومریا داشتند. اسپرمین در افزایش عمر گلجایی آلسترومریا مؤثرتر از پوتریسین بود.
مهری مشایخی؛ فریبرز حبیبی؛ محمد اسماعیل امیری
چکیده
سازوکار تحمل تنش خشکی پایة GF677، هیبرید هلو و بادام (Prunus persica × Prunus amygdalus) در شرایط درونشیشهای بررسی شد. گیاهچه‌های پایة GF677 به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین (BA) و 1/0 میلی‌گرم در لیتر نفتالین استیک اسید (NAA) در چهار سطح خشکی صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 گرم بر لیتر پلی‌اتیلن گلیکول 6000 (به ترتیب، ...
بیشتر
سازوکار تحمل تنش خشکی پایة GF677، هیبرید هلو و بادام (Prunus persica × Prunus amygdalus) در شرایط درونشیشهای بررسی شد. گیاهچه‌های پایة GF677 به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین (BA) و 1/0 میلی‌گرم در لیتر نفتالین استیک اسید (NAA) در چهار سطح خشکی صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 گرم بر لیتر پلی‌اتیلن گلیکول 6000 (به ترتیب، معادل پتانسیل اسمزی صفر، 2/0-، 4/0- و 6/0- مگاپاسکال) واکشت شد. بعد از گذشت شش هفته نتایج نشان داد تنش خشکی القاشده اثر معناداری بر پارامترهای اندازهگیری شده داشت. با افزایش سطوح خشکی در محیط کشت، فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانت (کاتالاز و پراکسیداز)، مقدار پروتئین کل و مقدار پرولین به طور معناداری افزایش یافت، در حالی که قندهای محلول افزایش غیرمعناداری در سطوح مختلف خشکی داشتند. از نتایج حاصل میتوان چنین استنباط کرد که مهمترین سازوکار تحمل به تنش خشکی پایة GF677 در شرایط درونشیشهای، بهکارگیری سیستم دفاع آنتیاکسیدانتی، افزایش سنتز پروتئین (افزایش بیان ژنها) و تجمع پرولین است. تنظیم اسمزی با قندهای محلول اهمیت کمتری دارد.
فریبرز حبیبی؛ محمد اسماعیل امیری
چکیده
فعالیت آنزیمی و واکنش‌های بیوشیمیایی دو پایة مرکبات [نارنج (Citrus aurantium L.) و پونسیروس (Poncirus trifoliata Raf.)] به تنش شوریدرون‌شیشه‌ای بررسی شد. ریزنمونه‌های هر دو پایه به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 9/8 میکرومولار بنزیل‌آدنین (BA) و 5/0 میکرومولار نفتالین‌استیک اسید (NAA) با غلظت‌های صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی‌مولار کلرید سدیم در 6 ...
بیشتر
فعالیت آنزیمی و واکنش‌های بیوشیمیایی دو پایة مرکبات [نارنج (Citrus aurantium L.) و پونسیروس (Poncirus trifoliata Raf.)] به تنش شوریدرون‌شیشه‌ای بررسی شد. ریزنمونه‌های هر دو پایه به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 9/8 میکرومولار بنزیل‌آدنین (BA) و 5/0 میکرومولار نفتالین‌استیک اسید (NAA) با غلظت‌های صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی‌مولار کلرید سدیم در 6 تکرار منتقل شدند. بعد از گذشت 6 هفته، نتایج نشان داد، پایة سطوح شوری و اثر متقابل آنها، بر تمام پارامترهای اندازهگیریشده اثر معنیداری داشت. فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان از قبیل: کاتالاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، میزان پرولین، قندهای محلول و میزان مالون دیآلدئید (MDA) با افزایش سطح شوری در هر دو پایه افزایش یافت که میزان افزایش بهجز آنزیم پراکسیداز و MDA در پایة نارنج بیشتر از پایة پونسیروس بود. پروتئین کل با افزایش سطح شوری در هر دو پایه کاهش یافت. پایة نارنج پروتئین کل بیشتری نسبت پایة پونسیروس داشت. طبق نتایج بهدستآمده، پایة نارنج در شرایط درون شیشهای، مقاومتر از پایة پونسیروس به تنش شوری بود و تحمل بیشتری در سطوح بالای شوری داشت.