زینب کارآمد؛ ابراهیم گنجی مقدم؛ احمدرضا بلندی
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط کشت و تنظیمکنندههای رشد گیاهی بر سرعت پرآوری، ریشهزایی و سازگاری پایۀ گزیلا 6 طی سال 1390-91، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی انجام گرفت. از شش نوع محیط کشت شامل MS، WPM و DKW در دو حالت جامد و مایع (محیط مایع بههمراه پرلیت) و تنظیمکنندههای رشد TDZ و BAP در غلظتهای صفر، یک و دو میلیگرم ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط کشت و تنظیمکنندههای رشد گیاهی بر سرعت پرآوری، ریشهزایی و سازگاری پایۀ گزیلا 6 طی سال 1390-91، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی انجام گرفت. از شش نوع محیط کشت شامل MS، WPM و DKW در دو حالت جامد و مایع (محیط مایع بههمراه پرلیت) و تنظیمکنندههای رشد TDZ و BAP در غلظتهای صفر، یک و دو میلیگرم در لیتر بههمراه 1/0 میلیگرم در لیتر IBA در مرحلۀ پرآوری و محیطهای ذکرشده بههمراهIBA در غلظتهای صفر، یک، دو و سه میلیگرم در لیتر، در مرحلۀ ریشهزایی استفاده شد. نتایج نشان داد بیشترین تعداد و طول شاخه بهترتیب بهمقدار 48/6 شاخه و 14/3 سانتیمتر در محیط WPM جامد دارای دو میلیگرم در لیتر BAP و محیط MSمایع با یک میلیگرم در لیتر TDZ و بیشترین درصد ریشهزایی و طول ریشه بهمقدار 90/93 درصد و 76/11 سانتیمتر، در محیط MS مایع دارای دو میـلیگرم در لـیتر IBA بـهدست آمد. با اینکه کاربرد محیطهای کشت مایع در میانگین کلی به سازگاری بهتر گیاهچهها منجر شد، بیشترین درصد بقای گیاهچه (80/91 درصد) در محیط WPMجامد با دو میلیگرم در لیتر IBA بهدست آمد.