رویا موسوی؛ ویدا چالوی؛ کامران قاسمی؛ مهدی حدادی نژاد
چکیده
برای بررسی اثر نیتروکسین و ورمیکمپوست بر خصوصیات کیفی و عملکردی تمشک سیاه، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در بسترهای گلدانی انجام شد. فاکتور اول میزان درصد کود ورمیکمپوست در پنج سطح (0، 10، 20، 30 و 40) و فاکتور دوم سطح تلقیح و عدم تلقیح با نیتروکسین (Ni) بود. نتایج نشان داد که تیمارها اثر معنی داری بر صفات ...
بیشتر
برای بررسی اثر نیتروکسین و ورمیکمپوست بر خصوصیات کیفی و عملکردی تمشک سیاه، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در بسترهای گلدانی انجام شد. فاکتور اول میزان درصد کود ورمیکمپوست در پنج سطح (0، 10، 20، 30 و 40) و فاکتور دوم سطح تلقیح و عدم تلقیح با نیتروکسین (Ni) بود. نتایج نشان داد که تیمارها اثر معنی داری بر صفات مورد بررسی داشتند. بالاترین وزن میوه، تعداد میوه و عملکرد در ورمیکمپوست 20 درصد مشاهده شد. بیشترین طول میوه (62/1 سانتیمتر) در ورمیکمپوست 10 درصد و تلقیح نیتروکسین بدست آمد. بیشترین قطر میوه در ورمیکمپوست 30 درصد حاصل گردید. همچنین در پارامترهای بیوشیمیایی کاربرد ورمیکمپوست 10 درصد بیشترین مواد جامد محلول و شاخص طعم را به دنبال داشت. بیشترین مقدار آنتوسیانین در تیمارهای ورمیکمپوست 20 و 30 درصد به ترتیب به میزان 551 و 563 (میلی گرم بر لیتر آب میوه) حاصل گردید. کاربرد نیتروکسین به همراه ورمیکمپوست 30 درصد بیشترین ویتامین ث را به همراه داشت. بهطور کلی نتایج نشان داد که کاربرد ورمیکمپوست در سطوح 20 تا 30 درصد بهترین اثر را بر صفات کمی و کیفی تمشک سیاه داشته و نیتروکسین نیز میتواند اثر منفی مقادیر بالای ورمیکمپوست را کاهش داده و موجب افزایش اثر ورمیکمپوست بر گیاه تمشک شود.
لاله رستمیان؛ ویدا چالوی؛ حسین صادقی
چکیده
شوری یکی از مشکلات تولید مرکبات در جهان است و تحمل یا مقاومت پایههای مرکبات به شوری به خوبی شناخته نشده است. در این پژوهش، واکنشهای فیزیولوژیکی چهار پایه نارنج (Citrus aurantium. L)، پونسیروس (Poncirus trifoliate Raf.)، سیتروملو (Citrumelo) و سیترنج (Citranges) به تنش شوری در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط درون شیشهای در دانشگاه ...
بیشتر
شوری یکی از مشکلات تولید مرکبات در جهان است و تحمل یا مقاومت پایههای مرکبات به شوری به خوبی شناخته نشده است. در این پژوهش، واکنشهای فیزیولوژیکی چهار پایه نارنج (Citrus aurantium. L)، پونسیروس (Poncirus trifoliate Raf.)، سیتروملو (Citrumelo) و سیترنج (Citranges) به تنش شوری در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط درون شیشهای در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری بررسی شد. ریزنمونههای تهیه شده از هر چهار پایه به محیط کشت جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی ۹/۸ میکرومولار BA و نیم میکرومولار NAA با غلظتهای مختلف کلریدسدیم (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیمولار) در سه تکرار منتقل شدند. براساس نتایج به دست آمده در پایان آزمایش، وزن تر و خشک، محتوای آبنسبی، نشتیونی و میزان رنگیزههای فتوسنتزی از قبیل کلروفیل a، کلروفیل b و کارتنوئید گیاهچهها دارای همبستگی منفی با غلظت تیمار شوری و غلظت یون سدیم در بافت برگها بود. اگر چه نشتیونی با افزایش غلظت کلریدسدیم در هر چهار پایه افزایش یافت ولی، پایه نارنج نسبت به سایر پایهها از نظر آماری کمترین نشتیونی را نشان داد. در همه تیمارهای شوری میزان رنگیزههای فتوسنتزی پایهها، کاهش معنیداری در سطح یکدرصد نسبت به شاهد داشتند. در بین پایههای مورد آزمایش، میزان رنگیزههای فتوسنتزی و آبنسبی سیترنج بیشتر از دیگر پایهها بود. در مجموع، پایههای سیترنج و نارنج مقاومت بهتری به آسیبهای ناشی از تنش شوری نشان دادند.