به زراعی کشاورزی - فهرست مقالات

اثر مصرف تلفیقی کود نیتروژنی و کمپوست بقایای نیشکر بر صفات کیفی و عملکرد دانه گندم تحت شرایط تنش گرمای آخر فصل اهواز

معصومه مکوندی؛ عبدالمهدی بخشنده؛ علی مشتطی؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ آیدین خدایی جوقان

دوره 26، شماره 1 ، اسفند 1402، ، صفحه 51-74

https://doi.org/10.22059/jci.2023.358472.2810

چکیده

هدف: اثر مصرف تلفیقی کود نیتروژنه با کمپوست بقایای نیشکر و باکتری محرک رشد بر صفات کیفی و عملکرد گندم در شرایط تنش گرمای آخر فصل اهواز بررسی شد.روش پژوهش: آزمایشی به‌صورت کرت‌های دو بار خردشده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل سه تاریخ کاشت یکم آذرماه، 20 آذرماه و 10 دی‌ماه در کرتهای اصلی؛ ... بیشتر هدف: اثر مصرف تلفیقی کود نیتروژنه با کمپوست بقایای نیشکر و باکتری محرک رشد بر صفات کیفی و عملکرد گندم در شرایط تنش گرمای آخر فصل اهواز بررسی شد.روش پژوهش: آزمایشی به‌صورت کرت‌های دو بار خردشده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل سه تاریخ کاشت یکم آذرماه، 20 آذرماه و 10 دی‌ماه در کرتهای اصلی؛ شش سطح مصرف تلفیقی نیتروژن با کمپوست شامل شاهد، 100 درصد نیتروژن، 75 درصد نیتروژن+ 25 درصد کمپوست، 50 درصد نیتروژن+ 50 درصد کمپوست، 25 درصد نیتروژن+ 75 درصد کمپوست و 100 درصد کمپوست در کرتهای فرعی و دو سطح کاربرد و عدم کاربرد باکتری در کرتهای فرعی فرعی بود.یافته ها: مقایسه میانگین نشان داد که مصرف تلفیقی 50 درصد نیتروژن+ 50 درصد کمپوست با کاربرد باکتری باعث افزایش صفات طول دوره و سرعت پر شدن دانه، درصد پروتئین دانه و گلوتن مرطوب شد. هم‌چنین بیش‌ترین عملکرد دانه (5864 کیلوگرم در هکتار) در تاریخ کاشت اول و مصرف تلفیقی 50 درصد نیتروژن+ 50 درصد کمپوست و کم‌ترین مقدار آن (1115کیلوگرم در هکتار) در تاریخ کاشت سوم و تیمار شاهد حاصل شد.نتیجه‌گیری: مصرف تلفیقی کود نیتروژن و کمپوست با باکتری محرک رشد توانست اثر منفی ناشی از تنش گرمای انتهای فصل بر صفات گیاهی اندازهگیری‌شده را کاهش دهد.

اثر تلقیح مایکوریزایی و اسیدسالیسیلیک بر ویژگی‌های رشدی، عملکرد وکیفیت گیاه ‏همیشه‌بهار تحت تنش شوری

احمد کوچک زاده؛ عبدالرضا سیاهپوش؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ مریم شفیعی

دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 1133-1148

https://doi.org/10.22059/jci.2023.344308.2719

چکیده

به‌منظور ارزیابی اثر اسید سالیسیلیک و مایکوریزا در کاهش شوری بر عملکرد کمی و کیفی گیاه همیشه‏ بهار آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گردید. این آزمایش با چهار تکرار در سال 1394 در دانشگاه پیام نور پلدختر اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل پنج سطح شوری (شاهد (آب شرب پلدختر با هدایت الکتریکی 7/0 دسی‏زیمنس بر متر)، ... بیشتر به‌منظور ارزیابی اثر اسید سالیسیلیک و مایکوریزا در کاهش شوری بر عملکرد کمی و کیفی گیاه همیشه‏ بهار آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گردید. این آزمایش با چهار تکرار در سال 1394 در دانشگاه پیام نور پلدختر اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل پنج سطح شوری (شاهد (آب شرب پلدختر با هدایت الکتریکی 7/0 دسی‏زیمنس بر متر)، 2، 4، 6 و 8 دسی‏زیمنس بر متر)، چهار سطح اسید سالیسیلیک (صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 میلی‏مولار) و دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح) مایکوریزا بود. نتایج نشان داد اعمال تنش شوری تمام صفات اندازه‌گیری شده را کاهش داد و فقط موجب افزایش خاصیت آنتی‌اکسیدانی در گیاه شد. در مقابل استفاده از اسیدسالیسیلیک و مایکوریزا تمام صفات را در تنش شوری بهتر نمود. بیش‌ترین مقدار کلروفیل a و b در تیمار شوری 7/0 دسی‌زیمنس بر متر و کاربرد 6/0 میلی‌مولار اسیدسالیسیلیک به‌ترتیب با 115/0 و 207/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن تر برگ به‌دست آمد که با سایر تیمارها در سطح پنج درصد دارای اختلاف معنی‌دار بود. کاروتنوئید گلبرگ در شوری 7/0 دسی‌زیمنس بر متر و مصرف 9/0 میلی‌مولار اسیدسالیسیلیک به 71/7 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن تر گلبرگ رسید که نسبت به همین شوری و بدون مصرف اسیدسالیسیلیک 15 درصد بیش‌تر بود. بیش‌ترین وزن تر گل‌آذین به‌عنوان عملکرد اقتصادی با 56/12 گرم در گلدان در تیمار شوری 7/0 دسی‌زیمنس بر متر، کاربرد 9/0 میلی‌مولار اسیدسالیسیلیک و با تلقیح مایکوریزا حاصل شد. قارچ مایکوریزا، 28 درصد خاصیت آنتی‏اکسیدانی و 21 درصد کلونیزاسیون را نسبت به عدم تلقیح قارچ افزایش داد.

تأثیر کودهای ورمی‌کمپوست و بور بر رشد، عملکرد و جذب عناصر نیتروژن و بور در گلرنگ (Carthamus tinctorious L.)

سمیه چنانی؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ علی مشتطی

دوره 25، شماره 2 ، تیر 1402، ، صفحه 369-385

https://doi.org/10.22059/jci.2022.311365.2459

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف ورمی‌کمپوست و بور بر عملکرد دانه و روغن گلرنگ، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 96-1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان انجام شد. عوامل آزمایشی شامل چهار سطح ورمیکمپوست (صفر، 4، 8 و 12 تن در هکتار) و چهار سطح عنصر بور ... بیشتر به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف ورمی‌کمپوست و بور بر عملکرد دانه و روغن گلرنگ، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 96-1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان انجام شد. عوامل آزمایشی شامل چهار سطح ورمیکمپوست (صفر، 4، 8 و 12 تن در هکتار) و چهار سطح عنصر بور (صفر، 3، 6 و 9 کیلوگرم در هکتار) از منبع بوریک‌اسید (H3BO3) به‌صورت خاک ‌کاربرد بود. نتایج نشان داد که اثر ورمیکمپوست بر اغلب صفات اندازه‌گیری‌شده معنی‌دار بود. بر این اساس، عملکرد بیولوژیک و اجزای عملکرد شامل تعداد طبق در مترمربع، دانه در طبق و وزن هزاردانه تا بالاترین سطح مصرف ورمی‌کمپوست، به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. اثر بور نیز بر صفات تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد کلاله شاخص برداشت، عملکرد روغن و درصد پروتئین دانه معنی‌دار شد. اثر متقابل ورمیکمپوست و بور بر صفات عملکرد دانه، شاخص برداشت، عملکرد روغن و درصد پروتئین دانه معنی‌دار گردید. مقایسه میانگین نشان داد که بیش‌ترین عملکرد دانه (3184 کیلوگرم در هکتار) و بیش‌ترین عملکرد روغن (939 کیلوگرم در هکتار) در ترکیب تیماری 12 تن ورمی‌کمپوست در هکتار و 3 کیلوگرم بور در هکتار حاصل شد، که در هر دو مورد عملکرد دانه و روغن در واحد سطح افزایش بیش از صددرصدی در مقایسه با تیمار شاهد را نشان داد.

ارزیابی شاخص‌های تحمل و حساسیت به تنش خشکی ژنوتیپ‌های کلزا در شرایط قطع آبیاری انتهای فصل رشد

هنا عبوده؛ عبدالمهدی بخشنده؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ سید عطااله سیادت؛ سید امیر موسوی

دوره 25، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 17-32

https://doi.org/10.22059/jci.2022.335213.2651

چکیده

به‌منظور شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل و حساس کلزا به تنش خشکی در مراحل انتهایی گلدهی تا 50 درصد خورجیندهی و خورجیندهی تا برداشت در شرایط مزرعهای، آزمایش به‌صورت اسپلیت‌پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل ... بیشتر به‌منظور شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل و حساس کلزا به تنش خشکی در مراحل انتهایی گلدهی تا 50 درصد خورجیندهی و خورجیندهی تا برداشت در شرایط مزرعهای، آزمایش به‌صورت اسپلیت‌پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه سطح آبیاری (۱- شاهد (بدون قطع آبیاری)، ۲- قطع آبیاری در مرحله شروع گلدهی (کد فنولوژی 60) تا تشکیل 50 درصد خورجین (کد فنولوژی 75) و ۳- قطع آبیاری در مرحله تشکیل خورجین تا برداشت (کد فنولوژی 99)) در کرت‌های اصلی و فاکتور فرعی شامل 10 ژنوتیپ (لانگپاد، آرام، آرجی‌اس 003، جانکوم، سولار، هایولا 4815، مهتاب، جولیوس، آگامکس و سالا) بود. جهت گزینش مطلوبتر ژنوتیپ‌های متحمل کلزا میتوان از شاخص‌های ذکرشده استفاده کرد. شاخص‌های MP (میانگین بهرهوری)، GMP (میانگین بهرهوری هندسی) و STI (شاخص تحمل تنش) مناسبترین شاخص‌های کمی تحمل به تنش خشکی در تیمارهای موردمطالعه بود. بیش‌ترین عملکرد دانه تیمار شاهد از ژنوتیپ هایولا 4815، لانگپاد و سولار به‌ترتیب (8/2093، 1791 و 1700 کیلوگرم در هکتار) و کم‌ترین از ژنوتیپ جانکوم (1/832 کیلوگرم در هکتار) و در تنش گلدهی تا 50 درصد خورجیندهی بیش‌ترین عملکرد دانه ژنوتیپ هایولا 4815 (9/1563 کیلوگرم در هکتار) و لانگپاد (9/1150 کیلوگرم در هکتار) و کم‌ترین از ژنوتیپ جانکوم و مهتاب به‌ترتیب با عملکرد دانه (540، 5/935 کیلوگرم در هکتار) بود.

اثر قارچ پریفورموسپوراایندیکا و محلول‌پاشی اسیدسالیسیلیک بر خصوصیات مورفولوژیکی و آنزیم‎های آنتی‎اکسیدانت آویشن‎باغی تحت تنش‎ قطع ‏آبیاری

سمیه میرزایی؛ سید عطالله سیادت؛ بابک پاکدامن سردرود؛ محمد رضا مرادی تلاوت

دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 853-839

https://doi.org/10.22059/jci.2021.309204.2443

چکیده

به‌منظور بررسی اثر قارچ پریفورموسپورا ‎ایندیکا (Piriformospora indica) و سطوح مختلف سالیسیلیک‌اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی و فعالیت آنزیم‏های آنتی‌اکسیدانت در آویشن باغی (.Thymus vulgaris L) تحت تیمار قطع آبیاری، آزمایشی به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‎های کامل تصادفی و با چهار تکرار در مزرعه‌ای واقع در دهلران در سال زراعی 95-1394 ... بیشتر

پاسخ فیزیولوژیک ارقام نخود به آبیاری تکمیلی و استفاده از پلیمر سوپر جاذب در شرایط کشت دیم

عظیمه باقری؛ عطااله سیادت؛ احمد کوچک زاده؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ مسعود رفیعی

دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 259-273

https://doi.org/10.22059/jci.2019.277271.2178

چکیده

به منظور بررسی پاسخ‏های فیزیولوژیک ارقام نخود به آبیاری تکمیلی و سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال‏ زراعی 1394-1393 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان خرم آباد به اجرا درآمد. زمان آبیاری تکمیلی در سه سطح (بدون آبیاری تکمیلی، 50 درصد گلدهی و 50 ... بیشتر به منظور بررسی پاسخ‏های فیزیولوژیک ارقام نخود به آبیاری تکمیلی و سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال‏ زراعی 1394-1393 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان خرم آباد به اجرا درآمد. زمان آبیاری تکمیلی در سه سطح (بدون آبیاری تکمیلی، 50 درصد گلدهی و 50 درصد پرشدن دانه) به عنوان عامل اصلی و ارقام (آرمان، آزاد و گریت) و پلیمر سوپر جاذب (صفر، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) به صورت فاکتوریل در درون کرت‏های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد انجام آبیاری تکمیلی و استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب موجب کاهش قندهای محلول و درصد پروتئین دانه شده و در مقابل قندهای نامحلول، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل در گیاه نخود افزایش پیدا کرد. در بین مراحل آبیاری تکمیلی آبیاری در مرحله گلدهی موجب افزایش 74 درصدی عملکرد دانه نسبت به کشت دیم شد. بالاترین عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت از رقم گریت همراه با آبیاری تکمیلی در مرحله گلدهی و کاربرد 200 کیلوگرم در هکتار پلیمر سوپر جاذب به ترتیب با میانگین‏های 2179 کیلوگرم در هکتار، 4012 کیلوگرم در هکتار و 3/54 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که در تمام سطوح آبیاری تکمیلی استفاده از پلیمر سوپر جاذب موجب بهبود شرایط رشد گیاه و در نتیجه افزایش معنی‏دار عملکرد دانه می‏شود و با افزایش مصرف پلیمر سوپر جاذب در تیمارهای آبیاری تکمیلی این افزایش بیشتر نیز می‏شود.

ارزیابی شاخص های رقابتی و کارآیی کشت مخلوط جو و شنبلیله در شرایط مصرف کود دامی

سارا قنبری؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ سیدعطاء‌الله سیادت

دوره 18، شماره 4 ، اسفند 1395، ، صفحه 821-834

https://doi.org/10.22059/jci.2017.56654

چکیده

به منظور تعیین مناسبترین ترکیب کشت مخلوط جو و شنبلیله در سطوح کود دامی، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، در سال زراعی 94-1393 انجام شد. سطوح کود دامی در 4 سطح (صفر، 12، 24 و 36 تن در هکتار از منبع کود گاوی پوسیده شده) در کرتهای اصلی ... بیشتر به منظور تعیین مناسبترین ترکیب کشت مخلوط جو و شنبلیله در سطوح کود دامی، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، در سال زراعی 94-1393 انجام شد. سطوح کود دامی در 4 سطح (صفر، 12، 24 و 36 تن در هکتار از منبع کود گاوی پوسیده شده) در کرتهای اصلی و هشت نسبت کشت مخلوط جایگزینی و افزایشی شامل 75 درصد جو + 25 درصد شنبلیله، 50 درصد جو + 50 درصد شنبلیله، 25 درصد جو + 75 درصد شنبلیله، 100 درصد جو + 6/16 درصد شنبلیله، 100 درصد جو + 3/33 درصد شنبلیله، 100 درصد جو + 50 درصد شنبلیله و کشت خالص هر دو گیاه در کرتهای فرعی جای گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد علوفه خشک جو (2850 کیلوگرم در هکتار) از ترکیب جو خالص با کاربرد 36 تن در هکتار حاصل شد. همچنین، بیشترین عملکرد علوفه خشک شنبلیله (33/1633 کیلوگرم در هکتار) از ترکیب شنبلیله خالص با کاربرد 24 تن در هکتار به‌دست آمد. باتوجه به اینکه بیشترین میزان شاخص تولید سیستم (29/2933 (SPI = در دو ترکیب کشت 100 درصد جو + 6/16 درصد شنبلیله و 100 درصد جو + 3/33 درصد شنبلیله با کاربرد 36 تن در هکتار کود دامی حاصل شده است، نسبتهای کشت افزایشی با کاربرد 36 تن در هکتار کود دامی ترکیب تیماری مناسب بودند. همچنین، نسبت برابری از زمین و شاخص غالبیت در نسبتهای کشت افزایشی بزرگتر از یک و با کاربرد 36 تن در هکتار کود دامی حاصل شده است. لذا، در این مطالعه جو و شنبلیله دو گونه سازگار در ترکیبهای کشت مخلوط معرفی شدند.

تأثیر کاربرد کودهای ورمی‏کمپوست و میکوریزا بر عملکرد کمی و کیفی سویا در شرایط تنش کم‏آبی

الهام جهانگیری نیا؛ سید عطااله سیادت؛ احمد کوچک زاده؛ محمدرضا مرادی تلاوت؛ منوچهر سیاح فر

دوره 18، شماره 2 ، شهریور 1395، ، صفحه 319-331

https://doi.org/10.22059/jci.2016.59877

چکیده

به منظور بررسی تأثیر کاربرد کودهای ورمی‏کمپوست و میکوریزا بر عملکرد کمی و کیفی سویا رقم L17 در شرایط تنش کم‏آبی، آزمایشی ‏به صورت کرت‏های یک بار خرد شده در قالب بلوک‏های کامل تصادفی در چهار تکرار، در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان خرم‏آباد، در سال 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری در سه سطح (پس از 60، 120 و 180 میلی‏متر تبخیر ... بیشتر به منظور بررسی تأثیر کاربرد کودهای ورمی‏کمپوست و میکوریزا بر عملکرد کمی و کیفی سویا رقم L17 در شرایط تنش کم‏آبی، آزمایشی ‏به صورت کرت‏های یک بار خرد شده در قالب بلوک‏های کامل تصادفی در چهار تکرار، در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان خرم‏آباد، در سال 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری در سه سطح (پس از 60، 120 و 180 میلی‏متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A)، ورمی‏کمپوست و میکوریزا در شش سطح (عدم مصرف کودهای میکوریزا و ورمی‏کمپوست، تلقیح با کود میکوریزا، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی‏کمپوست، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی‏کمپوست به همراه میکوریزا) به‌ترتیب به‏عنوان کرت‏های اصلی و فرعی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تنش کم‏آبی سبب کاهش معنی‏دار تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و زیستی شد، به‌‏طوری‏که بیشترین عملکرد دانه با میزان 7/3216 کیلوگرم در هکتار در تیمار 60 میلی‎متر تبخیر به‏دست آمد. استفاده تلفیقی از کودهای ورمی‎کمپوست و میکوریزا سبب افزایش صفات مذکور به‌غیر از تعداد دانه در غلاف گردید. عملکرد دانه در تیمارهای‏ 5 و 10 تن در هکتار ورمی‏کمپوست به همراه میکوریزا به ترتیب نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 23 و 29 درصد افزایش داشت. با افزایش فاصله آبیاری میزان روغن دانه کاهش و میزان پروتئین دانه افزایش پیدا کرد. درنهایت، جهت صرفه‏جویی در آب آبیاری و هزینه نهاده‏ها و حصول عملکرد مطلوب در شرایط تنش کم‏آبی، می‏توان از تلفیق کود ورمی‏کمپوست به میزان 5 در هکتار به همراه میکوریزا استفاده کرد.

تأثیر محلول‌پاشی سولفات روی در مراحل فنولوژیکی رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گلرنگ بهاره

فرشته روشن؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ سیدعطاء‌الله سیادت

دوره 17، شماره 4 ، دی 1394، ، صفحه 1063-1074

https://doi.org/10.22059/jci.2015.55151

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گلرنگ بهاره (Carthamus tinctorius L.)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار، در مزرعۀ تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، در سال زراعی 92-1391 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل ارقام گلرنگ ( ‘صفه’ و ‘محلی اصفهان’) ... بیشتر به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گلرنگ بهاره (Carthamus tinctorius L.)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار، در مزرعۀ تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، در سال زراعی 92-1391 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل ارقام گلرنگ ( ‘صفه’ و ‘محلی اصفهان’) و زمان‌های مختلف محلول‌پاشی سولفات روی (بدون محلول‌پاشی به‌عنوان شاهد، محلول‌پاشی در مراحل ساقه‌دهی، شاخه‌دهی، گلدهی و پر شدن دانه) بودند. محلول‌پاشی سولفات روی تأثیر معناداری بر صفات مورفولوژیک، تعداد طبق در بوته و در متر مربع، وزن هزاردانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد روغن دارد. اثر رقم بر ارتفاع اولین شاخۀ فرعی، تعداد شاخۀ فرعی، قطر طبق، تعداد طبق در بوته و در متر مربع و تعداد دانه در طبق معنادار بود. اثر متقابل رقم و محلول‌پاشی بر درصد روغن دانه معنادار بود. محلول‌پاشی در مرحلۀ ساقه‌دهی و شاخه‌دهی بیشترین تأثیر را بر صفات مورفولوژیک از خود نشان داد. بیشترین عملکرد دانه از تیمار محلول‌ (۲۸۶۲ کیلوگرم در هکتار) و اجزای آن و عملکرد روغن با محلول‌پاشی در مرحلۀ شاخه‌دهی به‌دست آمد. محلول‌پاشی در مرحلۀ ساقه‌دهی عملکرد بیولوژیک را افزایش داد. بیشترین درصد روغن دانه (83/25 درصد) در رقم ‘صفه’، با محلول‌پاشی در مرحلۀ ساقه‌دهی به‌دست آمد. نتایج نشان داد که رقم ‘محلی اصفهان’ و محلول‌پاشی در مرحلۀ شاخه‌دهی، بیشترین عملکرد دانه و روغن گلرنگ را تولید کرد.

ارزیابی عملکرد کمی و کیفی علوفه در کشت مخلوط جو و رازیانه در سطوح مختلف نیتروژن

سمانه کیانی؛ محمدرضا مرادی تلاوت؛ سید عطاءاله سیادت؛ علیرضا ابدالی مشهدی؛ محسن ساری

دوره 16، شماره 4 ، بهمن 1393، ، صفحه 973-986

https://doi.org/10.22059/jci.2015.53591

چکیده

به منظور بررسی عملکرد و کیفیت علوفه در کشت مخلوط جو و رازیانه، آزمایشی به صورت کرت‏های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های‌کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه‌ی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سال زراعی 92- 1391 انجام گرفت. سطوح نیتروژن در چهار سطح (صفر،70، 140و 210 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره) در کرت‌های اصلی و نسبت‌های ... بیشتر به منظور بررسی عملکرد و کیفیت علوفه در کشت مخلوط جو و رازیانه، آزمایشی به صورت کرت‏های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های‌کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه‌ی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سال زراعی 92- 1391 انجام گرفت. سطوح نیتروژن در چهار سطح (صفر،70، 140و 210 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره) در کرت‌های اصلی و نسبت‌های کشت مخلوط در پنج سطح (کشت خالص جو و رازیانه)، (75 درصد جو + 25 درصد رازیانه)، (50 درصد جو + 50 درصد رازیانه)، (25 درصد جو + 75 درصد رازیانه) در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد علوفه تر و خشک به ترتیب 53380 و 8271 کیلوگرم در هکتار از کشت خالص رازیانه با سطح نیتروژن 210 کیلوگرم در هکتار و 50 درصد جو + 50 درصد رازیانه با سطح نیتروژن 210 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. صفات مورفولوژیکی نیز شامل ارتفاع جو و رازیانه، تعداد شاخه فرعی رازیانه تحت اثر مثبت 140 کیلوگرم نیتروژن قرار گرفتند. بالاترین درصد پروتئین خام با 7/25 درصد از کشت خالص رازیانه با سطح نیتروژن 210 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بیشترین عملکرد پروتئین خام (2/1528 کیلوگرم در هکتار) و نیز نسبت برابری زمین (16/1) از تیمار50 درصد جو + 50 درصد رازیانه و در سطح 210 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به دست آمد. نتایج تأیید کننده افزایش عملکرد کمی و کیفی علوفه در تیمار 50 درصد جو + 50 درصد رازیانه با سطح نیتروژن 210 کیلوگرم در هکتار است.

تأثیر کاربرد فیلترکیک نیشکر، کود شیمیایی و کودهای زیستی بر عملکرد و کیفیت دانه کلزا و برخی خصوصیات خاک

حسین منجزی؛ محمد رضا مرادی تلاوت؛ سید عطاء‌الله سیادت؛ احمد کوچک‌زاده؛ حسن حمدی

دوره 16، شماره 2 ، شهریور 1393، ، صفحه 445-457

https://doi.org/10.22059/jci.2014.53054

چکیده

به‌منظور تأثیر سطوح مختلف فیلترکیک نیشکر به‌همراه کود شیمیایی و کودهای زیستی بر عملکرد کلزا و ویژگی‌های خاک، آزمایشی در مزرعۀ پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار طراحی و اجرا شد. ترکیبات مختلف فیلترکیک نیشکر و کودهای شیمیایی نیتروژن و فسفر در پنج سطح ... بیشتر به‌منظور تأثیر سطوح مختلف فیلترکیک نیشکر به‌همراه کود شیمیایی و کودهای زیستی بر عملکرد کلزا و ویژگی‌های خاک، آزمایشی در مزرعۀ پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار طراحی و اجرا شد. ترکیبات مختلف فیلترکیک نیشکر و کودهای شیمیایی نیتروژن و فسفر در پنج سطح شامل A1: صددرصد فیلترکیک، A2: 75 درصد فیلترکیک و کود شیمیایی، A3: 50 درصد فیلترکیک و کود شیمیایی، A4: 25 درصد فیلترکیک و کود شیمیایی، A5: کود شیمیایی به‌عنوان فاکتور اول؛ و کودهای زیستی در دو سطح مصرف و عدم مصرف به‌عنوان فاکتور دوم بررسی شدند. در این آزمایش، از کودهای زیستی نیتروکسین و بارور-2 استفاده شد. کاربرد ترکیب فیلترکیک به‌علاوۀ کود شیمیایی و کودهای زیستی تأثیر معناداری بر درصد روغن دانه، درصد پروتئین دانه، عملکرد دانه، تعداد خورجین در متر مربع، تعداد دانه در خورجین و همچنین مواد آلی و شوری خاک داشتند. با افزایش مقدار مصرف فیلترکیک نسبت به ‌کود شیمیایی درصد روغن، تعداد خورجین در متر مربع، شوری و مواد آلی خاک افزایش، ولی درصد پروتئین کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه از تلفیق متعادل فیلترکیک و کود شیمیایی حاصل شد. مصرف کود زیستی موجب افزایش تعداد خورجین در متر مربع و کاهش مادۀ آلی خاک شد. افزایش مصرف فیلترکیک سبب افزایش روغن و کاهش نیتروژن و نیترات دانه شد، درحالی‌که نسبت بیشتر کودهای شیمیایی نیتروژن و فسفر، درصد روغن دانه را کاهش و درصد نیترات و نیتروژن دانه را افزایش داد. کاربرد فیلترکیک نیشکر، مادۀ آلی و شوری خاک را نیز افزایش داد.

واکنش رشد و کارآیی جذب و مصرف نیتروژن در گندم و خردل وحشی به افزایش سطوح نیتروژن

محمد رضا مرادی تلاوت؛ عطااله سیادت

دوره 15، شماره 2 ، تیر 1392، ، صفحه 111-124

https://doi.org/10.22059/jci.2013.36103

چکیده

به منظور بررسی واکنش رشد و رقابت گندم و خردل وحشی به سطوح نیتروژن، آزمایشی در سال زراعی 89-1388، در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سی و شش کیلومتری شمال اهواز اجرا شد. گندم و خردل وحشی در یک آزمایش گلدانی با ترکیب‌های گندم خالص، خردل وحشی خالص و مخلوط گندم و خردل وحشی تحت سطوح مختلف نیتروژن شامل صفر، شصت، یکصد و بیست و یکصد ... بیشتر به منظور بررسی واکنش رشد و رقابت گندم و خردل وحشی به سطوح نیتروژن، آزمایشی در سال زراعی 89-1388، در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سی و شش کیلومتری شمال اهواز اجرا شد. گندم و خردل وحشی در یک آزمایش گلدانی با ترکیب‌های گندم خالص، خردل وحشی خالص و مخلوط گندم و خردل وحشی تحت سطوح مختلف نیتروژن شامل صفر، شصت، یکصد و بیست و یکصد و هشتاد کیلوگرم در هکتار قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد دانه، مادة خشک و تعداد سنبلة گندم در شرایط بدون رقابت، با افزایش سطوح نیتروژن، به‌طور معنی‌داری افزایش یافتند. در حالی که، صفات یادشدة گندم در هنگام رقابت با خردل وحشی در سطوح بالای نیتروژن کاهش معنی‌داری نشان دادند. درصد پروتئین کل بوته و دانة گندم، با افزایش نیتروژن تا سطح یکصد و بیست کیلوگرم افزایش یافت و پس از آن، تا سطح یکصد و هشتاد کیلوگرم نیتروژن در هکتار، ثابت ماند. در حالی که، این صفات در شرایط رقابت با خردل وحشی با مصرف یکصد و بیست تا یکصد وهشتاد کیلوگرم نیتروژن در هکتار، نه تنها افزایش نیافت، بلکه به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. بیشترین بازیافت ظاهری نیتروژن با گندم به ترتیب در شرایط بدون علف‌هرز و مصرف یکصد و بیست کیلوگرم نیتروژن در هکتار و کمترین آن در حضور خردل وحشی و یکصد و هشتاد کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد. همچنین، نتایج نشان داد که بیشتر صفات اندازه‌گیری‌شدة خردل وحشی در سطوح بالای نیتروژن بر‌خلاف گندم، تفاوت چندانی در شرایط رقابت و بدون رقابت نداشتند.

دوره 26 (1403)

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

دوره 11 (1388)

نویسنده = %D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF %D8%B1%D8%B6%D8%A7 %D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C %D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%88%D8%AA

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده