فریبا میقانی؛ آژنگ جاهدی؛ سید محمد میروکیلی؛ پرویز شیمی؛ محمد علی باغستانی
چکیده
به منظور مطالعه اثر در کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‌برگ مزارع یونجه تازه‌کاشت در همدان و یزد، پژوهشی در سال های 87-1386 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 11 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارتند از علف‌کش‌های بنتازون (بازاگران) (SL 48%) به میزان 5/2، سه و چهار لیتر در هکتار، توفوردی‌بی (بوترس) (3/42% EC) به میزان ...
بیشتر
به منظور مطالعه اثر در کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‌برگ مزارع یونجه تازه‌کاشت در همدان و یزد، پژوهشی در سال های 87-1386 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 11 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارتند از علف‌کش‌های بنتازون (بازاگران) (SL 48%) به میزان 5/2، سه و چهار لیتر در هکتار، توفوردی‌بی (بوترس) (3/42% EC) به میزان 5/2، 8/2، 1/3 و 5/3 لیتر در هکتار، ایمازتاپیر (پرسوییت) (SL 10%) به میزان 4/0، 7/0 و یک لیتر در هکتار و شاهد با علف هرز. طی سه چین، اثر علفکشها بر وزن خشک یونجه و تراکم و وزن خشک علف‌های هرز بررسی شد. در یزد، توفوردی‌بی 5/3 لیتر در هکتار بهترین نتیجه را در کنترل علف‌های هرز داشت و باعث افزایش وزن خشک یونجه شد. همچنین غلظتهای 5/3 و 8/2 لیتر در هکتار این علف‌کش تراکم و وزن خشک پنیرک و کاهوی وحشی را تا 100 و پیچک را تا 88 درصد کاهش داد. در همدان نیز توفوردی‌بی 5/3 لیتر در هکتار بهترین تیمار در کنترل علف‌های هرز و افزایش وزن خشک یونجه بود. غلظتهای 5/3 لیتر در هکتار این علف‌کش تراکم و وزن خشک پیچک را 100 درصد کنترل کرد. در مجموع، توفوردی‌بی ضمن کنترل مطلوب اکثر علف‌های هرز پهن‌برگ، پیچک را نیز به نحو مطلوبی کنترل کرد و علف‌کش مناسبی برای مزارع یونجه بود.
فریبا میقانی؛ سید محمد میروکیلی؛ محمد علی باغستانی
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 61-73
چکیده
سال 1386 آزمایشی با هدف تعیین فنولوژی تطبیقی کاتوس (Cynanchum acutum) با پسته و کنترل تلفیقی آن در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار با علف‌کش های پاراکوات، تری‌کلوپیر، گلیفوزیت و تیمار کف‌بری اجرا شد. نتایج نشان داد که رشد کاتوس از سبز شدن (0 GDD =) آغاز و با GDD تجمعی به میزان 2848 خاتمه یافت. در بررسی فنولوژی تطبیقی کاتوس و پسته، هم زمان ...
بیشتر
سال 1386 آزمایشی با هدف تعیین فنولوژی تطبیقی کاتوس (Cynanchum acutum) با پسته و کنترل تلفیقی آن در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار با علف‌کش های پاراکوات، تری‌کلوپیر، گلیفوزیت و تیمار کف‌بری اجرا شد. نتایج نشان داد که رشد کاتوس از سبز شدن (0 GDD =) آغاز و با GDD تجمعی به میزان 2848 خاتمه یافت. در بررسی فنولوژی تطبیقی کاتوس و پسته، هم زمان با تورم جوانههای گل و گل دهی پسته، کاتوس سبز شد و ضمن رشد میوه و توسعه رویان، مبادرت به ایجاد انشعاب ثانوی کرد. این مرحله تا 1029 درجه - روز رشد ادامه داشت. تشکیل پوسته سخت پسته تقریباً هم زمان با آغاز گل دهی و گرده افشانی کاتوس و برداشت پسته هم زمان با اواسط مرحله تولید میوه کاتوس بود. مراحل فنولوژی پسته از زمان تورم جوانههای گل تا رسیدن و برداشت معادل با GDD تجمعی 2365 بود. در مجموع، بیشترین کاهش تعداد ساقه کاتوس ناشی از اعمال تیمار دو بار کفبر + یک بار تری کلوپیر دو لیتر در هکتار بود. سه بار سم پاشی با پاراکوات سه لیتر در هکتار به عنوان بهترین تیمار باعث بیشترین کاهش وزن خشک ساقه کاتوس (97 درصد) شد.
محمد علی باغستانی؛ دلاور بهروزی؛ حمید رحیمیان مشهدی؛ حسن محمد علیزاده
دوره 11، شماره 2 ، آبان 1388، ، صفحه 19-27
چکیده
بیولوژی و فنولوژی گل جالیز روی بادام رقم مامایی در باغ‌های امامیه شهرکرد در سال 1383 مطالعه شد. تعداد 20 درخت از باغ های دارای سابقه آلودگی زیاد به انگل انتخاب و مطالعات مختلف بیولوژیکی و فنولوژیکی روی آنها انجام گرفت. نتایج نشان داد که بادام رقم مامایی برای تکمیل مراحل مختلف فنولوژی خود (از شروع گل دهی تا رسیدگی میوه) نیاز به 5/2120 درجه ...
بیشتر
بیولوژی و فنولوژی گل جالیز روی بادام رقم مامایی در باغ‌های امامیه شهرکرد در سال 1383 مطالعه شد. تعداد 20 درخت از باغ های دارای سابقه آلودگی زیاد به انگل انتخاب و مطالعات مختلف بیولوژیکی و فنولوژیکی روی آنها انجام گرفت. نتایج نشان داد که بادام رقم مامایی برای تکمیل مراحل مختلف فنولوژی خود (از شروع گل دهی تا رسیدگی میوه) نیاز به 5/2120 درجه - روز رشد دارد. براساس دمای پایه 5/9 درجه سانتی گراد، گل جالیز برای تکمیل دورههای جوانهزنی بذر، سبز شدن ساقه، گل دهی و بذردهی به ترتیب به 209، 5/1125، 5/1414 و 961 درجه - روز رشد نیاز دارد. حداکثر عمق جوانهزنی بذر گل جالیز روی ریشههای بادام در عمق 18 سانتیمتری بود و بیشترین آلودگی مربوط به ریشههایی بود که در عمق نه تا 12 سانتیمتری خاک قرار داشتند. بیشترین آلودگی روی ریشههای دارای قطر معادل نه تا 9/11 میلیمتر مشاهده شد.